Het album ‘Added Up To None’ van Kánina telt drie nummers en mag gerust een donkere plaat genoemd worden. Bij de eerste klanken van het nummer ‘Passive’ wordt duidelijk dat een trip LSD bij het luisteren van deze plaat, niet zal misstaan. Maar in tijd waarin zelfs het roken van een sigaret al strafbaar is, zullen we het zonder moeten doen. Met name het nummer ‘Roadkill’ overtuigt en laat horen dat deze band iets kan toevoegen aan de huidige Haagse rockscène. Het grote aantal mensen dat de weg naar het Paard heeft weten te vinden voor de presentatie van de CD, roept lichte verbazing op als je bedenkt dat op hetzelfde moment in een overvolle Paap een andere rockformatie uit Den Haag - Atombox - haar nieuwe album presenteert. Atombox, niet de minste van de vele rockbands die Den Haag telt, heeft al veel optredens, twee albums en een naamswijziging achter de rug, terwijl Kánina in de huidige samenstelling net een jaar samen speelt. De onervarenheid van de band die uit drie jonge dames en één man bestaat blijkt ook uit het onzekere begin van hun optreden. Voor een band die psychedelische rock maakt, is het verrassend en gedurfd dat ze hun set akoestisch openen. Drummer Martijn hierover: “We willen een contrast neerzetten met de rest van de setlist”. Een contrast is het zeker, maar het is geen overtuigend begin. Zangeres Tamara maakt een afwezige indruk, het lijkt alsof ze er wel staat maar niet is. Gelukkig groeit haar aanwezigheid samen met het vertrouwen van de band naarmate het optreden vordert. Evenals op het album, is het nummer ‘Roadkill’ een onberispt hoogtepunt. Onder begeleiding van psychotische klanken begint het nummer met de voordracht van een gedicht. Het nummer doet de gedachten afdwalen en even waan ik me in Bono’s 'One Million Dollar Hotel' luisterend naar de klaagzang van één van de bewoners. Het einde van het nummer roept vergelijkingen op met female-rockbands Hole en LSeven. Ondanks haar onzekere start, slaagt Tamara de muziek met haar ingetogen, melodieuze zang naar een hoger niveau te tillen. Het optreden van een uur is eigenlijk te lang, niet de hele set is boeiend genoeg om de aandacht te kunnen vasthouden. Desalniettemin verdient deze band een kans zich verder te ontwikkelen, met name live-optredens zullen hiervoor nodig zijn. Wat dat betreft heeft de groep hiermee direct een probleem, want bassiste Tanya zal de band tijdelijk verlaten. Tot die tijd zal Tamara naar alle waarschijnlijkheid de rol van bassiste op zich nemen. Na Kánina mogen ook de Charmin Quarks nog even het podium beklimmen. De driemansformatie met hun Sjako-sound speelt al sinds 1995 samen, maar heeft in 2003 weinig van zich laten horen. Het laatste optreden dateert van maart vorig jaar. Het blijkt om een bewuste stilte te gaan. Zanger Rob: “We wilden onze huidige setlist een nieuw leven inblazen door stukken opnieuw te arrangeren, we hebben dus zeker niet stilgezeten”. Daarnaast blijkt de studie van twee van de bandleden ook hun tol te eisen voor de tijd die in de muziek gestoken kan worden. Toch verwacht Rob in het voorjaar de studio in te duiken voor een nieuw album. Hun optreden deze avond verloopt routineus, en is zeker niet slecht, maar laat wel horen dat nieuwe nummers zeker nodig zijn.