Na de introductie door Patrick Hoksbergen van Onderstroom Breda gaan de lichten uit in Club Solo. Ralph Timmermans (zang/gitaar/elektronica) en Johan Reijnders (drums/percussie), beiden voorheen in het Bossche Mindpark, beginnen in de hoek met de instrumenten aan een lang, psychedelisch drone ritme met ledlampen die als stroboscopen oplichten. In het donker verschijnen de vijf dansers en Rebecca Sier (zang/gitaar/elektronica) op de vrijgehouden dansvloer. Terwijl Rebecca haar plek vindt, beginnen de drie meiden en twee jongens aan een dans.

De muziek blijft dreigend, de dans is dat al evenzo. In zijn witte overhemd herkennen we Max Joey van den Hout, voorheen Bredanaar en gitarist van het helaas ter ziele, geweldige The Surs. Hij is de demagoog van de bende en zal misschien minder dansen maar meer acteren, in deze opening bindt hij de handen van danseres Hanne Schillemans en dompelt haar onder in een waterbak, een soort waterboarding. Afgesloten met een kus. Dan vervormen de gitaren tot sirenen en lichten de ledlampen blauw op. Ruimte voor applaus is er nauwelijks, Longen is bezig met hun voorstelling.

Een voorstelling mag je deze totaalervaring gerust noemen, dat doet de band uit Eindhoven en Amsterdam zelf ook. In juni voerde Longen dit ‘Just Before Super Artificial Intelligence’ voor het eerst op, op het eFFect festival in Den Bosch. Tijdens de afgelopen Popronde speelden ze in bandopstelling van drie door Nederland (niet in Breda). De voorstelling lijkt gemaakt voor Club Solo. Er had publiek bij gekund, maar dan was de dansvloer een stukje kleiner geweest. Sowieso is het knap hoe de dansers inspelen op de ruimte. Na de verdrink scene en de ‘sirenes’ neemt Max het publiek mee in zijn rode draad van vanavond, ‘the four unknows’, over wat je weet, niet weet, niet kunt weten en liever niet wilt weten en de relatie daar tussen. Of meenemen? Zijn tekst is onderdeel van het grotere geheel, net als de monoloog over The Spectacle, dat “nothing other than itself” is. Zoals Longen een indrukwekkende ervaring is. Van publieksparticipatie (“I love you”) tot dansers die om de bandleden, nog steeds in hun hoek, kronkelen.

Muziek die zich trouwens niet in een hoekje laat zetten: het is een avontuurlijke mix van psychedelica, indie en elektronica. Wisselend tussen rustiger tracks en opzwepende liedjes. Longen heeft de eerste EP net uitgebracht, maar die is nog niet online te vinden. Single ‘Sophy’ is makkelijk te herkennen, een tintelend, elektronisch dreampop nummer met stuwende drums en gitaar rifs en de verleidelijke stem van Siers. ‘Intelligent Machine’ met zijn tekst “start pushing it down” is te volgen, ook door de dansers die hun verhaal letterlijk door de strot van de ander lijken te duwen. Het hypnotiserende, dynamische slotnummer vraagt om meer, maar dat kan natuurlijk niet bij een totaalvoorstelling.

Onderstroom Breda sluit het jaar af met een geweldig kunststukje en een aangename kennismaking met Longen. Deze voorstelling zou je vaker willen zien, al valt hij misschien lastig te vertalen naar de concertzalen van Nederland. In Club Solo was Longen bijzonder op haar plaats.   

Gezien: Longen bij Onderstroom Breda. Club Solo, vrijdag 18 december 2015.