2nd Place Driver doet het erg goed. De band heeft een Essent Award gewonnen. Dat opent veel perspectieven. Op zaterdag 3 juli gaven twee bandleden eerst een instore concert. ’s Avonds stonden ze in het voorprogramma van Soulwax. Voor de meesten in het publiek een hernieuwde kennismaking met de Belgen. De gebroeders Dewaele proberen het publiek enthousiast te maken voor oud en nieuw repertoire. 2nd Place Driver bestaat uit zanger-gitarist Rias Baarda, gitarist en programmeur Bart Dietvorst, bassist Ron Claassen en drummer Bart van de Put. Rias en gitarist Bart gaven ’s middags om vier uur een instore concert in platenzaak La La Land in de Nieuwstraat. Voor Rias de eerste keer dat hij zonder instrument of microfoon optreedt en dat is even wennen. Veel publiek is er niet. Wegblijvers hebben wel iets gemist. Hier staat een totaal andere band dan die ’s avonds in de Grote Zaal van Paard van Troje optreedt. In La La Land ingetogen, breekbaar. Het doet denken aan Radiohead. Een paar uur later staan er vier rock animals op het podium, die de vonken er vanaf laten spatten. Dan heeft de band ineens meer links met Soulwax en betoont zich een passend voorprogramma. De benedenzaal is zo goed als vol. De balkons zijn afgesloten. Voor Soulwax worden drie kastjes op het podium gereden. Het ene is voor de Stephen en David Dewaele. Het tweede voor de bassist en de tweede gitarist, het derde voor de drummer. Er zitten allerlei gadgets in, waarmee zij extra geluiden toevoegen of hun eigen geluid kunnen veranderen. Iedereen, behalve degenen die de band al in de nieuwe bezetting hadden gezien, was benieuwd of dit nog wel Soulwax was. De stabiele factor zijn natuurlijk de Dewaeles. De rest van de bezetting is nieuw. Stefaan Van Leuven speelt bas, Steve Slingeneyer drums en nieuwste aanwinst Dave Martijn speelt gitaarpartijen alsof hij al jaren bij de band zit. De energie spat er vanaf, ondersteund door een goed uitgekiende lichtshow. Alles is zwart-wit wat de klok slaat bij Soulwax. De hoes van de nieuwe cd bestaat uit zwarte en witte stippen. Het podium is bedekt met zwart-witte strepen vinyl, die vooraan op de vloer beginnen en tot bovenaan de achterwand doorlopen. De zwarte kleding van de bandleden onderstreept dat effect nog eens. Een merkwaardig contrast met de variatie in de muziekstijlen. Ze beginnen met de tweede single van hun nieuwe cd Any Minute Now, getiteld E-Talking. Van het oudere werk spelen ze Sloburn, Conversation intercom, Much against everyone’s advice en 2 Many dj’s. Toch klinken ze anders dan toen: elk nummer is in een nieuw jasje gestoken. De rest komt van Any Minute Now. Soulwax is dansbaarder geworden, is een eerste conclusie. En zo mogelijk nog gevarieerder. Het ene nummer zit meer in de hoek van de elektropop, het tweede is snoeihard en heeft iets weg van metal het derde komt uit een glamrockkoker. Waarmee de Dewaeles maar weer aantonen dat bij hen meer mogelijk is dan bij wie dan ook. Het publiek reageert, voorspelbaar, verdeeld. Sommige mensen vinden alles cool wat Soulwax doet, anderen houden meer van het oudere werk en dan is er de groep die het nieuwere werk helemaal te gek vindt. Tegen het eind van het optreden kookt de zaal van enthousiasme. Bijna niemand kan nog stil blijven staan. De toegift met Please don’t be yourself en Compute smaakt naar meer. Maar hoe hard het publiek ook fluit, joelt, klapt of stampt, Soulwax laat het afweten. De lichten gaan aan, de disco begint. De meeste mensen druipen toch wat teleurgesteld af. Het had nog wel een kwartiertje langer mogen duren.