De redacteurs van 3voor12 Den Haag stelden zichzelf dit jaar voor de zware taak alle acts op Parkpop te recenseren. Wat de Yellow Stage betreft, was de verdeling als volgt: Relax (Eefke Hazenbroek), Tokyo Ska Paradise Orchestra (Eefke Hazenbroek), Ali-B (Leontine de Reede), Fish (Gemma Barendse), Zita Swoon (Lilian van Dijk), Within Temptation (Cok Jouvenaar). Relax is de sterke Haarlemse soul hiphop formatie die zich in korte tijd heeft ontwikkeld tot goede live act. Relax maakt urban met een snuifje funk, hiphop, ska en rock. Relax doet het goed op festivalpodia en verzorgen op het Green Stage een swingend optreden. De zon schijnt speciaal voor dit soort muziek, lijkt het wel. Het publiek is één deinende massa blije gezichten. Deze band kan er prat op gaan dat hij in staat is tientallen mensen polonaise te laten op een zo grootschalig festival als Parkpop. Het is een ongelooflijk gezicht. Het publiek reageert waanzinnig: handen in de lucht en gaan! ‘Right here, right here!’ Vorig jaar speelde Tokyo Ska Paradise Orchestra op Lowlands. Dat was een eye-opener voor velen. TSPO maakt ongelooflijke ska, grotendeels instrumentaal met uitstapjes naar latin, jazz, seventies filmmuziek en soul. De laatste paar nummers wordt er ook echt gezongen. Nou ja, laten we het houden op uitbundig gekrijs. Toch maakt het ontbreken van zang de nummers saaier. TSPO heeft ook een liftmuziekje voorgebracht. Bij dit nummer kakt het publiek in en kijkt vragend richting band: hoe moet je hier nu op dansen? Gelukkig knalt TSPO daarna weer gewoon keihard door. Een van de bandleden gaat in gesprek met het publiek, er werd een hoop gejuicht, maar wie het kon verstaan, geen idee. TSPO is een originele band, die iets moois voor elkaar heeft gekregen. De show maakt de muziek, met de muziek is de show een spektakel. TSPO mag het vooral live heel lang zo nog blijven doen. Een cd uitbrengen is niet nodig. Het optreden van Ali B is vooral een groot, zomers feest. Samen met onder andere neef Yes’r brengt hij zijn grootste hits ten gehore. Politiek knuffeldier en publiekslieveling Ali is sterk op dreef. De Parkpopgangers wagen graag een dansje op onder andere Ik ben je zat en Leipe mocro flavour. Ali weet zijn energie zonder moeite positief over te dragen op zijn gevolg en het publiek dat tegen de hekken staat te dringen. Na zijn training met het Nederlands elftal van onder de 20 afgelopen donderdag heeft hij blijkbaar nog voldoende reserves over om Parkpop te trakteren op dit feestje. In plaats van een dj heeft hij een fantastische beatboxer meegebracht. Tot grote hilariteit van de toeschouwers imiteert deze mc slechts met zijn mond de beats van onder andere Usher en een Skihutvariant van Frans Bauers Heb je even voor mij. Afsluiter was Wat zou je doen, het duet van Ali met Marco Borsato. Duizenden armen zwaaien heen en weer; het publiek zingt uit volle borst mee. Het is een vrolijk, verfrissend spektakel dat Parkpop waard is. Voor de echte fans is het optreden van Fish een feest van herkenning. Deze zwaargewicht kreeg grote bekendheid door zijn rol in symfo/prog -rockband Marillion, waarvan hij van 1981 tot 1987 deel uitmaakte. Sindsdien heeft hij een grootse solocarrière opgebouwd. Acht projecten in totaal, verspreid over een loopbaan van 23(!) jaar. Een oude man dus, met minstens net zulke oude fans. Enthousiast worden Marillion nummers, solowerk en covers ontvangen en meegebruld. Voor de leek is het een bevreemdend schouwspel. Sommige mensen zijn van mening dat wat ooit goed was, alleen maar zijn waarde verliest als het zo vaak wordt opgerakeld. De term ‘ingevroren fishstick’ valt, doch voor de meeste toeschouwers kan de pret niet op. Het doet Fish duidelijk deugd nog steeds als een held onthaald te worden. Voor Zita Swoon, met name de frontman Stef Kamil Carlens, is het duidelijk een spannend optreden. Niet iedereen kan het zich permitteren jarenlang met andere projecten bezig te zijn en toch zijn aanhang te behouden. Het komt allemaal wat aarzelend op gang. Toch heeft Carlens een sterke troef meegenomen: de drie zusjes die de achtergrondzang verzorgen en echte blikvangers zijn. Zijn recente tourervaring werpt vruchten af. Hij krijgt het steeds meer naar de zin en de bedeesd ogende zanger verandert in een kronkelend, schokkend podiumbeest. Echte fans wachten vergeefs op hun favoriete nummers. Carlens speelt voornamelijk nieuw repertoire en dat is toch een eigenwijsheid die hem siert. Je moet overtuigd van jezelf zijn om dat aan te durven. De nieuwe liedjes missen wat scherpe kantjes die het oudere repertoire sierden. Fans van toen vinden het wat slap klinken. Wie hem nu pas leert kennen, zal daar geen probleem mee hebben. Ook het nieuwe werk heeft genoeg klasse. Wegens succes geprolongeerd, was het credo deze dag. Naast onder meer De Dijk, Killing Joke en Fish stond mega-act Within Temptation wederom op Parkpop, dit jaar als hekkensluiter. In 2002 kreeg de band een gouden plaat voor het album Mother Earth. Het symfonische metalsextet moet het deze dag doen met een invaldrummer. De vaste drummer is in het ziekenhuis, waar zijn vrouw ligt te bevallen. Het optreden is er niet minder om. Alles staat als een huis met een prachtig decor en zelfs veel vlammen. De nadruk van het optreden ligt op werk van het nieuwste album Silent Force, zoals de single Stand my ground. Dit keer heeft zangeres Sharon den Adel haar lange jurk in de kast gelaten. Ze draagt een strak, sexy pakje met hoge leren laarzen. Misschien is dat de reden waarom Sharon zich verspreekt. “25 jaar Pinkpop!” roept ze enthousiast. Gelukkig corrigeert bandleider Robert Westerhold de zangeres.