'A night of Confusion', de benefietavond die Haagse platenzaak La La Land organiseerde in het LVC in Leiden voor het noodlijdende café Confusion, verliep rustig. De fans die op de vermeende extreemrechtse bands als Der Blutharsch en Volksweerbaarheid afkwamen bleken ongevaarlijk. De linkse antifascisten bleven weg. 'A night of Confusion', de benefietavond die Haagse platenzaak La La Land organiseerde in het LVC in Leiden voor het noodlijdende café Confusion, verliep rustig. De fans die op bands als Der Blutharsch en Volksweerbaarheid afkwamen, bands die met extreem rechts geassocieerd worden vanwege het gebruik van Germaanse runen en de oorlogssamples die ze in hun militaristische muziek verwerken, bleken tamelijk ongevaarlijk. De vele security liep wat onwennig heen en weer. TV-zender RTL4, die aanwezig was om een documentaire te maken met als hoofdvraag 'Hoe een nazi band in Nederland kan optreden?', zal ook weinig voer gehad hebben. Muzikaal was het voor de neo-folk fan een mooie avond. Er is wel vaker sprake geweest van een optreden van Der Blutharsch in Nederland, doch dit werd altijd op het laatste moment door de gemeente afgelast. Men trok dan ook in redelijke getalen naar het LVC. Het Nijmeegse Volksweerbaarheid is meer een uit de hand gelopen grap, zeiden ze een jaar geleden. Zo klonk het toen ook. Inmiddels blijken de jongens het een stuk serieuzer te nemen; ze zijn er muzikaal erg op vooruit gegaan. Denk aan: vele trommels en Nederlandse teksten, boos gescandeerd. En een cover van Jacques Brel. Novo Homo, waarvan de muzikale omschrijving niet verder komt dan een obscure kruising tussen Foetus en Nick Cave, was vermakelijk om te zien. Bain Wolfkind schoof in zijn eentje over het podium, steeds een fles wodka, biertje of sigaret in de hand. Een nonchalant, bijna dadaïstisch, optreden van een fascinerende man. Predella Avant, een bombastisch project van een Haagse muzikant die 'onbekend' wil blijven, borduurt verder op die Kalteste Kalte, dat zo'n twee jaar geleden in Paard op Hol optrad. Wederom veel trommels, dit keer echter andere drummers én een Frans aandoend zangeresje. Alhoewel het niet zo overtuigend duister en dreigend klonk als op de CD was het geen slechte set. En dan waar men zich allemaal zo druk om heeft gemaakt: Der Blutharsch. De spanning stijgt, hoofdman Albin Julius heeft een reputatie hoog te houden. Op welke schofterige manier zal hij zijn publiek deze keer bejegenen en vooral, hoe váls zal het klinken? De serieus kijkende bandleden in hun militaristische pakjes werken nog al eens op de lachspieren wanneer ze tenenkrommend vals klinken. De eerste samples, jaren vijftig of oorlogsliederen, luiden het optreden in en wanneer ze een paar minuten aan het spelen zijn, blijkt dat ze deze keer níet vals zingen. Het is een aardig optreden, tegen de verwachtingen in. Brompot Albin is ook braaf, hij verbrandt deze keer alleen zijn teksten. En zo komt er een einde aan een omstreden avond. Na middernacht vertrekt de zwarte menigte geleidelijk. De organisatie en de gemeente kunnen opgelucht ademhalen, er zijn geen demonstranten gesignaleerd en geen rellen uitgebroken. Wel si ene nog onbekend geldbedrag opgehaald voor de Confusion,