De redactie dacht de GPZH goed verslagen te hebben. We waren op alle bandvoorrondes, hielden de dancevoorrondes in de gaten, bietsten demo's alsof we nooit iets anders gedaan hadden en deden schattingen wie er dit jaar de prijs in de wacht zou slepen. Ironisch genoeg werd er uitgerekend in de categorie die er nogal bij inschoot, de singer/songwriters, "goud" behaald. Arno Loriaux won de GPZH, omdat het, volgens de jury, "muzikaal sterk in elkaar zat en het beeld en verhaal dat werd neergezet klopte, was af". Hoog tijd voor een gesprek met deze, voor velen, onbekende Hagenees. Het eerste van relevantie is natuurlijk zijn muziek. Nergens te krijgen/kopen/(downloaden); Arno weet zijn mysterieuze status hoog te houden. Eindelijk kreeg ondergetekende zijn liedjes dan te horen. Mooie, licht melancholische liedjes, waarvan de inspiratiebronnen hoorbaar zijn ("Mijn invloeden? Oude mannen, voornamelijk. Johny Cash, Neil Young, Bob Dylan, etc"). Goed geproduceerd ook, het schijfje telt een stuk of negen nummers en is daarmee "eigenlijk te groot voor een demo. De opnames zijn ook eigenlijk te goed voor een demo. Ik weet niet of ik de nummers nog een keer ga opnemen en uitbrengen." Fair enough, maar zo blijft Arno Loriaux natuurlijk een mysterie voor het (grote) publiek. En dan de vraag: Wie is deze Arno en waar komt 'ie opeens vandaan? Is het gegrond dat we nooit eerder van hem gehoord hadden? Antwoord op de eerste vraag is, beknopt: 30 jaar, vierde jaar beeld & geluid. En enorm gek is het niet dat we nooit eerder van hem gehoord hadden. Arno is nog niet zo heel lang bezig met zijn muziek en de mate waarin verschilt van periode tot periode. "Ik heb enorm enthousiaste periodes, waarin ik in één keer een heleboel doe en vervolgens komt er een periode dat ik het allemaal weer vergeet of links laat liggen." Voorbeeld daarvan is dat in elke bio enthousiast prijkt dat deze singer/songwriter de studio induikt met verschillende muzikanten en dat proces gaat filmen. Dit idee heeft ' ie echter alweer laten varen. Wat ons wel op zijn andere passie brengt: films maken. De vraag of hij die twee media een vanzelfsprekende combinatie vind, wordt ontkennend beantwoord. Hij richt zich liever in periodes op één medium, in zijn puurste vorm. De algemene deler van zijn kunsten? "Ik heb geen grote wereldverbeter ambities. Ik hou het liever dicht bij mezelf. Ik denk dat welk medium ik ook gebruik, het toch voornamelijk een persoonlijke uitlaatklep vormt. Dus dat zou je de algemene deler kunnen noemen." Typerend voor mensen die met veel dingen tegelijk bezig zijn (hij schrijft ook!), en zeker voor Arno, is de grote nonchalanche. Zo had ' ie zich in alle enthousiasme opgegeven voor de GPZH en toen het dan zo ver was, was het opeens iets "wat ook nog even moest gebeuren." Hij zit midden in zijn afstudeerjaar en had zich niet enorm goed voorbereid. De overwinning kwam dan ook als een verrassing. Wel is hij natuurlijk blij met zijn prijs. De 1000 euro studiogeld gaat, zoals bij veel winnaars, op aan het afbetalen van schulden. Hopelijk zal Arno gebruik maken van de gratis cd'tjes en wordt zijn muziek voor meer mensen bereikbaar. Hijzelf is vooral blij met de optredens die bij de prijs inbegrepen zijn. Arno zal onder andere op het zomerterras in Vlaardingen staan, op Acoustic Alley en het Bevrijdingsfestival in Rotterdam.