Op de zesde dag van de Haagse Popweek stonden de bands Blender en Mr. Poh in Lokaal Vredebreuk. Ze hadden muzikaal gezien weinig gemeen, maar lieten horen dat ze een breed publiek kunnen aanspreken en sterk repertoire hebben. Voor Blender kwam het erop aan: het eerste optreden ooit. Met voor zanger-gitarist Macro Ratsma (ex-Than D Orange) ook nog eens de opgave om niet in het Engels maar in zijn moederstaal te zingen. Jammer dat Lokaal Vredebreuk niet een installatie heeft waar teksten duidelijk verstaanbaar de zaal in worden geslingerd. Alleen bij het laatste nummer over ADHD schreeuwde de band zo hard, dat het tot achterin ook zonder versterker te verstaan was, ondanks het geroezemoes. Knap is het hoe Marco weer een uitstekende band bij elkaar heeft gebracht. René van der Stok op drums - zijn maatje van het eerste uur -, Edmar Barreto Vieirria op gitaar en Rob van der Scheer op bas. Marco en René vertelden achteraf: “We hebben tien nummers gespeeld. Die hebben we voor deze avond even afgemaakt, maar in totaal hebben we er een stuk of twintig liggen, dus we gaan naar de twee sets toe.” Het geluid zat inderdaad tegen. “Maar al met al, viel het mee. Leuk publiek; aan de reacties was te horen dat het overkwam zoals we bedoelen. Dat heeft ons aangenaam verrast.” De bezetting is perfect, vinden de twee muzikanten: “Deze gasten zijn echt super. Daar mankeert niks aan. We hebben een boel lol samen. Ik hoop dat je dat een beetje ziet als we spelen.” Over het laatste liedje zegt Marco: “Het is een nummer met een knipoog. Ze vragen me vaak of ik ADHD heb. Geen idee, de diagnose is nog nooit gesteld.” De band oefent meestal twee keer per week. “Rob is er nog maar net bij. Alle nummers waren voor tachtig procent af. We moesten dus veel oefenen. Als je zo vaak speelt, blijft alles beter in je herinnering hangen. Dat werpt zijn vruchten af.” Ook Mr. Poh deed het goed deze avond. Zanger-toetsenist Michel van Zeijst leek wel een wedstrijdje gekke bekken trekken te doen met Marco Ratsma. Michel won dat met gemak, mede dankzij zijn brede gebaren en uitstapjes tussen het publiek. Een man met een stem met heel veel mogelijkheden met een band om zich heen die duidelijk uit verschillende muzikale windhoeken komt. David Lane op drums, Bas Harding op bas en Martijn van Wijck op gitaar. Dat resulteert in interessante, vaak heel geslaagde composities. Ook Mr. Poh is een band waar het speelplezier vanaf spat. Michel en Martijn waren blij met de vele complimenten over hun instrumentbeheersing. “We hebben alles zelf geleerd. Bas speelt nog maar vier jaar en is nu al een geweldige bassist.” Michel: “Ik speel al achttien jaar toetsen.” Martijn: “En ik al zestien jaar gitaar.” Michel speelt vaak zonder naar zijn instrument te kijken. “Die nummers ken ik nu wel. Het gaat me gemakkelijk af, dus kan ik me concentreren op het contact maken met het publiek. Ik wil een leuke show maken, waar mensen wat aan hebben.” Het lijkt wel of er vier componisten in de band zitten. De nummers zijn heel verschillend. Toch is componeren is een groepsproces waarbij de complete band is betrokken, legt Michel uit: “Martijn of ik komen met een idee. Dat werken we met ons vieren uit. Het is pas een Mr. Poh nummer als we het met ons allen doen. Als je iemand van ons er niet meer is, verandert het nummer.” Optredens van Mr. Poh: 4 november, Spetters, Zoetermeer. 13 november, de Franse Bulldog, Scheveningen. 18 december, Musicon, Den Haag. 8 januari 2005, HPC (voorronde Beachbattle). 19 januari 2005, Paard van Troje, Den Haag.