Het album begint met Myllie & The Tunes. ‘Stay Away’ is een ballad met het typische geluid van Myllie erin verwerkt. De stem komt goed tot haar recht in het nummer. Vooral de meerstemmige stukken zorgen voor extra kracht. Het is een lekkere meezinger, waardoor je direct goed het album ingezogen bent. Zeker in tegenstelling tot het volgende nummer: ‘La Louisiane’ van There There. Het is een zwaarder nummer, maar wel één zoals we gewend zijn van deze mannen. Het is strak, dromerig en retevet. Dit laatste komt vooral door de toevoeging van strijkers. Een uitdaging voor de mannen om het live ook zo te laten klinken. Absent Mango zorgt voor een beetje verlichting. De coupletten zijn langzaam, de refreinen om mee te zingen of op mee te wiegen. De nieuwe band barst, zoals je kan horen, van de ervaring. Eén van de bands die al aan de eerste editie van December Tapes heeft meegewerkt is Windup Space. Dit keer kiezen ze opnieuw voor een rustige ballad over familie. Verrassend is dat niet de stem van Menno van Marle te horen is, maar een zangeres, namelijk Eline van Marle. ‘Back to the Blue’ is een vernieuwing voor de mensen die de uptempo rock van deze mannen kennen. Pas bij het refrein komt de stem van Menno erbij.
Album Review: December Tapes vol. 2
Goed nieuws vanuit December Tapes. Het initiatief van Memory Serves, een samenwerking tussen There There en Tom Prevoo, is terug met een opvolger, zoals gepland. Diverse lokale bands hebben in een aantal weken tijd een aantal nieuwe, akoestische nummers opgenomen in de opnamestudio van A-Broad. Onder andere Absent Mango, Windup Space en Tunnelvisie hebben hun steentje bijgedragen. Dit keer was het thema ‘cinema’. Met het album halen de bands samen ze geld op voor het Jeugdcultuurfonds Breda. Hoe het album is, lees je in deze recensie en kun je horen op 11 december in Mezz.
Awash toont zich een ingetogen band, met blije en dansbare melodieën. De zoetsappige liefdeslyrics kan menig tienerhartje laten slaan. Vooral deze formatie heeft laten zien dat uit je comfortzone stappen een goed iets kan zijn. Stiekem vragen we ons toch af hoe ‘Mercy’ met elektrische gitaren zal klinken. Bij Aline Hilderink is dit niet het geval. ‘Like a Fairy Tale’ is perfect als akoestisch nummer. Vanaf de eerste noten dein je mee en richting het refrein dans je door de kamer. Het is een heerlijk nummer voor de koude wintermaanden. Een mengeling van de poppy Taylor Swift en de countryachtige Sandi Thom knalt door de kamer. Een van de favorieten tot nu toe. Zij brengt dit tijdens de releaseparty in haar eentje met een loop station. De moeite waard om te kijken dus. ‘Down and Out’ van No More Jack is alles behalve dansbaar. Alleen een akoestische gitaar is in het begin hoorbaar, evenals de stem van zanger Thomas van der Moezel. Later voegt de band een lichte drum toe om het nummer kracht te geven. Na Aline Hilderink is het een hele omschakeling om dit lied te waarderen. Zolang je je ervoor openstelt, is alles mogelijk. Fools Never Differ geeft je het gevoel dat je rond een kampvuur zit, met een jaren ’90 bandje op de achtergrond. Gelijk krijg je het gevoel dat je mee moet bewegen. ‘Heart of Home’ is catchy, met een vleugje Fall Out Boy. Een goede nieuwkomer voor dit initiatief.
Hoewel er meerdere verrassingen op de cd staan, is de grootste toch wel Tunnelvisie. De normaal zo harde rapcore kiest nu voor een akoestisch sfeertje. Samen met een zangeres krijgt het iets weg van Diggy Dex. ‘Stel Dat Ik Rijk Was’ geeft perfect weer hoe de Hollywoodsfeer is. Neptieten, grote auto’s en diamanten, ‘rijke verhalen’ komen uit je speakers. Leuk om deze mannen eens op een andere manier te ontdekken dan alleen hun keiharde metal en Nederlandstalige rapcore. Last but not least: Renseen. Ook een nieuw gezicht bij December Tapes en één van de winnaars van de voorrondes in De Bruine Pij. De ballad brengt je terug op aarde na de grote hoeveelheid geld en materiaal van Tunnelvisie. ‘Surgery’ laat echter wel dezelfde kant van Hollywood zien als het voorgaande nummer. Meer verklappen we niet over de tekst. Dat de band echter een goede toevoeging is aan het rijtje, mag wel duidelijk zijn na het horen van ‘Surgery’. Traditiegetrouw, ja, mogen we al spreken van een traditie?, eindigt het album met een pianostuk van J.H. Stoot, toetsenist bij There There. ‘Sense’ laat de luisteraar nog één keer afdwalen met zijn gedachten, om daarna het album nog eens aan te zetten.
De initiatiefnemers en bands hebben zich bij volume 2 weer op hun best laten zien. Ook dit jaar staan er weer lekkere dansnummers, gevoelige ballads en grote verrassingen op. Nou vraag je je waarschijnlijk af wat de link met ‘film’ dan inhoudt? Dat kan je zelf ontdekken, aanstaande zondag 11 december al in Mezz.