In november 2003 bracht Kanina de eerste demo Added Up To None uit. Dus werd het tijd voor een nieuw schijfje. De eerste cd werd gepresenteerd in het Paard van Troje. De enige overeenkomst tussen met het Paard en het kraakpand, waar de nieuwste cd, Truth Is Contradiction, voor het eerst ten gehore wordt gebracht, is dat ze zich in Den Haag bevinden. Op deze geheimzinnige, maar gezellige locatie speelden drie verschillende acts. Het eerste wat de bezoeker van het kraakpand vlakbij het Plein opvalt, is de duistere sfeer. Stephan van Soft Posh opent de avond met zijn soloproject iPennies. De ruimte valt te vergelijken is met een vrij ruime slaapkamer. De lounge muziek lijkt het publiek niet zo te boeien. Er is een aantal mensen dat geïnteresseerd luistert en meegaat in de spacy sfeer van de muziek, maar over het algemeen vinden veel gesprekken plaats die weinig met dit optreden te maken hebben. Hierna is het de beurt aan Kanina. Deze band werd opgericht door bassiste Tanya en gitariste Irene. Martijn (DJ Kipkillah) op drums en Tamara op zang maken de band compleet. Het eerste nummer begint rustig. Net als je lekker in het ritme zit, komt er een verrassende uitbarsting van band en zangeres. Zij heeft wat weg van Gwen Stefani, niet alleen qua uiterlijk, maar ook qua stemgeluid. Behalve wanneer ze haar demonische stem opzet. Met dit soort nummers zal je als band niet misstaan op de soundtrack van The Exorcist. Het is alleen jammer dat de zang niet hard genoeg staat. Niet alleen de zangeres, maar ook de andere dames zijn interessant om naar te kijken. Uit hun muziek en expressie kun je merken dat het geen katjes zijn om zonder handschoenen op te pakken. Had je bij de eerste act het idee dat je in een huiskamer zat, bij Kanina heb je het idee dat je op bezoek bent bij The Addams Family. Sympathiek, maar tegelijkertijd angstwekkend. Ook blijft het interessante muziek om naar te luisteren. Je wordt nu eens aangetrokken, dan weer afgestoten, maar ook weer teruggehaald. Je wilt erbij blijven. Het was een bijzonder optreden, maar op een betere locatie en met wat meer aankleding, bijvoorbeeld door middel van wat andere kleding, zou het nog interessanter kunnen worden. Kortom muziek waardoor je heen en weer geslingerd wordt op een zeer prettige manier, maar nog wel in de groei. De stevige punkband Por Huevos mocht de avond afsluiten. Wil je van je hoofdpijn af? Wil je een muur wegbreken? Met deze band kan dat. Hij speelde zo hard, dat je hoofdpijn spontaan verdween en de ruimte was na het optreden een aantal meters uitgebreid. Por Huevos bracht Engelstalige punk, afgewisseld met Nederlandstalig werk. Met het nummer Eend maakte de band duidelijk, dat het niet altijd uitmaakt wat je zingt.