De openingsact op Future Stage op deze regenachtige zondagmiddag is Angi, een zangeres uit Oekraïne. Volgens haar bio op de Breda Barst site, nam ze daar deel aan The Voice. Vanmiddag heeft ze een drummer mee, die ook de samples voor zijn rekening neemt. Angi zingt helder en haalt hoge noten, in haar moedertaal, op tonen van opgewekte, dan weer trage dream pop. Ze heeft duidelijk aandacht besteed aan haar presentatie, met een chique felgroen jurkje, hoge hakken en een lange leren jas. Weinigen hebben de oversteek gemaakt van Main Stage naar Skippabeat, Angi is dankbaar voor ieder applaus. Geen woord over de oorlog in Oekraïne en dat hoeft ook niet natuurlijk. Slechts een "Love will save the world." (DH)
Breda Barst viert dit weekend haar vijfentwintigste editie! Dit weekend kun je weer naar Bredaas mooiste festival. Gratis en voor niets in het Valkenbergpark, met een mooie line-up van internationale, nationale en lokale bands en artiesten. Wij zijn er ook weer bij. Dit artikel gaat over de zondag op het Future Stage, met optredens van Angi, St. Ness, Jay Marten, Ben Forte, Light By The Sea en Rockford.
©
Jesper Productions
Angi
Met een flinke slok whisky voor aanvang van de set, begint de wanna be american country band St.Ness in de namiddag op de Future Stage. "We beloven dat de zon gaat schijnen", roept de zangeres om nog meer publiek te lokken. Gelukkig loopt het publiek wel op deze band af, dus het lijkt te werken. Het is een bijzondere tentoonstelling, de zangeres Vaness, Alfredo op mandoline met prachtige puntsnor, en Michiel op gitaar die helemaal in stijl gekleed zijn en Koen op basgitaar die de dresscode-memo gemist had. Ja, de band probeert, geheel inclusief een nep Amerikaans accent, en het lijkt aan te sluiten bij het magere Breda Barst Future stage publiek, maar voor meer dan dat is het niet de moeite waard.
Dat wordt ook duidelijk wanneer het aandacht van het publiek naar een jong kind gaat dat met bellenblaas speelt. Terwijl de regen nog harder inzet, verbetert de zangeres zich nog. "Ik had het verkeerd, wij brengen niet de zon, jullie zijn de zon, kijk jullie stralen!" Nog een valse yihaa, een beetje gerommel als gitaarwerk en slecht gefluit op hun eigen muziek: voor deze band heb je een flinke slok whisky nodig om het te kunnen waarderen. (MB)
©
Laura Jaspers
St. Ness
Met natte haren headbangen, terwijl het water van de paraplu’s sijpelt en je sokken inmiddels doorweekte zijn. “Ik sta wel lekker droog hier” zegt Jay Marten waarbij de zangeres achter hem haar middelvinger opsteekt naar het publiek. Hij is niet bang voor hoge noten en wringt zich de kreukels in met zijn gitaar. Hij valt op zijn knieën en er klinken knappe gitaarsolo’s. Vanuit het publiek is na elk nummer een hard gejuich te horen wat Jay Marten & The Early Birds ook zeker verdiend.
De band zoekt veel interactie met het publiek en krijgt de mensen ook goed mee. Vooral de achtergrondzangeres spoort ze aan mee te klappen, te dansen en te zingen. Er worden wat mensen geïnterviewd in het publiek over hoe ze Breda Barst vinden en er klinken bij dit optreden alleen maar enthousiaste kreten. Jay valt bij het laatste nummer neer op de grond en heeft alles gegeven, dat is te merken bij het sterke optreden wat ze neer hebben gezet. (FC)
©
Frank Bouwkamp
Jay Marten
Op het eerste blik lijkt het de Nederlandstalige Twenty One Pilots; een zanger met een beanie en een drummer. Ben Forte is echter meer dan dat. Hij vertelt dat het Valkenberg park dé plek is waar hij zijn eerste date heeft gehad. Awh, ideale schoonzoon, vind je niet? Over de backing track zingt zanger Ben veel teksten in de herhaling terwijl drummer Sven fanatiek de beat mee drumt. De lila-paarse aspecten in de zangers kledij doen al verraden ook dat hij zoetsappiger is dan je in deze muzikale opstelling zou verwachten. Zodra Ben zijn gitaar erbij pakt, heeft het ineens veel weg van Nielson. En ja, dat pakt naast de middelbare leeftijd vrouwen ook de jonge tienermeiden harten.
Melodramatisch beweegt Ben Forte over het podium, waardoor het ineens bovendien iets weg heeft van Chef’s Special. "We dansen de regen weg", motiveert hij het publiek nog. Dat weet hij wel heel goed te doen; een uitvoering neerzetten waarbij de menigte in beweging komt. Hij springt het publiek in, nodigt de mensen uit om een sitdown te doen, danst op een ander podium, maar duwt de mensen ook ruw aan de kant wanneer hij weer terug naar het hoofd podium wil. Hij vraagt ook even of het publiek hem nog advies kan geven, want hij gaat even een nummer spelen over zijn ex en hij weet nog niet hoe hij het moet uitbrengen, zonder creepy over te komen. Zoetsappige melodramatische meuk zou de hater over hem kunnen zeggen. Desalniettemin weet onze Bredase Ben Forte wel om, in zware regenbuien, de harten van (vooral) vrouwelijke fans sneller te laten kloppen. (MB)
©
Jesper Productions
Ben Forte
Ook bij het optreden van Light By The Sea regent het nog steeds, maar nu met nog meer wind. Of dat door de wolken komt of door de ventilator op het podium is voor het publiek de vraag. Na het instrumentale intro blijkt vooral zangeres Eszter last te hebben van de mix van haar zang en de zang samples waarover ze zingt. Daardoor klinken haar zangpartijen soms helaas wat vals. En dat maak je in een half uurtje spelen in de buitenlucht niet zo snel goed. Dat is jammer, want Light By The Sea heeft er zin in op het mooiste festival in eigen stad en speelt vol overgave. Haar man, gitarist Davy Knobel, gaat zelfs op z'n knieën om zijn spel kracht bij te zetten. De sfeer van het optreden was goed. Zo blaast een ventilator de haren van Eszter uit haar gezicht en laat de wind de lange slierten aan haar kostuum bewegen. Binnenkort gaat de band op tour voor hun debuutalbum ‘Only Death Makes Icons’. Dat vieren ze onder andere in Hengelo, Dordrecht en Sneek en later nog op andere podia. Ze zullen blij zijn dat de omstandigheden daar beter zullen zijn. (FC)
©
Laura Jaspers
Light By The Sea
Op zondagavond wordt het Future Stage voor dit jaar afgesloten met de band Rockford. Een echte ruige rockband in de oude stijl. Het doet denken aan Foo Fighters, maar dan op een wijze dat het niet echt meer in deze tijd past. Het publiek laat ook zien dat het een band voor de wat oudere generaties is. De zanger vertelt trots dat hij gisteren getrouwd is en dat het nummer ‘Out The Shadow’ nooit was ontstaan zonder zijn vrouw. Veel emotie laat de band verder niet zien, want hij wil dat ze gewoon doorspelen tot ze van het podium gekickt worden. Nou duidelijk, dominante ouderwetse rockers die hun plek hebben gemaakt binnen het programma van Breda Barst, maar niet voor de herhaling vatbaar is. (MB)
©
Robbert Nijs
Rockford