Waterpop zet zich weer op de kaart als een festival met een scherpe neus voor talent. Vorig jaar bewees zich dat met The Darkness. Dit jaar was Sioen, dat triomfen viert op Nederlandse en Belgische podia, een van de topacts. Maar ook andere bands zetten zichzelf goed op de kaart. De Band Heeft Kinderen gaf de aftrap. Die kinderen moeten dan wel sterke tommelvliezen hebben, want het grut dat vooraan staat, loopt grote kans op gehoorbeschadiging. Als je mikt op een jong publiek, draai die knoppen dan even terug! De Band Heeft Kinderen borduurt voort op het succes van K3. In de handjes klappen, keertje omdraaien. Ook de pappa’s en mamma’s doen braaf mee. The Peptones hebben er duidelijk zin in. Het is ook een mooie en stimulerende prestatie om de Waterproof Finals te winnen. Eric Geevers van The X-Ray Men, die samen met Rob Louwers de nieuwe CD 'EP#3' produceerde, speelt een deuntje mee op keyboards. Opvallend is dat de zanger meer een bluesstem heeft dan een garagerockgeluid. Het Belgische megatalent Sioen is de volgende act. Zanger Fredrik toont opnieuw dat hij, met zijn eigenwijze sound, een verschijning is op de podia waarmee we rekening mee moeten houden. Waterpop staat erom bekend dat er altijd prachtige kostuumacts over het veld lopen. De spierwitte bruid, de gouden mensen, de groep met pruiken en hoepelrokken en de vogels met lange wiebelnekken oogsten veel geginnegap maar ook bewondering. Later op de dag maakt de man met de reuzenzeepbellen de kinderen blij. De scouting Kwintsheul doet het beheer van de toiletten. ‘Wie zeikt ons rijk?’ staat boven de ingang. Face Tomorrow trekt veel publiek. De Rotterdamse band doet het dan ook uitstekend de laatste tijd. Actie en emotie vieren hoogtij. Het Brabantse Wealthy Beggar is ook leuk bezig, mede dankzij de geslaagde single 'Reminder'. Deze band gaat wat minder heftig tekeer, maar weet evenzeer te boeien. Het Belgische Bal de Boiteux kan maar weinig mensen overtuigen. De harmonieën zijn té vreemd, de muziek té esoterisch. Een vreemd soort mengvorm van klezmer en folk. Filmische folk, noemen ze het zelf, maar veel beelden roepen ze niet op. Gelukkig komt de stemming er weer helemaal in door zZz. Vlak voor het optreden moet er nog druk gelast worden aan een stekker voor het Hammond orgel, maar met enige vertraging kan zZz ze toch van start. Presentator Dennis Weening vult het intermezzo op en bewijst dat hij nog net iets beter drumt dan rapt. Ook zZz houdt van hard en snel, net als veel toeschouwers. Gem uit Utrecht gaat op de melodieuzere toer. De band bestaat nog maar kort, maar doet het bepaald niet slecht. Toch is het de vraag of het ietwat achterhaalde genre blijvend kan boeien. Kitty Wu uit Denemarken brengt gemengde gevoelens teweeg. De een vindt dat de groep niet echt overtuigt, de ander meent dat het een van de betere acts is van het festival. Textures uit Brabant is een echte menggroep. Twee frontmannen met het klassieke lange haar dat bij death metal hoort, twee anderen met kortgeschoren koppen, die althans qua uiterlijk de electronicakant vertegenwoordigen. Ook hier is hard en snel de winnende formule. En dan komt de eerste grote verrassing van Waterpop: Janez Detd. uit België. Een nog piepjonge groep, die zo overtuigend van start gaat, dat de de mannen het publiek direct meekrijgen. Ze zijn vastbesloten er een feestje van te maken en dat lukt ze uitstekend. Hun Vlaamse punkrock is precies wat Wateringen nodig heeft. De zanger is uitgelaten blij. “Lieve mensen van Wateringen”, zegt hij steeds. De toch al wat oudgedienden van Young Heart Attack uit Texas sluiten er mooi op aan met hun traditionele hardrock jaren-tachtigstijl. Ook zij vermaken het publiek geweldig goed. De fraaie harmonieën vormen een pluspunt van deze groep. Hoe grappig en gevarieerd Jerry Fish en The Mudbug Club ook probeert te zijn, als afsluiter zet de groep toch een beetje een domper op de vrolijke stemming die de twee voorgaande bands creëerden. Het is allemaal net een beetje te bedacht om echt spontaan en leuk te zijn. Alsof de band bij elkaar is gaan zitten en nagedacht heeft over wat het beste scoort tegenwoordig. De te flamboyante pakken dragen bij tot het enigszins muffe imago. Al met al is Waterpop weer als vanouds hét festival waar je heen moet om de Nederlandse subtop en het buitenlands aanstormend talent te beleven. Mede door de sfeer en de entourage is dit opnieuw het leukste festival van de regio.