De Zuid-Afrikaanse band Boo! trad vrijdag 23 juli in het Paard van Troje op voor een uitgelaten publiek. Veel mensen die niet hadden gedacht dat het nodig was een kaartje in de voorverkoop te halen, kwamen tevergeefs: het concert was uitverkocht. Voorafgaand aan het optreden schoven de bandleden Chris, Princess en Ampie aan voor een luistersessie voor 3VOOR12/Den Haag. We beginnen met het nummer 'My hope' van Milk. Chris Chameleon vindt het goed. "De zangeres heeft een mooie stem en de productie is goed. Volgens Princess Leon kan het nog beter: "Je denkt steeds: nu gaat ze qua gevoel helemaal voluit, maar dan houdt ze zich in." Ampie Omo: "De intro is veelbelovend, maar als de drums en de gitaar erin komen, wordt het psychedelisch en dan klinkt het meer gewoon. Ze zouden er meer uit kunnen halen." Chris gaat in op de relatie tussen talent en productie. "Het probleem is dat het talent het gegeven is, dat heb je of dat heb je niet, maar ook al heb je het, de productie bepaalt wat ermee gebeurt." Volgende plaat: Doll House Drama, 'Help is in the bedroom'. Leon kijkt blij. "Dit is meer mijn soort muziek." Een woord van kritiek: "Het is allemaal wel in de maat, maar het gevoel mis ik. Ze zouden zichzelf meer moeten uitdagen." Ampie: "Het gaat over vrij zijn, dat spreekt me wel aan. De ademhalingstechniek van de zanger is niet denderend." De overgang van couplet naar refrein vindt hij wel goed en ook de compositie zelf. Chris: "Dit zijn vast jonge jongens. Ze moeten zich nog meer losmaken van hun invloeden. Je hoort waar ze naar luisteren, Starsailor, Muse. Het is voor de hand liggend. Als je een paar keer met je band hebt opgetreden, stop je met het imiteren van andere bands en word je wat je bent. Kwestie van rijpen. Ik vond het nummer van Milk beter, maar dit is wel een aardig rockliedje." Hij grijnst vriendelijk: "Ik ben hier gekomen met de bedoeling aardig te zijn." We kiezen vervolgens voor 'Lights out' van Frezno Falls. Leon: "Dit vind ik heel leuk." Chris ook, zegt hij. Ampie: "Het lijkt of je midden in het nummer valt. Er is geen begin en dat mis ik. Mijn suggestie is een intro erbij maken. Het heeft een leuke Tom Petty vibe." Leon: "Ik vind die eenvoud wel goed. De opnamekwaliteit van dit nummer is veel beter dan die van de vorige twee." Chris: "Dit heeft niets speciaals, maar past goed in zijn categorie. Iedereen die van dit soort muziek houdt, zal er tevreden mee zijn. De eerste twee nummers die jullie ons lieten horen, daagden je uit om verder te luisteren. Dit spoelt over je heen, zoals gebruikelijk bij dit genre." Een compliment: "Het stijgt uit boven zijn Nederlandsheid." Mr. Poh is aan de beurt met 'The joke is over'. Chris reageert enthousiast. "De muziekbusiness dwingt muzikanten volgens een vast recept te werk te gaan. Van dit soort bandjes zouden er meer moeten zijn. Bereid om iets raars te doen, iets wat niet in het straatje lijkt te passen. Dat komt mooi naar voren in het refrein. Als het voor het eerst langskomt, heb je geen idee wat er gebeurt, maar het is heel aanstekelijk." Leon: "Ik zou ze wel eens live willen zien." Ampie: "Ja, live zijn ze vast geweldig." Chris: "Of hartstikke slecht. Mij lijken het jonge gasten die nog niet weten wat ze aan het doen zijn. Het klinkt alsof ze lol hebben. Dat moet er live ook uitkomen, dat vind ik heel belangrijk." Ampie, over de beat: "Als je zoiets doet, is het moeilijk om het helemaal voor elkaar te krijgen, maar het is cool om te doen. Wij blanken zijn gewend aan een bepaald ritme, vier beats per maat. In Afrika hebben ze er vijf." Er ontstaat een discussie over hoeveel beats dit nummer per maat heeft. Chris: "Toen wij begonnen deden we maar wat. Kwamen er mensen op ons af die ons prezen omdat er allerlei ingewikkelde ritmes in onze nummers zaten. Wisten wij veel.." We eindigen met 'Superman is back' van Gruppo Sportivo. Chris trekt een vies gezicht. Leon: "Echt zeventigerjaren muziek. Dit is het niet. Het doet me denken aan Journey in zijn beste dagen. Mijn zus en haar vriendjes die met de deur op slot ernaar luisterden. Ik mocht er niet bij komen." Een pluspunt: "De drums zijn goed opgenomen." Ampie zwaait met zijn armen van links naar rechts op de maat. Leon: "Het is wel een goed nummer." Ampie: "Een kruising tussen country en een barsong met een big style invloed van karaoke. Hier zou ik naar kunnen luisteren als achtergrondmuziek. Die synthesizer is goed." Chris: "Net als Engelsen en Amerikanen letten wij als eerste op de uitspraak van het Engels. Abba heeft er bijvoorbeeld hard aan gewerkt en is er ver mee gekomen. Dit klonk direct vanaf het begin heel Haags. Ik heb de nieuwe CD van Kopna Kopna een paar keer beluisterd. Die zanger doet niet eens moeite om het Engels goed uit te spreken. Het kan hem geen bal schelen en daarom is het wat mij betreft o.k." Hij besluit: "Als je muziek wil maken, doe het dan goed. Deze band stijgt juist niet zo goed boven zijn Nederlandsheid uit. Nederlanders zijn dol op de melodie, daar zijn ze goed in en dat is leuk aan dit liedje." Leon: "Deze lui lijken heel tevreden met wat ze doen."