De door Barry Hay (Golden Earring) bij elkaar gezochte meidenband Bad Candy speelde gisteren op het festival Vlietpop in Leidscendam. De zeer commerciële rockband wist op het nippertje een afgang te voorkomen. Door de verassende zang van de bassiste en gitariste bleef de groep nog net overeind staan. Het publiek van Vlietpop zat duidelijk niet te wachten op Bad Candy. De eerste vier rijen keken nog wel aandachtig, maar iets verder naar achter bleef het gras leeg. Die eerste rijen werden trouwens gevuld door slechts twee soorten publiek: hele jonge meisjes en mannen tussen de 25 en 40 jaar. En inderdaad, ook ondergetekende hoort bij de laatste groep. En ja, de zangeres Else Merit zag er goed uit in haar minirok en veel te korte roze shirtje... Zo, dat hebben we gehad. Nu de muziek. In eerste instantie lijkt Bad Candy de verrassing van de dag te worden. De eerste twee songs rocken flink. De meiden stralen speelplezier uit en het eerste applaus is bemoedigend. Als derde song wordt 'Call me' van Blondie ingezet. De groep bouwt het origineel om tot een vrolijke punkrocker. Maar dan gaat het mis. Veels te vroeg in de set krijgen alle bandleden een solo. Door af en toe citaten uit andere nummers te spelen wordt het moment nog net gered. Pink Floyd komt voorbij, maar ook Kiss. Muziekgeschiedenis voor tieners zullen we maar zeggen. Na dit voorstelrondje raakt Bad Candy de weg kwijt en stapelen de fouten zich snel op. De zangeres mist de eerste woorden van de hitsingle 'Spin around' en irriteert sowieso met de van Britney Spears afgekeken danspasjes. Gitariste Chantal kijkt wel erg verveeld en mist regelmatig de juiste snaar op haar gitaar. Alleen bassiste Janneke en gitariste Ryanne spelen de sterren van de hemel en zoeken dan ook regelmatig oogcontact met elkaar. Vooral Ryanne lijkt zich af te zetten tegen het gemaakte imago van de band. Drumster Stefanie doet wat van haar verwacht wordt, maar ook niets meer. Bad Candy wordt gemanaged door Cees van Leeuwen, die eerder werkte met de Dolly Dots en de Nederlandse boyband Caught in the Act. De groep zal daardoor nooit een eerlijke kans krijgen om zich te ontwikkelen tot een hechte rockband. De meiden zijn nu twee jaar bij elkaar, maar aan de performance in Leidschendam was dat absoluut niet te merken. Gevreesd moet worden dat er meer tijd is besteed aan imago dan aan samenspel. Bad Candy laat daarmee heel veel kansen liggen Dat is vooral jammer omdat bassiste Janneke en gitariste Chantal op Vlietpop laten horen over verrassend goede stembanden te beschikken. Misschien zou Bad Candy meer meerstemmige nummers moeten brengen. De groep zou daarmee een Nederlandse En Vogue kunnen worden. Als Van Leeuwen de meiden daarnaast hun eigen gang laat gaan, ziet hun toekomst er stukken beter uit dan nu. Natuurlijk, aan optredens in discotheken en fans van tien jaar valt een hoop geld te verdienen. Maar met muziek heeft het weinig te maken.