Electro wordt al een lange tijd geproduceerd in Den Haag. Eindelijk wordt de afgelopen twaalf jaar en hiermee de belangrijkste jaren van deze scene belicht. Een groepje liefhebbers heeft hierover een film gemaakt met de toepasselijke titel ‘When I sold my soul to the machine’. Afgelopen vrijdag (21 januari) was de première in de kleine zaal van het Paard van Troje. Bij het arriveren in het Paard Podiumcafé valt het gelijk op dat het druk gaat worden vanavond. Dit is vreemd want bij de meeste electrofeesten worden in Den Haag nooit echt druk bezocht. Het is een gezellige sfeer met op de achtergrond klanken van DJ’s Pawel, Kafka en Loud-E. Deze draaien heerlijke botsauto-disco/funk, die de mensen goed opvrolijkt. Het duurt lang voordat iedereen binnen is want zo rond de klok van elf staat er een fikse rij voor de deur. Het is uitverkocht! Guy Tavares, begint de film. Hij vertelt over de geschiedenis van Bunker. Hij is nog maar net te verstaan want het lijkt net alsof iedereen in de zaal door de film heen zit te praten. Wat een slecht geluid. Zeker bij Legowelt en Pametex is er niets te verstaan. Al snel ben je geneigd de Engelse ondertiteling te lezen. Het overgrote deel in de zaal blijkt niet uit Den Haag te komen. Vandaar dat er zoveel mensen aanwezig zijn. I-F heeft veel te vertellen, al is het tegengas. Maar hij heeft zeker gelijk. Grappig is dat hij ouwe plaatjes laat horen. “Zo is het allemaal begonnen”, zegt hij. Hij laat Beverly Hills 808303 horen. Dit is ouwe koek wat hij niet meer draait in zijn set. Deze platen zijn allemaal geniaal! Beetje hard, maar vandaag kan het nog harder met veel minder soul. Alden Tyrell geeft advies over het afmixen, handig om te weten. Syncom Data staan te geilen op hun eigen plaatjes en DJ Overdose vertelt hoe het voor hem allemaal is begonnen in de Voltage. Jammer dat niet iedereen aan bod komt. Rude 66, Jan van Unit Moebius en Ingmar Pauli missen we wel in het hele verhaal. Het is duidelijk dat het gaat over een kleine groep idealisten die met hart en ziel de muziek maken en draaien. Wat altijd grappig is, is dat er mensenzo serieus bezig zijn met deze niet zo serieuze muziek. Disco-outfit en afro is niet meer aan de orde met deze Italo-disco. Hiervoor in de plaats zijn moeilijk kijkende gezichten met hip-hop outfits en casual looks. When I Sold My To The Machine is een echte arti-docu-film met mooie shots van de artiesten. Voor fans van Viewlexx, Murder Capital, Bunker en de Haagse underground is deze film zeker een aanrader.