De zaal is sfeervol. Met een paarsachtige verlichting, kroonluchters en ornamenten op de muur oogt het niet echt metal of rock ‘n’ roll. Maar komen we voor de entourage, of komen we voor de muziek? Gelukkig komen de meesten voor de muziek. Het is rond een uur of negen als Soliton de bühne opstapt. De eerste band van de avond, op deze eerste editie. Er zijn nog niet veel aanhangers, maar gelukkig laat de band zich niet kleineren. Wederom bewijst Soliton dat ze waardevol zijn voor muzikaal Breda. Een band die staat, een zanger met een constante grunt, gitaristen staan zonder veel te bewegen op het podium. Maar dit is een band waarbij juist geen beweging nodig is. Explosiviteit en elke andere vorm van beweging vind je terug in hun muziek. Halverwege de set lijkt het werk wat harder en rauwer te worden. Agressie op de drums, zanger in zijn eigen wereldje en ietwat meer beweging op het podium. Een man of twintig kijkt en knikt af en toe, wanneer het ritme het toelaat, met het hoofd mee. Muzikaal gezien is Soliton technisch, misschien wel te technisch voor het publiek, maar “het zaaltje is wel vet” aldus zanger Chris.
De tweede band die hun werk mag presenteren, is Tunnelvisie. Een speciaal optreden, want dit is de laatste keer dat ze in deze formatie spelen. Gitarist Vincent verlaat de band. Vanavond rockt hij nog één keer met zijn vrienden op het podium. Inmiddels hebben meer mensen de bovenzaal van De Avenue gevonden en heerst er een gezellige sfeer. Zoals we van Tunnelvisie gewend zijn, spelen ze vol enthousiasme. Het publiek volgt en beweegt mee op de catchy riffjes en solo’s. Tunnelvisie zorgt altijd voor een feestje met meezingend en -dansend publiek. Bourgondische gezelligheid waarbij biertjes tappen, van “onze flappen”, niet mag ontbreken.
De laatste band is Complaint. De bandleden zagen we al in het publiek staan, nu mogen zij het podium met hun muzikale breekijzer stukslaan. De band presenteert zichzelf als oi/hardcore. Deze stroming heeft in het verleden voor wat ophef gezorgd, maar Complaint heeft daar schijt aan. De zanger staat zo nu en dan voor het podium en laat fanatieke aanhangers meebrullen in de microfoon. Publiek is verdeeld, in de rookruimte zitten mensen, het merendeel blijft in de zaal. Moshen is toegestaan, de sfeer blijft er goed inzitten. Een beetje getrek, geduw, wijdarms meebrullen met de zanger, of met een pot bier in je hand hoofdknikken en toekijken. Complaint, niets meer en zeker niets minder, heeft power. Een positief agressieve afsluiter van de eerste editie Breekijzer.
Gezien: Breekijzer: Soliton, Tunnelvisie en Complaint, De Avenue. Zaterdag 10 december 2016