Het is 12 januari 2005 en eigenlijk ben je niet van plan om uit te gaan want je moeder is jarig. Dan wordt je gebeld door een vriend of je toch zin hebt om naar het Paardcafé te gaan. Een band, Vertigo, treed op. Een Dilemma het is woensdagavond en volgende dag moet je werken. Maar de keuze is snel gemaakt. Je neemt een kijkje bij Vertigo. In het Paard zijn veel bekende, naast de jongens van Vertigo, is daar ook Dave Bordeaux (ex-Billy the Kid, nu Midnight Temptation) aanwezig. Tijdens de eerste band, Plectra, die de band Nodal Point vervangt worden er clips van Guns N’ Roses vertoont op de televisies die boven de bar hangen. Dit kan nog wel eens een mooi rock-begin van 2005 worden! Ook Raymond Vogelaar van Gemstone en HPC coördinator Rob Vondracek zijn komen kijken. De twee mannen zijn heel nieuwsgierig wat Vertigo vanavond gaat doen. Het is zover, Vertigo staat op het podium en begint net zo knallend als altijd te spelen. De band trekt meteen de aandacht van het publiek. De invloeden van onder anderen Red Hot Chili Peppers, Foo Fighters, Audioslave, Golden Earring en Pearl Jam zijn wel te horen, maar toch hebben ze een eigen herkenbare stijl. Eigenlijk is het podium te klein. Niet dat de band die kleine podia is ontgroeit, maar de zanger, Denny Haayen, is zoals altijd zeer bewegelijk op het podium. Jim, de bassist, moet het dan ook af en toe ontgelden met een arm van Denny in zijn nek. Sander zit helemaal vast geKIT achter zijn drumstel. Joris, de gitarist, heeft eigenlijk de meeste ruimte en laat dat ook horen, door zijn goede gitaarspel. Nummers als ‘Get it on’, ‘Sex is distant’, ‘Tired’ en ‘Give it back’ passeren de revue. Iedereen zit toch wel lekker in zijn vel zo te horen. Ook twee nieuwe nummers, ‘To the moon’ en ‘Go’ worden weer ten gehore gebracht en er wordt afgesloten met ‘Love me, kill me’. Als toegift wordt de swingende versie van Seven nation army (cover van The white stripes) gespeelt waarin Denny een stukje mee drumt met Sander. Na deze klapper als sluitstuk krijgt de band een enthousiast en luid applaus. Na als voorprogramma van ondermeer Live te hebben gestaan, laat Vertigo duidelijk merken dat ze niet minder enthousiast in muziekcafés zoals het Paard Podiumcafé spelen. Het is nog even wachten tot maart, want dan staat de release van het debuutalbum gepland. En dan te bedenken, dat ze pas in 2003 op deze manier gestart zijn. Even later komt Antal Steixner van Bodhi Boranti en Labryenco binnen, “Wow what a show and what a night, ik voel me goed ik voel me super!” Het jaar 2005 beloofd een zeer leuk jaar worden, in welke zin moet nog blijken, maar het gaat mooi worden! Vertigo live is better than any drug in the world!