Met HEISA schiet de vroege zaterdagmiddag al meteen snoeihard uit de startblokken. Zeer hard, zeer gevarieerd en zeer overtuigend. De drie maken noiserock die vaak rustig, bezwerend begint en onherroepelijk, maar gecontroleerd, uit de bocht kan vliegen. Echt heisa in de Kleine Zaal van Mezz.
In de grote tent op het voorplein, naast Le Grand Café (van één vierkante meter) zijn de Klappen met Willem interviewsessie terug, Meskerem Mees neemt plaats tegenover Willem Jongeneelen en vertelt over haar carrière die heel snel een grote vlucht nam. En ze speelt een lied dat niet in de set zit straks.
Wolf Vanwymeersch speelde eerder met The Van Jets en Elefant al in Breda en is nu met zijn solodebuut ‘The Early Years’ terug op de planken van Mezz. Dat album is deze maand verschenen en heeft een foto van zijn dochter op de cover. De singer-songwriter wisselt rustige, melancholische nummers vol nostalgie af met meer onheilspellende liedjes, versterkt door twee muzikanten. Die variatie houdt het boeiend.
In de grote zaal maakt Meskerem Mees duidelijk waarom ze in België als zo’n groot talent wordt gezien. Bijgestaan door een cellist laat doet ze het publiek zwijgen. Iets dat voor haar onverwacht goed uitkomt als ze gedicht ‘Great Dandelion’ brengt, of een eigenzinnige versie van ‘Let It Be’. Het respect en de stilte zijn meer dan terecht, de vaak folky liedjes zijn mooi en echt om naar te luisteren.
Meltheads op het zijpodium is een smakelijke opwarmer voor SONS. De vier mannen maken psychedelische, vrolijke garagepunk en doen dat goed. Met name zanger Sietske is beweeglijk en zeer expressief, maar met z’n allen trekken ze de kar. Nummers als 'I Wanna Be A Girl' en 'Sweet Monica' gaan er goed in en het Nederlandstalige ‘Ik Ben Niet Naïef’, als dat de titel is, springen er vandaag uit.