Acht demo’s van Haagse bands hadden zich alweer opgestapeld sinds de laatste luister- en beoordeelsessie. Hoogste tijd voor de volgende ronde. Ferry, Eefke, Gemma en Hedde raapten de moed bijeen en douwden het eerste schijfje in de speler…. De ‘Nieuwe vrienden’ maakt relaxte Nederlandstalige luistermuziek met een funky inslag. “Liftmuziek”, wordt er geroepen. “Zou het ook leuk doen als achtergrondmuziekje bij een lokale televisiespot over een meubelboulevard”, meent een ander grappig te moeten zijn. De productie is goed en het geheel is origineel in de zin dat Nederlandstalige teksten nog niet vaak werden gehoord over dergelijke muziek. Denk aan Sade in moerstaal. Toch is de verassing er snel af. Het geheel blijft te veel hangen aan de oppervlakte. ‘Matjes’, ‘veilig’, dat zijn de termen die over tafel gaan. Ook de stem van de zanger begint snel te vervelen. Al met al degelijk, best aardig, maar een beetje slaapverwekkend. In tegenstelling tot Sade bijvoorbeeld. ‘Pirates & Pitlizards’ gaat erin. “Tof hoesje!”, klinkt het in koor en het hoogtepunt was daarmee wel geweest. Een ingetogen gitaarlandschap doet de oortjes spitsen, maar blijkt bij nader inhoren toch niet zo interessant. Net op het moment dat de vingers naar nummer twee gaan, draait de muziek een scherpe bocht en gooien de Pirates de beuk erin. Rock op ramkoers, stevige grooves a la Rammstein. En dan weer terug naar heel ingetogen en dan weer rammen en dan weer…heb je ‘em? Op zich een aardig conceptje, maar de mannen missen de visie en vaardigheden om het te laten werken. Het is vooral saai, ondanks de behoorlijke gitaarsolo’s. De zanger heeft een Nederlands accent en zingt wat matjes. Te weinig zeggend dus. Jongens, meer ballen graag! ‘Happy Elf’ maakt elektronische muziek, zeg maar house. Hun nieuwste single heet Alone. Het liedje wekt bij sommigen jaren 80 associaties op. Veel meer associaties komen er niet. Niemand is onder de indruk. ‘Duizend in een dozijn’, ‘een computer kan de was doen’, en dan houdt het wel zo’n beetje op. We blijven in sprookjesland met ‘Elfenbein’. Maar vergeet ons langorige vriendjes in het bos. Jeroen Elfferich, bekende drummer uit Delft, vormt de basis van de band en bandnaam. De band bestaat verder uit bas en gitaar en maakt instrumentele jazzrock met de nadruk op grooves. Opvallend is de afwezigheid van een vierkwartsmaat. Dit stoort niet, valt voor ongespitste oren niet eens op en dat is knap. Minder knap is het feit dat de muziek ook in andere opzichten niet weet op te vallen. We kijken elkaar diep in de ogen en komen tot de ontluisterende conclusie niet geraakt te worden. Het is vooral muziek voor andere muzikanten, het soort dat geïnteresseerd is in techniek en vernieuwing an sich. ‘Charming Quarks’ dan, en charming it is. Als je de eerste spontane reacties achter elkaar zet, krijg je een zin als: “lekkere, stevige, leuke, frisse, blije, poprockliedjes”. Erg vernieuwend is het niet, maar dat mag de pret niet drukken. De spontaniteit spat ervan af. In tegenstelling tot alle eerdere bandjes heeft de muziek van de Charming Quarks iets onbedachts, iets authentieks. Opvallend zijn ook de goede samenzang en prettige stemmen. Je kan horen dat ze al lange tijd bezig zijn. De sound is goed en professioneel, de arrangementen zijn strak. Charming Quarks is lekker bezig dus! Als we Operation Trendkill opzetten horen we een gemotiveerd, origineel en enthousiast Haags bandje. Een band met een eigen sound met een rommeltje van Spaans, Engels, Funk, Punk, Metal, Grung. Dit alles overgoten met een verfrissende dosis maatschappelijke bewogenheid. Operation Trendkill is sinds 2001 bezig en hebben in 2004 hun tweede demo uitgebracht. De muziek op de demo is low budget doffe ellende. De jongens hebben het zelf afgemixed en misschien hadden ze dat beter niet kunnen doen. Maar je kan lullen wat je wil, Operation Trendkill is een leuk bandje met een onderste-uit-de-kan-gevoel. 40 Stone (voormalig FUBAR) is een band die aan veel doet denken: van Korn tot Siverchair, van Sun tot Deftones. Het is dus niet al te vernieuwend of origineel te noemen. De demo heeft wel een zeer strakke productie doorstaan en maakt het tot een goed strak en toegankelijk geheel. De muziek is voorspelbaar, de climaxen voel je van heinde er ver aankomen en dat is toch wel jammer. De vraag die het bij ons doet reizen: past de zang verkeerd bij de muziek of past de muziek verkeerd bij de zang? Misschien dat het een kwestie van wennen is. 40 Stone is zeker op de goede weg, maar heb lef en geef het wat meer eigen smoel! Punk zou punk niet zijn zonder Screech! Als eerst moet van de daken geschreeuwd worden dat Screech live beter uit de verf komt dan op de demo te horen is! De productie is ronduit slecht. De achtergrondzang is niet te onderscheiden uit de rest van de chaos, maar live gooit Screech wel hoge ogen. De muziek van Screech is punk punk punk, met duidelijke inspiratiebronnen. Al met al een paar verassende demo's deze ronde. Over het geheel genomen is de kwaliteit sowieso zeer oké. Als een stad als Den Haag iedere twee maanden een set van dit soort schijfjes produceert, hebben we voor de toekomst niets te vrezen. En blijf ze deze kant op sturen a.u.b. Alle bands bedankt!