Sukkels zijn het, de mensen die dachten dat het ergens anders in Paard van Troje leuker zou zijn dan bij The Shavers. Wat een geweldige band. Goede surfrockgitaar, spectaculaire drumshow en stevige meezingteksten. De zaal is nog niet eens halfvol. Komt dat omdat Beef in de Grote Zaal speelt? Dat trekt toch een heel ander publiek zou je zeggen. De Nirvana Coverbox? Toch meer voor liefhebbers van dat genre. Voor echte rock’n’roll moet je bij The Shavers zijn. Muzikaal zit het allemaal goed in elkaar en je krijgt er als bonus nog een fantastische show bij. Zanger Johannes de Boom moet het, noodgedwongen vanwege zijn lichamelijke beperkingen, wat rustig aan doen, maar wat kan die man veel binnen dat kader! Meeslepende gebaren, prachtige mimiek, en af en toe een uitstapje de zaal in. Zijn Nederlandstalige levensliederen zijn recht voor zijn raap en brengen het publiek al gauw tot kookpunt. Johannes zelf is een levend kunstwerk met zijn bijna helemaal volgetatoeëerde lichaam, dat hij, naarmate de show vordert, steeds verder ontbloot. De broers Cock en Theo de Jong zetten er een stevige muzikale basis onder. Vooral de show van Theo is spectaculair. Bekkens die af en toe oplichten, spelen met één drumstok met de andere, in vlam gezet met een aansteker, horizontaal in de mond. Denk niet dat het allemaal show is en weinig inhoud heeft. Hier staan drie professionals die het klappen van de zweep kennen. “Ik heb Johannes ontdekt,” vertelt Cock achteraf in de kleedkamer. “Theo heeft een kleine studio, daar zijn we begonnen. Hij en ik hadden al in diverse groepen gezeten. Johannes had nog nooit bij een band gezongen. We moesten hem dus van alles bijbrengen, maar dat had ook grote voordelen. Zijn zang is nu helemaal afgestemd op onze soort muziek.” De nieuwe cd, Soap, trekt na afloop een stuk of wat kopers, evenals de T-shirts. De mannen van The Shavers zijn moe, maar tevreden. “Je speelt niet voor het publiek dat niet is gekomen, maar je geeft alles voor de mensen die er wel zijn,” spreekt Johannes wijs.