Je kan wel spreken van een traditie. De tweede dag van de Popweek met bands in de Pater en in de Bordelaise. Vorig jaar maakte hier Splendid (Bordelaise) en Qrio (Pater) furore. In een jaar tijd zijn beide bands uitgegroeid tot gerenomeerde acts. Splendid opende zaterdagmiddag de Tramtunnel en het noise-kwartet Qrio heeft dit jaar de eer op de slotavond te openen in het Paard van Troje. Wie weet is één of meerdere bands van deze zaterdag volgend jaar wel de gelukkige om in het Paard of op Parkpop te spelen. Deze avonden presenteerde vier bands zich; Amplivibes, Katbite, Strange Fruit en Janika. Waarbij zeker eerstgenoemde indruk maakte in een vol Bordelaise. Muzikaal begon de avond vroeg. Net over tienen bespeelt de gloednieuwe band Amplivibes haar publiek in een goed gevulde Bordelaise. Onder aanvoering van bandleider/toetsenist Sjoerd Neggers brengt het viertal lekker in het gehoor liggende soulfunk met hier en daar wat hiphop. Twee jaar geleden liet Neggers al zien wat hij in huis had met zijn toenmalige band Soulz. Nadat deze groep terziele ging, besloot Neggers zich toe te leggen op een nieuwe band en nieuw materiaal. Achter de Fender Rhodes begeleidt hij zangeres Anouk de Ruiter samen met bassist Robert Pronk en drummer Kevin Schoemaker. De Bordelaise was goed gevuld om het eerste optreden van deze gloednieuwe band te bewonderen. Neggers staat bekend als een perfectionist en gaat niet eerder het podium op of de muziek moet staan als een huis. En dat deed het zeker in de Bordelaise. Muzikaal groovde het lekker weg terwijl Anou de Ruiter het publiek ontarmde met haar prettige stem. Na afloop van het debuutoptreden zijn de leden trots, zeker bassist Robert en Sjoerd Neggers lijken hun geluk niet op te kunnen. ‘Wellicht hebben wij iets waar mensen op zit te wachten, of zo", zegt Sjoerd enigszins verbaasd. "En het is te merken dat ik dik anderhalf maand mee ben geweest met Amp Fiddler op zijn tournee." Amplivibes is trots op hun start en terecht. Een paar straten verder staat het trio Katbite te spelen. Lokatie is de Pater en Kat Leese en haar mannen weten maar moeilijk te boeien. Een handjevol mensen is gekomen om een wat kleurloos optreden te zien. Mensen aan de bar spreken elkaar aan. "Er zitten wel leuke dingen in haar repertoire maar er ontbreekt wat." Zonder al te kritisch te zijn is duidelijk dat Katbite iets mist. Een tweede gitarist en/of een toetsenist zouden de liedjes van de Nieuw-Zeelandse niet verkeerd doen. De songs lijken nog niet helemaal af te zijn om drie kwartier te boeien. In plaats van te blijven hangen in de Pater gaat men toch even een kijkje nemen op de andere lokatie van de Popweek. Ondertussen staat daar Strange Fruit te spelen. De band is trots een plek te hebben gekregen in de Haagse Popweek. De muzikanten zijn wat ouder en lijken echt muziek te maken voor de lol. Pretenties zijn al meerdere malen overboord gegooid. Blues, country en rock worden door elkaar gehusseld in het eigen repertoire dat wordt afgewisseld met onbekendere covers. De band speelt rauw en heeft duidelijk veel ervaring. Terwijl de drie muzikanten strak en geconcentreerd doorspelen probeert zangeres Mathilde Gorter zich staanbaar te houden door vocaal haar eigen weg te banen. Helaas lijkt dit niet echt te lukken. Gorter lijkt de juiste noten en de gevoelige snaar niet te kunnen raken en valt hierdoor een beetje door de mand. Het publiek in de Bordelaise lijkt het niet te kunnen boeien, Strange Fruit is de juiste band op de juiste plek. Lekker meedeinen op de maat om heerlijk een aantal biertjes naar binnen te laten glijden. De laatste band die deze zaterdag in het teken van de Haagse Popweek optreedt is Janika. De band is al tijden geen onbekende meer in het Haagse circuit. Bij Katbite was het publiek in grote getalen weggebleven, bij Janika hadden enkele muziekliefhebbers toch de weg naar de Pater weten te vinden. Twee weken geleden presenteerde de band rond zangeres/bassiste Janneke Bosveld de CD ‘The Full House Story’ welke leuk werd ontvangen in onze regio. Vanavond was ook duidelijk waarom. Janika is gewoon een heel leuk bandje, dat niet van moeilijk doen houdt en elke keer weer van haar beste kant wil laten zien. De band speelt zichzelf in het zweet en weet de Pater om haar vinger te winden. Natuurlijk is de verschijning van Janneke Bosveld één van de redenen. De andere reden is dat Janika een retestrakke band is, waarbij de gitaarsolo’s van Joe van Kampen samen met Leslie Ridder op de toetsen voor de juiste inkleuring zorgen. Janneke geeft het publiek de nodige interactie en weet dat ze moet werken. Dit maakt Janika wellicht de sympathiekste band van deze avond in de Haagse Popweek.