Een welkome verrassing. Haagse Flamenco trots Labryenco was donderdag 23 december te zien in het Paardcafé. Of Haagse artiesten een concurrentie aangaan met elkaar. Op deze donderdag was niet alleen Labryenco te bewonderen, maar speelde Can_Of_Be in One Four, het Winnaars Festival in de kleine zaal van het Paard van Troje en een heuse legende in de vorm van Neville Staple (ex zanger van The Specials) in de grote zaal van de poptempel. De Prinsegracht lijkt het middelpunt voor de muziekliefhebbers in de residentie te worden. Dit optreden van Labryenco is uniek te noemen. Doorgaans speelt het gezelschap op locaties waar er aandacht is voor akoestische muziek. Zoals de Boterwaag, Lokaal Vredebreuk en het Syndicaat, alwaar de band kind aan huis is. Vanavond staat het gezelschap in het Paardcafé, normaal gesproken staan hier bands uit de Pop en Rock. Regelmatig wordt de sleur doorbroken door acts uit de Hiphop, Funk of de Electrowereld. Op de Cultuurnacht in september j.l., zou Labryenco op het smalle podium aan de Prinsegracht een optreden verzorgen. Door omstandigheden moest de band afzeggen. Om toch aan de vraag van het publiek te voldoen kregen deze vier mannen een herkansing op de donderdag voor kerst. Spin in het Labryencoweb is Flamencogitarist Alain Labrie, samen met zijn muzikale vrienden vormt hij sinds jaar en dag deze band (wat eigenlijk Labrie en co betekent). Tijdens de opname van zijn CD ’Calle Ventana’ zijn de muzikanten blijven hangen bij Alain. Labrie heeft enkele jaren geleden workshops gevolgd bij Flamencogitarist Paco Pena. In Nederland is deze man enorm populair. In Spanje weet bijna niemand wie Pena is. Dé Flamencogitarist van Spanje is Paco De Lucia. Deze wordt gezien als een god op het gebied van Flamencogitaar. Het uitgaanspubliek op donderdagavond lijkt alles te slikken. Of het nu gaat om een DJ of een Coverband, men komt eigenlijk gewoon om een lekker biertje te drinken. Mede hierdoor is het tijdens het optreden van Labryenco onrustig. Vooraan het podium staan mensen met adembenemende blikken te kijken naar de vier virtuozen. Terwijl achter in de bar de mensen het druk hebben met drank en elkaar. Maar flamencogitarist Alain Labrie, percussionist Antal Steixner, violist Jaro Stulrajter en Franklin Heilijgers op fretloze bas mogen niet klagen over aandacht. De eerste rijen klappen gewillig mee op de ritme van de Cajon. Het lijkt erop of deze mensen in het bezit zijn van castagnetten. Antal Steixner weet dan ook de show te stelen. Niet alleen door zijn aanstekelijk spel maar ook door zijn mimiek. Als een echte showman springt hij regelmatig op van zijn kruk om de juiste klap te geven op de cymbals. Daarnaast komt zijn talent als Cabaretier naar voren als hij elk stuk aan- en afkondigt. Het is duidelijk, we hebben te maken met echte muzikanten. Terwijl in de kleine zaal van het Paard, bandjes op een gitaar staan te harken en drummers wild zitten te hakken. Zijn subtiliteit, intensiteit, virtuositeit, dynamiek en gevoel de sleutelwoorden van Labryenco. Vaste vocalist Carlos Denia kon niet bij het optreden van zijn band aanwezig zijn. ”Het is maar goed dat Carlos er niet bij was.” weet Alain te melden, ”Deze rumoer had hij niet getrokken.” Dit laatste blijft toch jammer. Ondanks een heel goed optreden en een enorm geslaagde en gezellige avond komt Labryenco beter tot haar recht op een andere lokatie. Dus volgende keer weer naar het Syndicaat.