Vijftien jaar geleden raakte ze in de ban van het drummen. Nu geeft Mandy Hopman als enige vrouw les aan drumschool Cleuver aan de Badhuisweg in Scheveningen en speelt met diverse bands en projecten. “Ik luisterde veel naar Stevie Wonder,” legt Mandy uit. “Die drumde ook. Op school bij muziekles heb ik voor het eerst gedrumd. Dat ging heel goed. Het bleek dat ik talent had.” Voor een zacht prijsje tikte ze een compleet drumstel op de kop. De volgende stap was een leraar. “Ik mocht een keer meedrummen met een band op een feestje. Hun vaste drummer gaf me het telefoonnummer van een drumdocent.” Dat was Rob Kramer, die nu les geeft bij Music Station van Cesar Zuiderwijk. “Ik woonde in Voorburg en reed elke week op de fiets naar Laak. Ik vond die lessen helemaal te gek en oefende elke dag, tot groot ongenoegen van de buren. We hebben een afspraak gemaakt. Ik mocht een uur per dag drummen.” Mandy kocht er een geluidloos drumstel bij. “Daar oefende ik verder op, als het uur om was.” Ze ging in bands spelen. “Mijn eerste optreden was met de Kunstbende in het Korzotheater. Toen kwam ik bij C1No1. Dat was een leuke tijd, we hadden veel optredens.” Toen de gitarist opstapte, ging de band uit elkaar. “Ik heb daarna in diverse bands gespeeld, zoals in King Me. Ik heb ook meegedaan aan een producersproject in België. Die hadden een nummer één hit en zochten vrouwen die ermee op festivals wilden spelen. Ik deed auditie en werd direct aangenomen. Het was een dancenummer. De tweede single scoorde helemaal niet.” Dat was het einde van het project. “Ik speel al een tijd met dj Promiss. Ze heeft een aantal cd’s uitgebracht. Ik heb met haar in diverse clubs opgetreden en ook bij TMF. We hebben nu samen een project. We produceren zelf de muziek. Live speel ik de drums en zijn doet allerlei technische dingen. We treden zo nu en dan op.” Maar er is meer. “Ik treed ook op met een Amsterdamse band. We doen rockcovers. Daarin zitten onder andere Emily Blom van Assendelft, ex-The Scene, en Dalal Marouf, die is soloartieste en zit ook in Girls Wanna Have Fun.” Mandy geeft al een paar jaar les bij drumschool Cleuver. Dit instituut is al negen keer uitgeroepen tot beste drumschool van de Benelux via een slagwerkpoll van de Slagwerkkrant. “Ik heb eerst les van Hans Cleuver gehad. Na een tijd vroeg hij me of ik zelf les wilde geven. Ik ben de enige vrouw van de plusminus vijf docenten.” Naar het conservatorium gaan na de middelbare school wilde ze niet. “Ik dacht: ik blijf toch altijd drummen, maar het is moeilijk om je geld ermee te verdienen, dus ik heb een andere studie gedaan. Achteraf denk ik: had ik het maar gedaan.” Ze verdeelt nu haar tijd tussen een gewone parttime baan, haar drumlessen en haar projecten en optredens. Ik wil het liefst zo veel mogelijk spelen.” Tegenwoordig drummen meer vrouwen. “Vroeger, toen ik achttien was, dachten ze altijd dat ik de zangeres van de band was. Ik heb eenderde vrouwelijke en tweederde manlijke leerlingen. De jongste leerling is acht, de oudste 45. Lesgeven vind ik erg leuk. Ik vind drummen het gaafste wat er is en ik wil dat enthousiasme overbrengen op mijn leerlingen.” Vooroordelen over vrouwelijke drummers zijn er nog steeds. “Veel mensen denken dat drummen met kracht te maken heeft. Maar het is voornamelijk techniek. Beheers je die, dan kun je harder en krachtiger slaan. Het maakt dus niet uit of je man of vrouw bent.” Toch merkt Mandy een verschil: “Mannen hebben van nature een zekere felheid. Ik moet vaak tegen vrouwen zeggen: ‘Sla wat feller!’” Ze wil nog even vertellen wie haar favoriete drumsters zijn: Terri Lyne Carrington. Zij speelt dit jaar drie keer op het North Sea Jazz, onder andere met David Sanborn. Cindy Blackman, die speelt onder andere bij Lenny Kravitz. En Sheila E, die bij Prince speelde. Dit jaar speelt ze met Candy Dulfer op het North Sea Jazz. Bij de mannen vind ik John Blackwell goed. Die speelt bij Prince. En William Calhoun, van Living Color. Dave Grohl vond ik erg origineel toen hij bij Queens of the Stone Age drumde.”