Klokslag 21.00 uur is er nog bijna niemand te vinden in het aan de Prinsegracht gelegen café van het Paard van Troje. Een uur later is dat wel anders. "Komen jullie allemaal voor Zenith of Zeal?" roept een jonge vrouw vanaf het podium. Er wordt niet echt gereageerd. Dat is wel even anders als ze haarzuiver begint te zingen. Haar eerste nummer, het up-tempo ’Adrenaline’, doet het keuvelende publiek verrast opkijken. "Wie is dit meisje?"’, vraagt men zich af. Delise van Venrooy is bezig met een aantal try-outs die allen worden gehouden in het café van het Paard van Troje. Deze try-outs hebben een dubbelzijdig doel. Enerzijds om het publiek kennis te laten maken met haar muziek, anderzijds om Delise klaar te stomen voor wat komen gaat. Hoewel ze inmiddels een gastoptreden bij The Crystal Ball Party in Ahoy’ heeft verzorgd en begin dit jaar tweede werd bij The Battle of the Bands in Londen is op de Haagse podia bar weinig meer van haar vernomen. De laatste keer dat Delise van zich liet spreken was op het festival Plein Open 2002. De toen 14-jarige gaf een verpletterend optreden, maar wist na afloop niet hoe snel ze weer achter de coulissen moest verdwijnen. Vanavond kijkt ze onbeschroomd de zaal in. Haar mimiek is sterk. Vanaf het eerste ogenblik trekt ze de aandacht. Een verademing is dat ze niet zoals zo veel singer/songwriters ingezakt op een barkruk zit, maar actief en betrokken staand haar verhaal doet. Voor Delise is het belangrijk dat dit eigen materiaal is. "Liedjes schrijven is mijn uitlaatklep." Al een aantal maanden is ze druk bezig haar geesteskinderen vast te leggen in John Ewbank’s studio Down Under in Hilversum. Samen met de Anouk-band is ze daar een CD aan het opnemen. Hoewel de interactie met de band haar "een onwijze kick" geeft, staat ze er vanavond alleen voor. "Er zijn nog geen afspraken gemaakt over hoe het verder loopt. Ik wacht het gewoon even af." Het tweede nummer, het gevoelige ’Everything Breaks’, kan niet voorkomen dat het uitgaanspubliek het gesprek voortzet. Delise lijkt even van haar stuk gebracht, maar laat zien dat ze gegroeid is als entertainer. Ze hervat zich en wordt beloond met een daverend applaus. Blijkbaar moet het door een nummer heen praten absoluut niet persoonlijk worden opgevat. Het laatste nummer dat ze voor het voetlicht brengt is ’Rhythm Man’, een verhandeling over "een drummer die uit een band stapt en daar later spijt van krijgt". Na haar optreden zit Delise relaxed in een hoekje te praten met een vriend. Onderwijl bedient coverband Zenith of Zeal de dansende menigte met hits uit de jaren tachtig. Waar luistert Delise eigenlijk zelf naar? Liever wordt ze niet vastgepind op één muziekstijl. Ze luistert zelfs graag naar rap. Maar na enig aandringen noemt ze dan toch het Coldplay album als haar favoriet. Muzikale trends volgen doet ze niet. Ze trekt de volgende vergelijking: "Als een kort truitje in is, maar je voelt je er niet lekker bij dan kun je dat ook niet overtuigend brengen." Het truitje dat ze vanavond aanheeft draagt de profetische woorden superstar op de voorkant. We hebben hier dan ook te maken met iemand die heel wat in haar mars heeft. "Optreden? Hoe meer hoe beter. Ik neem de CD vooral op zodat ik nog meer kan optreden voor nog meer mensen." Op 15 oktober opent Delise de Haagse Popweek. Voor die tijd zal ze nog een aantal korte optredens verzorgen in het café Paard van Troje, namelijk op 15 en 22 september en op 6 oktober.