Een voormalig bandlid van Doll House Drama organiseerde negen optredens voor de band in het stadje Perugia in Italië. De jongens hebben de smaak te pakken gekregen. Ze willlen er volgend jaar weer naartoe, of naar Portugal of Ierland. “Daar hebben we ook contacten.” Op Schollenpop nemen drie van de vier bandleden, te weten Duco, Lars en Kaspar plaats op de backstagesofa om over hun avonturen te vertellen. “We vertrokken op 12 juli met onze geluidsman Ramses in een Renault Espace met aanhanger.In één dag reden we door naar Perugia.” Daar hadden ze onderdak: “We sliepen in het appartement van onze tourmanager, in het centrum van de stad. Lekker luxe, met twee koelkasten, een badkamer en een douche. Op 24 juli waren we weer terug in Den Haag.” Het eerste optreden viel de band zelf een beetje tegen. “De eigenaar van het café had gezegd dat we zacht moesten spelen, dus speelden we min of meer akoestisch. Maar de band na ons ging harder, dus het mocht toch. We hebben wel wraak genomen: ons laatste optreden was weer in datzelfde café.” En toen ging Doll House Drama los, aldus Kaspar: “Zwetend, schreeuwend, stuiptrekkend, schuimbekkend. We hebben knoerthard gespeeld.” Na het tweede optreden was het raak. “Vanaf die keer hadden we een groep van vijftien diehard fans, die naar alle optredens kwamen.” Het hoogtepunt van de tour: “Een illegaal optreden. Wat we zelf hadden opgezet, in de buurt. Er was ergens een grasveldje bij een kerk, de plaatselijke hangplek. Elke avond zaten er een man of driehonderd te blowen en djembe te spelen.” Duco kwam met het idee om op dat grasveld een optreden te geven. “Dat werd in eerste instantie door de rest van ons weggewuifd. Dat kan nooit, dachten we. Maar we zijn het toch nader gaan onderzoeken. We vonden ergens een stopcontact waar we illegaal stroom konden aftappen. Binnen vijf minuten hadden we alles staan, want we hadden zelf een backline, licht en een zanginstallatie meegenomen.” Om twee uur ’s nachts begon het concert. Tot de politie kwam. “Ze vroegen: ‘Who is responsible?’ Wij antwoordden: ‘Nobody, just a band from Holland.’ De politie beloofde een oogje dicht te knijpen als we direct zouden ophouden.” Het Italiaanse avontuur is de band goed bekomen. Duco: “Qua motivatie heeft het ons geholpen.” Lars: “Maar we willen wel iets anders, iets alternatiefs gaan doen.” Kaspar: “Het heeft onze instelling veranderd. We hebben meer energie. Het is niet meer: shit, wat moeten we nu, maar: we gaan iets alternatiefs doen! En we zijn erachter gekomen dat we het in ieder geval met elkaar willen doen.”