Een dezer dagen verschijnt de langverwachte nieuwe DVD van Bløf. Hierop is het concert te bewonderen dat de Zeeuwen vorig jaar gaven met het Metropole Orkest. Woensdag 8 juni stonden de bandleden ‘gewoon’ met zijn vieren in het Paard van Troje. Het is best bijzonder te noemen dat een band van het kaliber van Bløf op een kleine locatie als het Paard van Troje staat. Dit optreden heeft dan ook een voorgeschiedenis. Voordat Bløf heel erg bekend werd, was er al een deal gemaakt tussen het Paard en de band. De band zou in eerste instantie in het oude Paard spelen of in Paard Op Hol. Maar door diverse omstandigheden, zoals het overlijden van de vorige drummer en de verhuizing van het Paard, kon de belofte nu pas worden ingelost. Bands van dit elan hebben een eigen crew: roadies, lichtmensen en geluidsmensen. En daar ging het deze woensdagavond mis. Het Paard is onlangs uitgeroepen tot de Nachttempel van het jaar. Vooral het geluid werd geroemd. Helaas was van dit goede geluid tijdens het concert in het Paard weinig te merken. In plaats dat Bløf van het podium af knalde en het geluid de zaal overdonderde, leek het net of er een cd op stond, die over de speakers was te horen. Misschien is dat wel te wijten aan de eigen geluidsmensen van de band. Deze lui kennen de zaal niet. Het was beter voor band en publiek geweest als de mensen van het Paard achter de knoppen hadden gestaan. Zanger Paskal Jacobsen had er weinig last van op het podium. Hij wist het publiek te melden dat het geluid wel lekker was. Het mag bekend zijn. De band straalt ervaring uit en maakt altijd met plezier muziek. Alleen tijdens deze avond zat het de mannen niet mee. Het genoemde geluid had daar zeker mee te maken en ook tussen de nummers door waren de pauzes net iets te lang. Het spelen van alle grote hits kon daar niets meer aan veranderen. Diverse keren lieten de bandleden ook steekjes vallen.Vanaf opener ‘Welkom thuis’ en ‘Bijna waar ik zijn moet’ van het album ‘Omarm’ was de toon gezet. Bløf was vanavond aan de matte kant. Soms ging het even loos om daarna even zo snel weer in te zakken. De opbouw van de setlist hielp ook niet echt. Na een start met wat stevige nummers en enkele klassiekers zoals ‘Hart tegen hart’, ‘Harder dan in hebben kan’ en ‘Dichterbij dan ooit’, probeerde de band een intiem sfeertje neer te zetten door een groot deel van zijn ballads achter elkaar te spelen. Alsof dat nog niet genoeg was, had Bløf zijn laatste single ‘Opstand’ ook maar even omgevormd tot ballad. De groep sloeg hiermee de plank behoorlijk mis. Het geroezemoes in de zaal kwam soms boven de band uit, alsof er een singer/songwriter in het Paardcafé stond te spelen. De band heeft het waarschijnlijk niet echt door gehad en speelde vrolijk verder. ‘Kauwgom, thee & wierook’ van het album ‘Boven’ werd met volle trots door Paskal aangekondigd. De ware fans wisten het nummer nog wel mee te zingen maar het publiek dat afgekomen was op de hits, kon dit kleinood niet op waarde schatten. Pas halverwege de set, tijdens de rockstamper ‘Onmogelijk rood’, werden band en geluid wat feller. Voor veel mensen in het publiek was het kwaad echter al geschied. Men begon soms melig te dansen of elkaar te vervelen. Maar zoals bij elke megaband, is er altijd een groot deel dat echt alles slikt. Al laat de band een stinkende scheet, dan nog vinden vele fans het geweldig. Zo ook vanavond. Zolang het publiek maar de teksten mee kan blèren, is het weer een onvervalst megagebeuren voor de ware fans. Echt goed kwam het niet meer deze avond. Het huwelijk tussen deze Haagse Poptempel en de Zeeuwse topband zit er niet in. Jammer, want de band had naast enkele juweeltjes ook een aantal nieuwe nummers in petto. ‘Binnenstebuiten (Yele)’ en ‘Hemingway’ zullen te vinden zijn op de binnenkort te verschijnen nieuwe cd van Bløf. Na twee setjes toegiften waren velen hier dan ook wel aan toe. Sommige dropen al eerder af richting uitgang of merchandise tafel. Want na deze avond Bløf had je liever de nieuwe cd beluisterd of, zoals ondergetekende, de DVD ‘Bløf live 2004’ voor de vijfde keer bekeken.