Afgelopen vrijdag vond de laatste voorronde voor de GPZH, categorie bandjes, plaats. Deze keer was ons eigen Paard van Troje de locatie. Grechko's Doll, Lagrima, Bob Sync, Rivan, All for Nothing en Even Geduld stonden op het programma. Grechko's Doll en Even Geduld waren overigens de enige echte Haagse bands die meedoen aan de wedstrijd. Aan het einde van de avond werden tevens de zes finalisten bekend gemaakt, die op 8 april mogen strijden om de Grote Prijs van Zuid-Holland tijdens de finale in Waterfront. Het niveau van deze avond was beduidend minder dan tijdens de voorronde in het LVC. De tweede voorronde in het Leidse kan achteraf beschouwd worden als de beste van de drie. Was de voorronde in Speakers in Delft de avond van Vegas for Millions. Bracht onder meer Kitty Contana het LVC in beweging. Deze derde voorronde was de avond van de Rotterdamse band All For Nothing. Die de rest van de bands deed verbleken. Ondanks het lagere niveau was de avond enorm gezellig en was de sfeer in de zaal gemoedelijk. Onder de aanwezigen in het Paard waren veel leden van de vorige voorrondes aanwezig om de uitslag af te wachten. En natuurlijk eens goed te kijken wat de concurrentie is. Als eerste treedt Grechko's Doll aan. De band is door de vele insiders getipt als favoriet. Afgelopen jaren heeft de band een ontwikkeling doorgemaakt. Van zenuwachtige ADHD Noise tot volwassen Indierock. De vier mannen mogen de avond openen. De zaal is half gevuld als Grechko’s Doll zijn muziek voorschotelt. De band speelt heel voorzichtig en ingetogen, bijna timide. Het lijkt of onze Hagenaars de reacties afwachten. De vraag die in hun twintig minuten durende set de kop op steekt is ‘Waar wachten we toch op?’. Maar tijdens het laatste nummer was het gedaan met de rust. Hier had men op gewacht. Of een fietser ineens een voorsprong op het peloton neemt zo gingen de mannen van Grechko’s Doll als een wilde tekeer in het laatste nummer. Dit was slechts het voorproefje van de op 13 maart te verschijnen tweede EP van het poppetje van Grechko. Ondertussen was de kleine zaal lekker volgestroomd met bezoekers en liefhebbers van de bands. Zo had de tweede band, Lágrima in ieder geval hun fans meegenomen. Een rijtje meisjes met Lágrima shirtjes stond vooraan en dat is misschien maar goed ook, want het valt te betwijfelen of er anders beweging in het publiek was gekomen. De band probeerde teveel op hun voorbeelden te lijken. Overduidelijk haalt Lágrima de mosterd bij hun helden van Labirento vandaan. Toch enorm zonde. Want met meer eigen inbreng of een goede cross-over mix van stijlen zal Lágrima het niet slecht doen. Dit vijftal heeft nog een lange weg te gaan. Ook Bob Sync is er duidelijk nog niet helemaal klaar voor. Deze rockformatie gaf een ietwat rommelig optreden dat maar weinigen kon bekoren. Al kan het opzet geweest zijn, want in een bio geven ze te kennen: "Bob Sync betekende zo min mogelijk afspraken om de muzikale speelsheid te behouden." Goed, speels waren ze wel. Ook het gastoptreden van zo'n 5 seconden was op zijn minst een merkwaardige toevoeging te noemen aan het toch al verwarrende geheel. De jongens keken niet zo enthousiast onder hun pet/haardos het publiek in, wat ook niet echt voor ze pleit. Iemand vanuit de zaal maakte terloops een opmerking over deze band, “Het zal me niet verbazen als deze band na dit optreden uit elkaar gaat!” Misschien moeten we het hier dan maar bij laten. Rivan gooide het over een andere boeg. Het trio speelde hun set hoofdzakelijk met minimaal aan podiumlicht. Met minimale middelen probeerde Rivan het maximale te bereiken. Muzikaal had het veel weg van een legendarisch trio uit Den Haag met de naam Incense. Alleen Rivan probeerde meer te rocken en had haar wortels in de Metal. De band bouwde haar set zorgvuldig op maar leek niet echt uit de verf te komen om sterk naar voren te komen. Rivan blijft nog te veel hangen in leuke maar niet goed uitgewerkte ideeën. Deze band zal door veel spelen straks optredens geven wat zal staan als een huis. Helaas nu is het nog iets te vroeg voor Rivan. De absoluut beste band van de avond was de punk/hardcore band (al vinden ze zelf dat 'ze niet makkelijk in een hokje te plaatsen zijn') All For Nothing. Deze Rotterdamse band bestaat sinds 2001 en heeft hun eerste EP ("Start at Zero") in 2003 uitgebracht. Deze cd werd goed ontvangen en live komen ze nóg beter over. Enorm goede professionele set, stond echt als 'een huis'. Het was verfrissend om vanavond eens een band met oprecht enthousiasme een energiek optreden te zien geven. Deze jongens gaan nog heel ver komen. "Ons" Even Geduld mocht de avond afsluiten. Tja, "nederpop", het moet wel je ding zijn wil je kunnen genieten van dit optreden. Technisch zat het uiteraard goed in elkaar, de mannen van Even Geduld zijn ervaren muzikanten en dat werpt zijn vruchten af. Muzikaal was er niets mis mee, jammer genoeg stonden de mannen er enigszins statisch bij en was er van een 'vonk' niet bepaald sprake. Daarnaast lijkt het hier en daar nog te ontbreken aan eenheid. Het leek erop of er vier muzikanten bij elkaar zijn gezocht om ‘bij toeval’ een bandje te startten. Het plaatje oogde dan ook niet echt lekker. En dan.. gespannen gezichten van bandleden en fans. De uitslag. Druk werd er gespeculeerd over wie er door zou gaan naar de finale op 8 april in het Rotterdamse Waterfront. Maar de jury hielt het publiek en de bands niet langer in spanning. Presentator PP bracht een dik kwartier later het verlossende woord. Alle voorrondes hadden twee finalisten voortgebracht. Vegas for Millions (natuurlijk) en Any uit de Speaker voorronde. Kitty Contana en Zundapp, afkomstig uit de voorronde LVC En Grechko's Doll en All for Nothing (hoe kan het anders) van de voorronde uit het Paard 8 April 2005: Finale Grote Prijs van Zuid Holland Any, Vegas for Millions, Kitty Contana, Zundapp, Grechko's Doll en All for Nothing Waterfront, Rotterdam Entree 7 euro, Aanvang 20.00 uur