Tijdens het EX-IS festival kon het publiek constateren dat Dyzack (Erik Hofland) nog altijd zijn ding kan doen. En dat was bijzonder, want vaak treedt hij niet meer op. Om een heel verklaarbare reden, vertelt hij aan 3VOOR12/Den Haag. “Met de muziek die ik maak hoef ik markttechnisch gezien maar vier keer per jaar te spelen. Ik heb geen hit. Als je een beetje speciale muziek maakt, kan je niet zo heel veel spelen. De tijden dat mensen elke vrijdagavond naar een band gaan kijken, ongeacht welke, zijn voorbij.” Toch kijkt hij vrolijk, weer op een podium staan smaakt duidelijk naar meer. En dat gaat vast wel lukken. “Over niet al te lange tijd is mijn nieuwe CD klaar. Ik ga bijvoorbeeld op het Crossing Border Festival spelen. Daar wil ik een limited edition verkopen of promotiemateriaal weggeven. Ik ben bezig met Noorderslag, maar daar heb ik al drie keer gespeeld en eigenlijk is het voor nieuwe bandjes. En op Eurosonic willen ze geen Nederlandse bandjes meer, geloof ik.” Erik probeert een vergelijking te trekken tussen de nieuwe CD en de twee voorgangers, 'The Rat Dance Refizz' en 'Neurotic Jackpot'. “Deze is echt anders. Geen idee wat het verschil is, maar het is er. Voor mijn gevoel lijkt hij meer op de eerste CD, omdat ik die ook niet bewust heb gemaakt. Bij de tweede deed ik het juist heel bewust anders.” Ook scheelt het dat de tweede en de derde CD drie jaar uit elkaar liggen. “Het gaat nu veel natuurlijker. Ik maak liedjes en neem ze op in mijn eigen studio met een contrabassist en een drummer.” Hij vond nieuwe begeleiders in contrabassist Arie van Duyvenvoorde en drummer Detlef Tividor Villerius. Arie: “Ik speel al een jaar met Erik samen ter voorbereiding voor de nieuwe CD. Dat wil zeggen, we begonnen toen, maar er is heel veel tussendoor gekomen aan andere projectjes. Ik heb nog een eigen band, Zwardstick Jam, een kruising tussen Captain Beefheart en Tom Waits. We spelen 9 oktober in De Pater. Zo heeft iedereen wel andere dingen te doen.” Erik heeft in de tussenliggende jaren geen duimen zitten draaien. “Ik heb muziek geschreven voor film, reclame en dans. En ik heb twee keer een project met Marokkaanse artiesten gedaan. Twee zangeressen en twee zangers, die allemaal wat anders deden. Een deed soefi, de andere man raï, een van de vrouwen deed rock en de andere deed r&b. Ik heb hun muziek opnieuw gearrangeerd, als Dyzack, en hun nummers gespeeld. Zijn zongen hun eigen liedje, op mijn manier. Dat was echt kicken.” Ook in het onderwijs was hij actief: “Ik heb een project voor een school gedaan met een Turkse zanger, een Marokkaanse zanger en een Hindoestaanse zanger. Muziek maken voor pubers. Dat was heel heftig.” Totdat het weer ging kriebelen. “Ik had toen al een paar jaar niets geschreven als Dyzack. Als je bezig bent met muziek voor anderen, kom je aan je eigen dingen niet meer toe. Ik had ook nog een baantje genomen in de horeca, bij café Zeta, voor drie dagen per week. Dat heb ik nog steeds. Maar hoe druk ik het ook heb, ik wilde per se een derde Dyzack uitbrengen.” Helemaal af is de CD nog niet, geeft Erik toe. “Ik wil er elf liedjes ophebben. Ik heb er negen klaar, dus ik moet eigenlijk nog twee liedjes doen. Ik doe alles zelf. Een week voordat hij geperst wordt, kan ik dus nog van alles veranderen. Tekenaar/ontwerper Martijn Rijven van Boltgraphics maakt het hoesje. Dat wordt heel mooi.” Dyzack treedt 13 november op in het avondprogramma van Crossing Border in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag.