De muzikanten in onze Haagse regio zitten bepaald niet stil en met grote regelmaat belandt er dan ook een demoCD op de burelen van 3voor12/denhaag. Aanleiding voor de redacteuren om zo eens per maand bij elkaar te kruipen en een ‘streng doch rechtvaardig’ oordeel te vellen over het gebodene. Voor de eerste sessie nestelen Bien, Ferry, Ronald en Gemma zich tussen een heuse 5.1 surround set voor een vijftal demo’s. Als eerste komt het schijfje van Okkernoot uit de tas, wat meteen de vraag oproept of er al nootjes op de tafel gezet moeten worden. Deze Rotterdamse driemansformatie ligt muzikaal enigszins in het verlengde van de Chemical Brothers en Kraftwerk; helaas ligt het niveau een stuk lager. De bezieling lijkt te missen en de liedjes kabbelen wat voort. Het derde nummer All that UR is dan ineens een aangename verrassing; een mooie ballad waarin de stem van gastzangeres Tirza beter tot uiting komt dan in de voorgaande nummers. “Dit nummer wijkt wél erg af van de andere nummers” stelt Bien. De rest van het panel sluit zich daar bij aan. Volgende demo is die van het Haagse Nhoa, die bij de cd ook twee grote kleurenfoto’s meesturen. De band probeert meerdere stijlen samen te voegen met als hoofdmoot rock, maar weet het panel niet geheel te overtuigen. Mad woman begint bijvoorbeeld als ballad en slaat dan ineens om naar drum’n’bass. Veel commentaar richt zich ook op de zang, die niet altijd even zuiver is. “Ik ben hier snel mee klaar!” roept Ronald. Op deze demo wordt de plank misgeslagen, luidt de gezamenlijke conclusie. Maar wie weet wat het in de zomer op te nemen album brengt. We blijven goede moed houden. De demo van Tweak is als volgende aan de beurt. “Schattig” noemt Bien deze jonge band, “een nieuwe hype voor 13 jarige meiden”. Over de band en deze demo, die ook een heuse videoclip bevat, was dan ook al eerder het nodige te lezen op deze site. Zo zijn er verbanden te leggen met (het inmiddels ter ziele) Lianan Shee en Di-rect; Tweak speelde onlangs in het voorprogramma van de laatste. Over het algemeen is de mening van het panel positief over de drie songs die het schijfje sieren. Maar duidelijk punt van kritiek is dat de punkrock veel te netjes en braaf overkomt. Het blijft te slap! “En de zang had ook wel wat harder in de mix gemogen,” meent Ferry. “De zanger heeft een leuk stemmetje!”, roept Gemma na de eerste klanken van de demo van Mood 0. Alternatief/post-rock is het label dat de Zuid-Hollandse Popunie aan de band heeft geplakt, Ferry houdt het bij mellow pop. De demo heet Summer Recordings en roept daarmee zonnige beelden op. Bien krijgt “bewegingsdrang”, maar de stemming van het panel zakt al snel naar nul. De geluidsmix is uit balans, de tracks soms monotoon en onsamenhangend en de cover Ain’t no Sunshine wordt door allen als overbodig betiteld. Misschien is de band te vroeg de studio ingedoken? Pex heeft een duidelijke keuze gemaakt. De band is afkomstig uit het covercircuit maar speelt hoe langer hoe meer eigen werk. Hun muziek is wellicht niet echt vernieuwend te noemen, maar kan ons zeker bekoren. Ferry noemt het “robuuste rock met een originele synth”, Gemma vindt het “vertederend”, Bien wordt er blij van en Ronald verdenkt de band van stadion ambities. Eensgezind wordt deze demo verkozen tot de beste van deze avond. Pex staat regelmatig op de planken en is onder meer te zien op 2 april in de Pop-In en 20 april in Lokaal Vredebreuk. Terwijl de redactie zichzelf nog eens inschenkt, duikt er geheel onvermoed zowaar nog een hidden track op. Helemaal goed!