Jonathan Brown groeide op in Texas, zong als kind in het kerkkoor van zijn vader, woonde in Austin en speelde daar recent op het beroemde SXSW festival. Dusty Stray woont echter in Amsterdam en is getrouwd met een Nederlandse. Brown speelde in verschillende bands in Amerika en Europa, onder andere in Barcelona. Hij maakt ook collage kunst van gevonden films en foto’s. Als muzikant laat hij zich inspireren door Amerikaanse folk uit de jaren twintig en dertig, en door David Lynch, Roald Dahl en ‘outsider artists’. Dusty Stray speelt zijn alternatieve folk alleen, in duo of trio of volledige band van vier. Zijn songs gaan over onbeantwoorde liefde, spijt, liefdesverdriet, eenzaamheid en dood en over verlossing en hoop. Het debuut 'Tales Of Misfortune And Woe' kwam uit in 2009, gevolgd door 'Light Years Away' (2011) en 'Family Album' in 2013 en nu is er ‘A Tree Fell And Other Songs’. Dusty Stray is op tournee met Janne Schra, Brown schreef met haar ‘You Are Still New’ voor haar album ‘Ponzo’.

Je hebt een nieuw album, met opnieuw duistere thema’s: spijt, verloren liefde, moord en natuurrampen. Hoort dat bij het genre dat je koos, alternatieve folk en noir pop?
“Het lijkt alsof ik er niet weg van kan komen, haha. Het is niet bewust gekozen in elk geval. Het album bevat liedjes die ik in de afgelopen jaren schreef. Folk gaat altijd een beetje over moord en rampspoed. De binnenkant van de hoes heeft foto’s die ik vond van natuurrampen en tornado’s in Amerika. De voorkant toont een boer uit Oklahoma die na een stofstorm moedeloos zijn velden inspecteert.”

Het is geen man in de mist aan de rand van een Nederlandse rivier? Je hebt de liedjes geschreven in een caravan aan de oever van een doodlopende river?
“Die caravan is een plek waar ik met mijn familie heen ga. Ik ga er ook alleen heen, om te schrijven. Toevallig staat hij echt aan een doodlopend einde van een rivier. Mensen zeggen weleens: “Why so depressing?” Dat zijn mijn nummers juist niet, al zijn er op ‘A Tree Fell And Other Songs’ ook wel liedjes zonder verlossing of hoop.”

Je vertelde vorig jaar bij Rauw Hees Teder dat het ‘happy sad songs’ zijn.  
“Ja, ik kies ook andere thema’s die niet afgrijselijk, donker of depressief zijn en op zijn minst klinkt de muziek opgewekt. We hebben veel lol, zeker bij het maken van het album. Mensen hadden ook plezier bij de albumpresentatie en gingen met een goed gevoel naar huis.”

Nu ga je met een volledige band op tour, ook bij de in stores?
“Nee, eigenlijk niet. De shows bij Janne Schra doe ik solo, zij heeft zelf al een grote band mee. Dat is prima voor mij. Bij in stores gaat meestal Mario Ramirez mee, in Breda speel ik solo. Misschien is het een goed idee dat vooraf al op mijn website te zetten… De meeste optredens zullen solo zijn, of met Mario. De band was er wel tijdens de release, net als special guest Stuart Cullen, een vriend uit Engeland waarmee ik daar weleens tour. Heel bijzonder dat hij overkwam.”

Wat zijn je plannen, wat ga je nog meer doen met dit album?
“Na de tour met Janne Schra ga ik de eerste week van december naar Engeland. Ik heb daar een jaar of zeven geleden op een festival gespeeld in het zuiden en heb daar een kleine fanbase, haha. In de omgeving rond Dorset, Bournemouth en Brighton. Mensen die meezingen en Dusty Stray shirts dragen, heel fijn. Daarna hopelijk Eurosonic Noorderslag en the next big thing is touren in Amerika, volgend jaar maart. Ik ben teruggevraagd voor wat niet-officiële optredens bij SXSW, via vrienden daar. Ik hoop ook in Californië op te gaan treden, dat heb ik nog niet eerder gedaan. In de tussentijd sta ik open voor alles, vooral huiskamerconcerten zijn prettig om te doen, daar mogen mensen me gerust voor uitnodigen.”