Eerst is de Utrechtse band La Corneille aan de beurt. De drie mannen brachten in maart hun debuutalbum ‘I Was a Bird’ uit, dat vol staat met eigenwijze indiefolk. Zanger en gitarist Guy Corneille heeft een prettige en rustgevende stem om naar te luisteren. Zeker wanneer drummer Daan Crone en toetsenist Hans Vermunt meerstemmig meezingen, komt de kracht van La Corneille naar boven. Een gedeelte van de zaal luistert zittend naar de band. Wanneer Guy Corneille het laatste nummer aankondigt klinken er “aah”s uit de zaal, tot Corneilles verbazing. “Ik dacht dat mensen dat niet meer deden”.

Na een korte pauze komt Michael Prins met zijn drie bandleden het podium van Mezz op. Na het eerste nummer valt er een lange, ongemakkelijke stilte, althans voor het publiek. Prins neemt rustig een slok uit zijn waterflesje en kijkt even rustig de zaal in. Dan begint hij te vertellen dat hij zich de vorige keer in Mezz nog zo goed kan herinneren. “De vorige keer was ik zo aan het zaniken over m’n ex uit Breda.” Hij vroeg vorig jaar meerdere malen of zijn ex uit Breda aanwezig was, want ze had beloofd te komen. Prins grapt: “Mag er trouwens even licht op de zaal?”

Michael Prins is trots op zijn band en laat dat ook meerdere malen weten: “Die gasten zijn ècht goed!” Prins heeft een bezetting bij zich die past bij het nieuwe album dat veel strijkers bevat. Hij wordt vergezeld door cellist Jonas Pap, (contra)bassist Breno Virícimo en drummer Satindra Kalpoe. Ze spelen veel ballads en mooie luisterliedjes die door de cello en contrabas een heftigere lading krijgen. Halverwege zet hij ‘Bring It On Home To Me’ van Sam Cooke in, de band kijkt even verbaasd op want het stond blijkbaar niet op de setlist, maar al snel pikken ze het op en loopt het uit in een jamsessie.

Het publiek heeft veel geduld en respect voor Michael Prins. Tussen de nummers door wordt er gefluisterd en tijdens de nummers is het bijzonder stil. Bij nummers als ‘I Could Love You’ en ‘Close To You’ gaan de stelletjes, die al vanaf La Corneille zittend het optreden beleven, iets dichter tegen elkaar aan zitten en hier en daar wordt er gezoend. Bij ‘These Waters’ wordt er uit volle borst meegezongen. Dan zegt Prins: “Deze gasten gaan even jammen, want ik moet naar het toilet.” Hierop volgt hard gelach uit het publiek.

Tegen het einde deelt Michael Prins zijn plannen met de zaal: “We doen nu nog een nummer, dan lopen we even weg, vervolgens komen we weer terug en dan gaan we nog even een Brabants feestje bouwen.” Of het een Brabants feestje is geworden, valt te betwijfelen, maar een feestje is het zeker geworden. Michael Prins vraagt of alle lichten uit mogen, ook op het podium. Vervolgens zet hij de blues ‘Stop Messin’ Aroud’ van Fleetwood Mac in. In dit genre komt het warme en tegelijkertijd rauwe stemgeluid van Prins misschien wel beter uit dan in zijn eigen materiaal.

Gezien: La Corneille, Michael Prins. Mezz, donderdag 28 mei 2015.