Een buitenbeentje in de Haagse popscene, zo voelt Melle de Boer (1972) zich. Er niet echt bij willen horen, maar het wel leuk vinden dat men naar elkaar komt kijken. Zijn bandje Smutfish is sinds kort aangevuld met drummer Bert Fonderie. In een korte tijd heeft dit bandje al aardig wat bereikt. Het voorprogramma van HGH (met de drummer van Motorspycho) in het Hedon in Zwolle, Band van de maand mei bij de Zuid Hollandse Popunie, een plaats in de finale van ‘Speel jij op Parkpop’, en als dat nog niet genoeg was, speelt Smutfish ook op de Uitmarkt in Amsterdam.

Melle is trots, mede omdat Parkpopbaas Ben van Vueren één van Smutfish grootste fans is. "Nee met het geluid mag ik me nooit bemoeien", lacht Melle. Terwijl de rest van de band druk in de weer is met een soundcheck, spreekt ik met de kunstenaar/muzikant. Sinds eind zomer vorig jaar timmert het singer/songwriter collectief Smutfish aardig aan de weg. Naast Melle en Bert bestaat Smutfish uit Rob Lagendijk op contrabas en Dick Zuilhof op gitaar. Vanaf zijn 14e wilde Melle dit al. Van nature is hij heel verlegen en krijgt op deze manier de aandacht. "Dan valt het allemaal niet zo op dat ik verlegen bent". De liedjes die Melle schrijft zijn erg autobiografisch. "Ze gaan vaak over de liefde, of over het gebrek er aan. Je haalt er zo mijn ex-en uit", lacht hij. "Ik moet tijdens de uitvoering van zo’n liedje wel weer het gevoel krijgen, anders kan ik zo’n liedje niet meer zingen".

Het schrijven doet hij net als tekenen en schilderen alleen. "Het is iets eenzaams, en dat moet ook" vindt Melle. Zijn invloeden liegen er dan ook niet om Leonard Cohen, Bob Dylan, Neil Young en Bonnie ‘Prince’ Billy, vindt Melle "Goede dudes, ze hebben wat te vertellen". Het uitvoeren van zijn repertoire gebeurt spontaan. "Er zijn weinig afspraken, het kan alle kanten opgaan, we repeteren bijna nooit". Melle voelt zich bevoorrecht om met zulke goede muzikanten te mogen spelen. "In m’n vorige bands (MT Feet en Moon) moest ik te veel compromissen stellen en ging het een kant op die ik niet wou. Zelf ben ik een hele slechte muzikant, ik kan de A en de E spelen, daar houdt het mee op. Daarom kan ik me geen betere muzikanten voorstellen".Het zijn dan ook niet de eerste de beste als je kijkt naar de staat van dienst: Vive Le Rock, Tom, Dick & Harry, Tuesday Child, Ideale Schoonzonen en Snake Charming zijn slechts enkele bands waar de heren in speelden. Vanavond speelt Bert Fonderie voor de vierde keer mee. "Na het optreden in de Paap merkte we dat er iets niet klopte, we wilden iets doen met samples of zo. Sta je in grotere zalen heb je minimaal percussie erbij nodig, het is een soort offer waar je niet omheen kan". Vandaar deze versterking. Rob, Bert en Dick speelden samen in de De Dolle Divas zodoende.

Een Haagse scène is er niet volgens hem. "Daar mee maak je het zo klein. Het is niet zozeer mijn dingentje, iedereen doet eigenlijk hetzelfde. En waarom iets doen wat al 100 keer gedaan is. Het is net een soort overtrekken". Deze stelling wordt nog extra benadrukt als Erik Hofland (aka Dyzack) ons gesprek onderbreekt. "Kijk dat is ook nou zo’n rare snuiter. Wat dat betreft is het wel weer leuk, iedereen kent elkaar" relativeert hij. ‘Neem nou Antwerpen of Gent daar wordt de boel veel meer opengebroken. Veel meer arti farti dan hier. Luister maar een naar de Belgische bands als Zita Swoon. Die onderscheiden zich meer. Net als Captain Beefheart, toen ik dat hoorde was ik verkocht. Rauw en zijn eigen ding. " Smutfish heeft de finale gehaald van ‘Speel jij op Parkpop’, naast funk, rock en hiphop. "Blijft toch raar, het is koeien met varkens vergelijken. Gewonnen heeft de groep niet maar door de wedstrijd zijn er nu meer mensen die Smutfish kennen. "Parkpop-programmeur Ben van Vueren was enthousiast en belde me later of hij een demo kon krijgen." De logische volgende stap voor Smutfish is een volledige CD op te nemen en bij een leuke platenmaatschappij terecht te komen. "Tot nu toe hebben we nummers opgenomen in de slaapkamer van Dick. Dat kost niets en je kan veel dingen uitproberen."