Gemstone presenteert met trots hun CD ’Chickenshit’ in café De Paap. Diegenen die de CD al in huis hebben zullen niet teleurgesteld raken in de gedeeltelijk Haagse band. De live-performance wijkt niet ver af van het studiogeluid. De op het oog uit slechts vier tracks bestaande EP bevat tevens een ’hidden track’, namelijk de mooie ballad ‘Heart’. De formatie brengt het soort rock waar Den Haag garant voor staat, maar dan met gevoel voor dynamiek en sferen. De opnames vonden plaats in de Basement Studio onder leiding van Ernst van Wageningen. Raymond Vogelaar heeft er zin in. Ruim een half uur voor hij het podium op mag staat hij al vergenoegd in zijn handen te wrijven. De gitarist kan blijkbaar niet wachten. Eenmaal op het podium weet hij dit enthousiasme goed uit te dragen. Soms vergeet hij hierbij recht in de microfoon te zingen. Maar Gemstone heeft nog een sterke troef in handen. Zangeres Nanda van Soest is een sympathieke podiumpersoonlijkheid die het publiek met gemak voor zich weet te winnen. Gemstone is niet een band die statisch op de planken staat. Regelmatig wordt er van plek gewisseld. Doordat alle bandleden onderling goed samenwerken zetten ze een echte bandsound neer. Maar waarom wordt ingezet met het uitgekauwde ‘You really got me’ van The Kinks is een raadsel. De set is zonder deze cover divers genoeg. Beter was geweest om met het sterke ’Falling’ te beginnen. Het nummer heeft alle ingrediënten om als openingsnummer te dienen. Waarschijnlijk is dit ook niet voor niets de opener van het album. Halverwege de set worden twee fans op het podium gevraagd. Zij hadden eerder via een formulier hun voorkeur voor bepaalde nummers kenbaar gemaakt. Omdat hun keuze het meest overeenkomt met de liedjes die op de EP terecht zijn gekomen kirjgen zij een gratis exemplaar van de EP. Een gesprekje met bassist Bas Pijpers na de presentatie leert dat Gemstone zijn fanbase goed onderhoudt. Een vier-wekelijkse nieuwsbrief zorgt ervoor dat de schare aanhangers steeds groter wordt. Ook vanavond hebben de fans geen verstek laten gaan. Er wordt goed geapplaudisseerd. Hier en daar zelfs meegezongen. Eén van de aanwezigen vraagt via een bierviltje ’Waarom danst er niemand?’ Blijkbaar is het Gemstone-publiek niet zo soepel in de heupen. Zangeres Nanda is dat wel. Ondanks haar zwangere buikje beweegt ze zich energiek over het podium. Haar, soms maatschappelijk bewogen, teksten worden met passie de zaal in geslingerd. ‘’Black November’’ handelt bijvoorbeeld over de treinramp in Oostenrijk, een paar jaar geleden. ‘’I’ve Cried’’ over de slachting op jonge zeehondjes. Door de olijke uitstraling van de zangeres wordt het nergens te beladen. Drummer Léon Koning heeft een hoofdrol in de toegift ‘Those eyes’. Hij grijpt zijn kans om te vlammen. En dan is het optreden alweer voorbij.