Het muziekmagazine Live-XS is op Eurosonic aanwezig met een eigen Locals Only podium in het Simplon. Daar trad ook de Haagse band Octavepussy op. Na afloop van het optreden spraken we met frontman Steven van Rijn. “Het was een zwaar optreden en we zijn toch een band die het van zijn publiek moet hebben. Als we geen interactie kunnen maken, dan verliezen we aandacht. We zijn met z’n tienen en dat is soms moeilijk communiceren. Het liep dus niet zoals we dat normaal van onszelf gewend zijn. Een uitloop van twee uur hadden we echt niet verwacht. Gelukkig hebben we onszelf op ‘trouble-shooting’ getraind.” Maar jullie zijn toch helemaal vanuit Den Haag naar Groningen gekomen met een bepaalde verwachting? “In het begin moet je als band zoveel mogelijk spelen en tegen deze aanbieding hebben we ja gezegd, al zouden we er financieel niets aan overhouden. Live-XS is een toonaangevend blad en we hadden gehoopt dat er iets uit voort zou komen, bijvoorbeeld andere optredens. De opkomst was alleen teleurstellend laag. Maar afgelopen jaar hebben we ook meegedaan aan de Popronde en daarvan hebben we ook geleerd dat je niet al te veel moet verwachten." Spelen jullie anders alleen voor volle zalen dan? "Per stad is de opkomst erg verschillend. In Enschede stond het helemaal vol, in Tilburg helemaal niemand en voor je het weet staat Hans Kraaij junior in het publiek. Het is jammer dat het hier wat tegenviel, want we hadden iets leuks meegenomen voor het Groningse publiek. Een promo-single van ‘Breaking the chains', omdat ons mini-album ‘The Life Of The Funkshipz Captain’ binnen twee weken uitkomt. Een ideetje van onze platenmaatschappij Funk to the Max, een maatschappij met hart voor de zaak. Het leuke is dat de single ook al is gedraaid op 3FM.” Hebben jullie wel wat van de sfeer van het festival kunnen proeven? “Ik ben niet van de organisatie en weet niet wat voor doel ze voor ogen hebben; je kan natuurlijk van alles opzetten onder dezelfde noemer. Nu was de Live-XS meer een festival binnen een festival. Het was beter geweest als de organisatie van Eurosonic het als meer volwaardig had gezien. Nu was dit dus niet voldoende gepromoot. Het Simplon stond ook niet op het reguliere programmaschema. Nergens stond aangegeven hoe laat welke band zou spelen op dit podium. De rest van de bands die hier vanavond moesten spelen hadden ook nauwelijks publiek en dat is toch jammer." Wat nu? “Ja, zo snel mogelijk terug naar Den Haag. Nee hoor, flauw geintje. We blijven misschien een dag langer om toch proberen te netwerken. Maar ondanks dat heb ik toch het idee dat funkmuziek niet echt speelt in Groningen. We hebben gemerkt dat mensen veel enthousiaster zijn in Duitsland of in Amerika. Daar leeft het veel meer. Als je met mensen praat uit Gotcha of Seven Eleven, die hebben hetzelfde probleem. We zijn best wel hard geworden wat dat betreft. In het begin denk je dat het aan jou ligt of aan de band als er niemand klapt of lacht. Dan waren we best wel teleurgesteld. Je leert dat het niet het geval is en dat mensen niet echt durven. We hebben er ook een nummer over geschreven ‘Ready to rock.’ Van binnen heeft iedereen zoiets van “ïk gooi alles los, maar ik doe het niet.” Je kan het aan mensen zien. “Kan ik het wel maken, ik beweeg mijn hoofd, is dat niet teveel?” Binnenkort gaan we weer toeren in Engeland, daar zijn we al eerder geweest en daar is het toch wat losser." Tijdens Noorderslag wordt de popprijs uitgereikt. Wie zou hem moeten krijgen? “Wat dat betreft zou ik toch collegiaal blijven en dan zou ik de prijs aan Olabola geven. En anders aan Julian Sas. Voor de rest is er niet veel bijster interessant. Mocht Kane de popprijs winnen dan verdienen ze het ook. Die jongens weten hoe het moet; ze hebben een visie en werken er ook keihard voor. Ze gaan voor hun doel! Ik denk niet dat zij die prijs krijgen, want ze zijn al heel ver.”