De Haagse muzikant Tino heeft besloten zijn solocarrière als muzikant voorlopig stil te zetten. In de afgelopen zeven jaren bracht hij diverse cassettes, een vinylsingle en drie albums uit. Sinds 1997 heeft Tino zo’n 150 liedjes gemaakt, die qua stijl uiteenlopen van akoestische gitaarnummers tot punk en electropop. "Mijn hoogtepunten waren het optreden in de grote zaal van het Paard in 1999 en het oprichten van mijn eigen label Hot Fruit Records," vertelt Tino. "Ik heb een vinylsingle en drie albums uitgebracht. Ook was ik een van de eerste artiesten die een distributiedeal sloot via Eigenproducties.nl. Wat betekent dat al mijn CD’s via alle Free Record Shops in Nederland te verkrijgen zijn." Tino zette zijn eerste serieuze muzikale stappen met zangeres Cecile Morel bij wie hij in een huis woonde. "Haar country-achtige stem paste perfect bij het tokkelende gitaarspel van mij en we besloten wat nummers op te nemen in het Haags Pop Centrum. Daarna hebben we regelmatig opgetreden in cafeetjes en op kleine culturele festivals. We gingen proberen eigen nummers te schrijven en dat lukte aardig. We wilden ons geluid voller hebben en breidden ons duo uit met een drummer en een bassist." Deze formatie Kantje Boord speelde onder andere bij de presentatie van het eerste exemplaar van het muziekmagazine Stork On Stage. In 1997 besloot Tino als soloartiest verder te gaan. "Ik voelde me in een harnas zitten. Ik wilde mijn gevoel volgen en ging alleen verder. Ik wilde een verzameling eigenzinnige liedjes maken en die uitbrengen." Zo verscheen er een box met vijf cassettes via een labeltje van Henk Jonker, de drummer van Hallo Venray. Later bemoeide ook Hans Vandenburg (Gruppo Sportivo) zich met Tino. In de Nutsville Noise Lab studio namen zij een CD op. Maar de platenmaatschappijen bleken het eindproduct te warrig te vinden om uit te brengen. "In 2000 richtte ik daarom Hot Fruit Records op. 'Cybertech Bottleneck' zag in eigen beheer alsnog het levenslicht. Ik verkocht de plaat in persoonlijke kring en kreeg lovende reacties in bladen als Oor, Fret en Stork On Stage." Na deze eerste CD bracht Tino met veel minder succes nog de albums 'Liquid Talk' en 'Bubblegum Hangover'. Vooral het laatste album werd neergesabeld door de critici. "Ik begon te twijfelen of mijn stijl van schrijven in de toekomst nog wel enige waardering zou opleveren. Ik was ver verwijderd geraakt van de akoestische gitaarsongs, waarmee ik mijn muzikale loopbaan begonnen was. Maar er naartoe terug gaan, zou een stap achterwaarts betekenen en dat wilde ik niet." En dus besloot Tino om te stoppen met muziek maken. "Ik heb meer in mijn mars dan alleen maar weirde songs uitbrengen. Andere collega-muzikanten produceren bijvoorbeeld, schilderen en verhalen schrijven." De komende weken exposeert Tino enkele van zijn schilderijen in galerie I-Dada aan de Fischerstraat 329 in Den Haag. Tino wil nog drie CD’s in eigen beheer uitbrengen, getiteld 'Officially Unreleased (volume 1, 2 & 3)'. Op 15 mei zal hij een afscheidsconcert geven op het festival Langweiligkeitvijf.