De eerste keer Parkpop is sterk bijgebleven bij Willem Verheij. “Ik was een jaar of zeven en mijn moeder nam me mee naar het festival. Ik keek mijn ogen uit. Zoveel mensen, zulke grote podia. Er is me uit dat jaar niet echt een band bijgebleven, maar de liefde voor festivals begon daar.” Leonie Willemstein laat weten niet zozeer voor acts naar het Zuiderpark te gaan. “In eerste instantie bezoek ik Parkpop niet voor de live optredens. Het is vooral de sfeer van het festival waarvoor ik kom. Ik heb maar een paar keer meegemaakt dat ik bijtijds naar een podium ben gelopen omdat ik iets per se wilde zien.” Andere redactie leden waren eerder onder de indruk van enkele optredens op Parkpop. Het Parkpop van Caby van Baarle was het optreden van de Bloodhound Gang. “Wat een kicke band en wat een geweldige show was dat!” De optredens die Laura Wijninga zijn bijgebleven: “Fish en Fun Lovin Criminals. Ook hoe het vorig jaar backstage was. Een totaal andere gewaarwording dan als publiek.” De bands die Pascal van der Geer zich op Parkpop kan herinneren zijn onder andere: “Beth Hart, Golden Earring, Ten Sharp, Marco Borsato, Di-rect, Anouk, Kane, Acda en De Munnik en Bloodhound Gang.” The Levellers is de band die Eefke Hazenbroek het meest is bijgebleven. “Deze band tovert een lach op ieders gezicht, wat voor weer het ook is.” Ferry Bovet gaat wat verder terug in de tijd. “Het moment dat de Dolly Dots zich realiseerden dat ze letterlijk een stapje terug moesten doen op het podium in 1984 ben ik nooit vergeten. De meiden waren allen kortgerokt en in combinatie met een hoog podium leverde dat de fotografen onverwachte plaatjes op. De Dotjes waren er zelf geloof ik iets minder blij mee... Ook opmerkelijk: het EHBO veldje naast het podium van 2 Unlimited in 1994. In rijtjes van tien werden de flauwgevallen meisjes naast elkaar gelegd. De securitymaatregelen die de band oplegde, waren overigens zeer overdreven.” Ook Cok Jouvenaar is een veteraan als het gaat om Parkpop. “Vooral het optreden van de Dolly Dots staat me nog levendig bij. Al die motormuizen vooraan bij het podium die luidkeels alle liedjes woord voor woord mee konden zingen. Verder zijn de concerten van Ina Deter, Margriet Eshuys, OMD en T’Pau me bijgebleven als de dag van gisteren. Natuurlijk ging ik ook uit mijn bol bij de twee concerten van de Earring. Maar vooral bij het concert van Corey Glover. Iedereen stond zich te verbijten bij het concert van Blondie. Zij was niet meer dan een schim uit het verleden. En Corey was één brok energie. Om af te sluiten met mijn favoriete Parkpop jaar. Dat was 1998. Wat een topprogramma was dat. Met Dave Matthews, Paul Weller, The Hellacopters en natuurlijk onze eigen Suburbs.” Ron van Varik krijgt kippenvel als hij terugdenkt aan zijn Parkpophoogtepunt. “Ome Willem en Deze vuist op deze vuist, Beth Hart in 2004 en het optreden van Marco Borsato (van wie ik geen fan ben). Pure emotie. Absolute tegenvaller vond ik het optreden van Clouseau met constant uitvallende apparatuur. Slordig.” Wat Sarah Ockhuysen voornamelijk is bijgebleven zijn de Fun Lovin’ Criminals. “Wat was het warm en stoffig toen, maar wat speelden zij cool! Beth Hart vind ik helemaal te gek, dus dat optreden is me zeker ook erg bijgebleven. Ook Blondie vond ik gaaf om te zien. Ook al was dat in de stromende regen.” Bien Tadema heeft net als Ron en Sarah, Beth Hart als absoluut hoogtepunt. “Die niet alleen een top performance leverde vorig jaar, maar ook nog eens als geen ander haar publiek compleet voor zich wist te winnen door van het podium af te springen en zich onder het publiek te mengen. Ze was niet alleen een performer, maar ook een echt mens, dat was echt te gek! The Hellacopters een jaar of zes geleden; ook een hoogtepunt. Helemaal omdat ze ‘s avonds ook door Majel Blonden naar het Paard waren gelokt om daar nog een keer de boel op stelten te zetten met hun knoertharde garagepunk. Heerlijk."