Het podium van de grote zaal van Mezz is deze avond omgetoverd tot een soort jazzclub uit de jaren ’50. Op podium staan twee grote witte kamerschermen met daarvoor twee houten tafeltjes met sfeerlampjes en glazen drank erop. Rechts op het podium staat een kapstok met hoeden en het handelsmerk van de 25-jarige zangeres, haar bontmuts.
Violiste Danielle van Berkom en celliste Maaike Peterse komen het podium op en spelen samen een indrukwekkende en gevoelige intro. Tijdens dit klassieke stuk kijkt het publiek naar een bewegend silhouet van Kovacs die verleidelijke bewegingen achter de witte schermen maakt. Het stuk eindigt met het silhouet dat 'nee' schudt tegen de hoofddeksels die ze aangeboden krijgt, als laatste reikt een hand haar haar fameuze bontmuts aan, dan knikt het schaduwbeeld 'ja'. Het publiek lacht. Wanneer de band ‘Whiskey and Fun' inzet, komt Sharon Kovacs het podium op. Ze draagt geen bontmuts, maar een hanenkam van zwarte veren die met een haarband bevestigd zit op haar gemillimeterde kapsel. De zangeres is goed bij stem en haar band is in topvorm. Het geluid in de in-ears van Sharon lijkt in het begin niet helemaal in orde. Hier is echter niets van te horen in de zaal, de zangeres zingt haar donkere, soulvolle nummers loepzuiver.
De in het zwart geklede zangeres neemt plaats aan een van de tafeltjes op het podium waar een analoge telefoon op staat. Ze neemt de telefoon op, waar een microfoon aan vast zit. Na een kort praatje zonder al te veel reactie uit het publiek zegt Kovacs: “Wat zijn jullie moeilijk! Jullie zijn allemaal zo stil!” Gelukkig komt de zaal later wel los en geniet de band ook zichtbaar van het optreden. Niet alleen bij de charismatische zangeres, maar ook bij de rest van de band is de liefde voor muziek duidelijk te zien. Kovacs speelt veel materiaal van haar album ‘Shades of Black’. Daarnaast speelt ze ook covers, waaronder een intieme versie van het nummer ‘Strange (I’ve Seen That Face Before)’ ook wel bekend als ‘Libertango’ van Grace Jones, met akoestische gitaar en accordeon. Ook speelt de band de classic ‘Mr. Bojangles’.
Niet alleen op muzikaal gebied is het een interessant optreden, ook op het podium is genoeg te zien. De bandleden zijn allemaal gekleed in ‘edgy’ zwarte kleding. Kovacs zelf wisselt tijdens de show een paar keer van outfit. Halverwege draagt ze een grote zwarte hoed en op het eind draagt de zangeres een zwarte veren-kraag.
Kovacs, die vaak vergeleken wordt met zangeressen als Amy Winehouse en Shirley Bassey vanwege haar donkere, jazzy geluid, laat in Mezz zien dat ze haar eigen sound heeft gevonden. Dat eigen geluid is duidelijk geïnspireerd door jazz zangeressen uit de jaren ’50 en ’60, maar de zangeres weet wel haar eigen ‘sausje’ eroverheen te gooien. Kovacs kan indrukwekkend laag zingen, dat komt goed naar boven in nummers als ‘My Love’ en ‘When The Lady’s Hurt’. Bij hoge stukken, zoals in toegift ‘Song for Joel’, spat de emotie en de passie van het podium af.
Gezien: Kovacs, Jupiler Zaal Mezz. Zondag 11 oktober 2015.