Soft Posh vindt het welletjes geweest. Barry Sprokkereef, Stephan Kaffa en Paul Borchers maakten vanaf 1997 muziek die maar weinig live ter gehore gebracht kon worden. Stephan: " We kregen altijd gezeik met het volume. We speelden nu eenmaal erg hard." Hard dus, maar Soft Posh is verder, hoe cliché ook, moeilijk in een muzikaal hokje te stoppen. Kenners scharen hen soms onder de noemer post/noise rock. Stephan wil het liever helemaal niet labelen. Een gesprek met hem, over toen, nu en de toekomst. Soft Posh ontstond in 1997. Hoe ging dat in zijn werk? "Barry en Paul kende ik van de middelbare school. Na een dronken avond in het oude Paard besloten we samen muziek te maken. We hebben eerst een jaar of twee, drie in Pauls kamer gespeeld, voordat we de oefenruimtes indoken. In 1999 kwam onze eerst single uit, via Grond records. Tegelijkertijd kwamen er ook singles uit van Carbon Music en Sad-O-Sky. In vrij kleine oplage en ze waren snel uitverkocht. Dat was wel een succes. Daarna hebben we heel wat demo's, cassettes en cd-r's opgenomen. We hebben nooit veel optredens gedaan. We kregen altijd gezeik over het volume. Dan kun je niet zo snel ergens spelen. We spelen nu eenmaal hard, dat hebben we altijd gedaan." Jullie staan bekend als een band die het experiment hoog in het vaandel heeft staan. "Wij zien het als simpelweg muziek maken. Gewoon de dingen doen die wij willen, of eigenlijk, wilden doen. De één ziet het als een experiment, de ander als een soort van uitdaging. Ik heb het nooit zo gezien van ‘we moeten juíst onwijs experimenteren, want dat is tegendraads’. Het was gewoon een pure samenloop van omstandigheden, ideeën en invloeden." In hoeverre is jullie geluid in de loop der jaren geëvolueerd? "We hebben altijd geprobeerd verschillende dingen samen te voegen. En de laatste tijd ging het steeds meer in de richting van werken met samples en sequencers. Ook hebben we twee maal een tijdje een vierde bandlid gehad. Een paar jaar geleden hadden we een extra gitariste, Lot, van de band de Syreens. En later kregen we versterking van Jan Borchers (Pauls vader, bekend van AU, red.). Met zijn drieën ben je namelijk vrij beperkt in wat je allemaal tegelijkertijd kunt doen. " Wat waren voor jou de hoogtepunten van bijna acht jaar Soft Posh? "Bovenal het optreden in de bovenzaal van Paradiso, voor ons alle drie denk ik wel. Een beste plaat zou ik niet kunnen noemen." En dan nu de hamvraag: waarom zijn jullie tot het besluit gekomen te stoppen? "Ik denk dat er door de jaren heen heel wat persoonlijke verschillen ontstaan zijn. Ik weet niet of die er altijd al waren, maar gaandeweg groei je uit elkaar, blijkbaar. Het idee was altijd dat als er één iemand op zou stappen, we zouden stoppen. En dat is dus gebeurd. We speelden al wat langer met het idee om te gaan stoppen, toen hebben we het echter nog even geprobeerd." Vind je het jammer? "Nee. Er zijn leuke momenten geweest, maar ik denk dat we het allemaal wel een beetje gehad hadden. Misschien had het al veel eerder moeten gebeuren." Is het jammer voor ‘ons’, muziekliefhebbers? "Nee, omdat we als band weliswaar uit elkaar zijn, maar als muzikanten altijd door blijven gaan met muziek maken." Velen zien jullie als toonaangevende band in de experimentele Haagse scene. Hoe hebben jullie dat zelf ervaren? "Tja, Den Haag schijnt echt een onwijze scene te hebben van alternatieve, experimentele bandjes. Wijzelf hebben daar echter nooit echt iets van gemerkt. Wat getypeerd wordt als post-rock, noise-rock, experimentele rock, alternatieve rock, noem maar op, ervaar ik in het algemeen gewoon als een bandje. Een rockbandje. Van wat er nu gebeurt vind ik WG@EET leuk. Een duo dat electronische dingen doet. Je hebt ook Glashelder en Clique2, maar die zijn niet Haags, volgens mij." Brengt het meer rust voor andere projecten nu SP uit elkaar is? Jullie waren altijd al veel met andere dingen bezig. "Ik weet niet of iemand van ons zich altijd op één ding heeft gefocust. Ik denk dat wij allemaal personen zijn die dat niet kunnen. Je houdt teveel van verschillende soorten muziek om je op één ding te concentreren. We zaten altijd al in meerdere bandjes. In het begin van SP zaten ik en Paul bijvoorbeeld in Carbon Music, Sad-o-Sky en Numusik. Paul heeft in de Rotterdamse band Ensemble Residu gezeten. Hij doet ook veel met Antistrot (een Rotterdams kunstenaarscollectief, red.). Barry zat onder meer met Jan in het improvisatieproject Fyffes. Soft Posh was wel het hoofdding. Nu zullen we ons, in het begin althans, op onze soloprojecten focussen." Wat ben je allemaal van plan de komende tijd? En de andere leden, voorzover je daarvan op de hoogte bent? "Paul en ik doen nu die electronicadingetjes (Paul als Yobkiss, Stephan als iPennies, red.). We moeten nog een soort groepsnaam voor ons beiden bedenken. Paul en ik zullen waarschijnlijk wel met een nieuwe band beginnen. Dat weten we allemaal nog niet zeker, we hebben we nog geen plek voor. Jan zal bezig blijven met AU. Barry schijnt wat met Sander (Jacques de la Disque, Sad-o-Sky, red.) te gaan doen. Dat is het laatste wat ik weet." Vertel eens wat over je soloproject, iPennies (zaterdag 30 juli op Plein Open te aanschouwen in de Zeta). Klopt de omschrijving ‘Soft Posh on laptop’? "Nee, die omschrijving klopt totaal niet. Het is weer zo'n geval van, iemand is bekender van iets anders en krijgt weer dat stempel opgedrukt. iPennies is ontstaan uit de interesse in electronica, in computermuziek. Ik ben vooral IDM (Intelligent Dance Music)georiënteerd. Inspirerende bands vind ik Plaid en Autechre. Het is niet zo dat ik electro maak à la Kraftwerk. Het is meer van: hoe maak ik een popliedje zonder vocalen en zonder echte instrumenten. Ik vind het wel leuker om met Paul muziek te maken dan alleen. We hebben echt al jaren dezelfde visie op een heleboel dingen en op muziek en dat werkt gewoon heel lekker samen."