De nieuwe CD van Dr. Oink heet Handsome 4. Afgelopen woensdag werd deze gepresenteerd in de Franse Bulldog. Zowel de avond als de CD werd opgedragen aan Koos Buschman, de drummer van de band die door een tragisch geval twee jaar geleden de dood vond. Om hem te eren en te gedenken is op de avond dat hij 23 zou worden een speciale avond georganiseerd. De wind was koud en sneed je om de oren, de harten waren vol van emotie, daar in de haven van Scheveningen. Koos Buschman was de drummer van Dr. Oink, totdat hij na een tragisch ongeval op 27 december 2002 omkwam. Iets meer dan twee jaar later zijn de overige leden van de band hem nog steeds niet vergeten. Integendeel, Vico Sneep, Maarten Sies en Bram Buschman zijn de afgelopen maanden hard bezig geweest om een CD op te nemen, ter ere en aan Koos. Onder toeziend oog van Erik Schurman en Oscar Bor en medewerking van vijf drummers is deze opgenomen in het Lucent Danstheater. Bij binnenkomst kon je de emotie en zenuwen haast ruiken. Voordat Dr. Oink aan de beurt was, mocht eerst The Getaway het binnenstromend publiek opwarmen. Deze formatie is ontstaan uit Funzees, een punkformatie, de andere band naast Dr. Oink waar Koos in drumde. The Getaway was enthousiast en probeerde zich van zijn beste kant te laten zien. Bij het eerste nummer ging dat goed, maar bij het tweede nummer werd duidelijk dat de band het oefenruimte-niveau nauwelijks is ontstegen. De liedjes zitten vol met vrolijke gadgets en prima ideeën, maar ontbreken nog aan de juiste uitvoering. De sympathieke zanger Martijn Hagendoorn kon het vocaal net niet trekken. Zowel de bassist en de solo-gitarist stonden hem bij met meerstemmige koortjes. De sologitarist vergat in zijn enthousiast gespring zijn gitaar af en toe aan te slaan. Deze gedroeg zich alsof hij een echte rockstar was en sprong zo hoog dat hij zo nu en dan het plafond raakte. Daarna was het de beurt aan Dr. Oink. Speciaal voor deze CD-presentatie werden ze begeleid door zeven drummers, omdat volgens de band Koos niet te vervangen is. Vico, Bram en Maarten stonden traditiegetrouw in hun streepjes overhemden te spelen. Het optreden stond geheel stijf van emotie en saamhorigheid. Puur en kwam recht uit het hart. Zo nu en dan maakte Maarten een zenuwachtig grapje of vertelde een leuke anekdote om de boel te laten ontdooien. De Franse Bulldog puilde werkelijk uit. Veel familie en vrienden van de overleden drummer waren afgereisd naar de wat mistig aandoende Scheveningse haven. Lesley Strik kwam als eerste drummer voorbij. Hij is geen onbekende van de band, want samen met bassist Vico Sneep maakt hij deel uit van Grechko’s Doll. Bij aanvang van het eerste nummer vraagt de band of het alsjeblieft stil kan zijn. “We beginnen pas als iedereen stil is!,” roept Vico. Nadat het publiek bijna geen adem meer durfde te halen, werd er ingezet met ‘Slept beside her’. Zanger Maarten Sies toonde zich weer een echte frontman en zijn vocalen doen nog altijd denken aan Morrisey. Ook muzikaal deed Dr. Oink aan The Smiths denken, met invloeden van The Red Hot Chili Peppers. Na nog vier nummers kwamen de hechte vrienden van Koos voorbij op drums. Bas, Fred en Laurens doen hun uiterste best. Iedere keer als er van drummer gewisseld werd, ging dat gepaard met veel omhelzingen en andere steunbetuigingen. Hierna kwamen de vijf nummers van de CD ‘Handsome 4’. Elk nummer werd uitgevoerd door een andere drummer. Fred de Neef was gevraagd voor ‘Poppie’. Voordat het nummer werd ingezet, werd een koor op het podium geroepen. Dit koor had op de CD geprobeerd zoveel mogelijk herrie te maken in de vorm van gnoes. Halverwege het nummer zong het koor uit volle borst mee. Hierdoor raakte Maarten zo enthousiast dat hij bokkesprongen maakte en zelfs een gnoe nadeed. Bert Fonderie had ook een toepasselijk nummer toegemeten gekregen. Hij mocht meedrummen op ‘Compulsive masturbation’, omdat de band niemand kende met zo’n gelukkige relatie als hij. Rob Sprinkhuizen, de voormalige drumleraar van Koos, die liefkozend Dob werd genoemd vergezelde de band bij ‘Handsome 4’. Een nummer dat Vico, Bram en Maarten ook speelde op de begrafenis van Koos. Meerdere mensen uit het publiek kregen een grote brok in de keel en voelden met de bandleden mee. De emoties waren tastbaar aanwezig. ‘What I feel for you’ was weer samen met Lesley Strik en Grechko’s Doll gitarist Ralph van den Hoogenband deed wat luchtiger aan. Als laatste was ‘Never knew’ aan de beurt, speciaal geschreven door Bram Buschman voor zijn overleden broertje. Tevens het nummer dat Bram zelf zingt. Hierbij begeleidde Eriq Agterdenbosch Dr. Oink. Nadat de eerste noten werden ingezet, begon Bram te zingen. Lichtjes sloeg zijn stem over. Heel even, alsof er een fluistering doorbroken moest worden. Dan kwam er een muur aan geluid, die de emotie en spanning tijdens het optreden omhoog hield. De ontlading ontpopte zich in een tergende blik van Bram. Ook Vico keek ontwapenend, alsof dit de ontknoping was van alles waar hij de laatste tijd mee bezig is geweest. Maarten schreeuwde zo nu en dan mee, samen met Bram. Meerdere harten liepen op dat moment vol, hier en daar was er iemand in het publiek die een traan wegpoetste. Een enkeling bleef na het optreden nog roerloos staan, totdat DJ Whita de eerste plaat opzette. Daar in het kleine café aan de haven was iets moois gebeurd, iets dat in gedachten van de aanwezigen zou voortleven. Uit solidariteit en uiting van liefde voor Koos Buschman.