Voor het optreden van Antiproduct voelen we de zanger-gitarist, Alex Kane, eens aan de tand. Wie is hij eigenlijk, wat wil hij met deze band en hoe omschrijft hij de muziek? Of hij altijd de waarheid spreekt, geen idee, maar het klinkt wel heftig. Alex is iemand die recht voor zijn raap praat. Een prangende vraag. Wat doet een Amerikaanse zanger in Engeland? “Ik zou er niet tegen kunnen om de bak in te gaan en anaal verkracht te worden door kerels. Ik zou voor iets moeten zitten dat na zeven jaar verjaart. Ik heb nog twee jaar te gaan.” Hij komt uit Chicago. Mist hij zijn familie en vrienden? “Van familie is nauwelijks sprake. Mijn vrienden mis ik wel, en 24-hour-diners en om een uur ’s nachts naar de bioscoop gaan.” We praten over zijn eerdere bands. Alex zat een blauwe maandag in de Amerikaanse band Enuff Z’nuff. “Ik was nog heel jong. Die lui zijn nog steeds vrienden van me. Ik heb ze vorig jaar nog gezien, toen gitarist Derek Frigo nog leefde.” Zijn volgende band was LSD, Life, Sex and Drugs. “Een kruising tussen Metallica en The Beatles,”omschrijft Alex. “De zanger was niet thuisloos, maar hij bracht de meeste tijd op straat door. We waren nog maar jongens. We dachten dat we heel wat voorstelden. Meisjes wilden met me slapen. Die band ging kapot aan te grote ego’s.” Daarna maakte Alex een album met de zanger van The Wild Hearts, onder de naam Clam Abuse. “We brachten twee weken in de studio door. Twee idioten die veel dronken en maar wat aanklooiden. Wat dat opleverde, hebben we uitgebracht. We kregen er vrij goede recensies mee.” Een nieuw album van Antiproduct komt er nog niet direct aan. “We hebben zo ontzettend veel materiaal. Hier en daar nemen we wat demo’s op. Het gaat wel anders worden dan voorgaande cd’s. Met nummers waarvan mensen waarschijnlijk wel weten dat ze bestaan, maar waarvan ze niet verwachten dat we ze op cd zullen zetten.” Het liefst zou Alex hem in Japan opnemen. “We zijn daar al een paar keer geweest. We zijn gek op Japan.” De band is net terug uit Ierland. “Daar waren we nog niet eerder geweest. Echt relaxed spelen is het daar, heerlijk. De Ieren zijn ongelooflijk ruimdenkend. We zaten vooral in het zuiden. Het noordelijkst waar we hebben gespeeld is Dublin.” In het verleden heeft Alex zich nogal eens negatief uitgelaten over The Darkness. “Ze doen het geweldig, maar ik vindt dat ze zo veel tijd aan besteden aan interessant doen en ze distantiëren zich te veel. Ik vind dat je, als je het podium opgaat, je voor honderdvijftig procent moet geven. Je moet al je energie in je show pompen. Bij hen zie ik dat niet zo. Bij ons wel, we kick ass!” Antiproduct laat zich niet in een kader plaatsen wat hun muziek betreft, volgens Alex. “We bewonderen de grote rockbands.” Hij ratelt er een stel af, waaronder Van Halen, Slayer, Abba. “Alles wat oorspronkelijk is.” Dat hij met drie vrouwen speelt: een Argentijnse toetsenist-gitarist, een Italiaanse bassist en een Engelse gitarist, is min of meer toeval. “Ze hadden nog nooit eerder in een rock band gespeeld. Ik heb natuurlijk geprobeerd om met ze te slapen.” En is dat gelukt? “Ach, ik heb ze nog steeds in mijn band,” is zijn ontwijkende antwoord. “Ze waren niet alleen ongelooflijk mooi, maar ook heel getalenteerd. Ik wilde de meest veelzijdige mensen in mijn band, mannen of vrouwen, het maakte me niet uit.” Hij is heel tevreden met zijn meiden. “We werken ontzettend hard. Als iets niet minstens zo goed klinkt als wanneer het een mannenband zou zijn, repeteren we net zo lang, tot we het voor elkaar hebben.” Het optreden in Paard van Troje op 24 maart was het eerste van de Europese toer. “We gaan vijf weken door Europa. Aan Den Haag heeft Alex goede herinneringen. “Dit is ons eerste optreden in het Paard. We hebben al in Musicon gestaan en op Kaderock. Het leukst vond ik Westerpop, vorig jaar. Daar traden we op voor 10.000 mensen. Ze gingen volledig uit hun bol.”