Jeroen Stoot, toetsenist van There There, leidt de avond in met het pianostuk dat speciaal voor December Tapes is geschreven. Als het nummer bijna afgelopen is, betreedt Geneviève Smans het podium om de avond officieel te openen, de presentatie komt vanavond van haar. Ook kondigt zij Lost Lions of India aan, die als eerste band het eerste nummer van het album, 'Dynamic Disco Monkey', speelt. Omdat iedere band tien minuten mag spelen, komt naast hun nummer van het album ook een ander eigen nummer aan bod: 'Anytime', waarmee ze naar eigen zeggen de liefde naar het publiek brengen. De mannen leven zich volledig in in hun muziek. Ze kijken geconcentreerd, toch verschijnt ook geregeld een glimlach op hun gezichten.
Direct na Lost Lions of India is het tijd voor Vagabound. In plaats van te beginnen met zijn bijdrage aan December Tapes, speelt hij eerst een ander nummer: 'Rosemary'. Een zware, rauwe stem vult de zaal. Het publiek voor in de zaal staat aandachtig te luisteren, achterin praten ze nog door de muziek heen. Na drie nummers te hebben gespeeld, waaronder December Tapes nummer ‘Myllie’s Tune’, wil hij het podium aflopen, maar de organisatie zegt dat er nog tijd is voor één nummer. Terwijl hij een verhaal wil vertellen over het korte bis-nummer, bedenkt hij zich hardop dat daar geen tijd voor is. "Nou moet ik niet gaan lullen natuurlijk.” Het publiek lacht, de sfeer voor de avond is gezet.
InHale uit Roosendaal is de derde band van de avond. Deze mannen spelen normaal veel hardere muziek dan te horen is op het semi-akoestische album, wat ook te horen is aan het eerste nummer dat zij, versterkt, spelen. Ondanks de semi-akoestische versies van hun eigen nummers past het niet helemaal binnen de setting van de avond. Toch ontvangt het grootste gedeelte van het publiek de band met open armen.
Windup Space, dat eerder de Bredase Poprock Bandwedstrijd won, laat ook vanaf de eerste noten horen dat normaal harder werk op de setlist staat. De set klinkt af en toe nog als een harde rockband, toch is het optreden anders dan anders. Zanger Menno van Marle zit voor een keer achter een keyboard. Hij vindt zichzelf deze avond statig, omdat hij normaal over het podium loopt met een gitaar. Tijdens het ingetogen 'Sunlight' klinkt soms een valse noot, omdat de mannen het té goed willen doen. Maar met het laatste nummer ‘Cardiograph’ gaat de band semi-akoestisch los en klinkt het weer zoals we van de mannen gewend zijn: als een waardige rockband.
Initiatiefnemers There There mogen op de helft van de avond het podium op. In eerste instantie is bassist Tom Gudde vergeten het snoer erin te doen, waardoor de bas niet te horen is, maar al snel lost hij dit op. De band gaat onverstoorbaar verder met het eerste nummer. Het tweede nummer is 'Into Pieces' van December Tapes. Zanger Joep Gudde gaat volledig op in het nummer en zingt met gesloten ogen. Langzame en snellere stukken worden moeiteloos samengevoegd in dit lied. Een goed optreden tot gevolg.
Tien bands semi-akoestisch in Mezz tijdens December Tapes
Zenuwachtige bands kijken opgelucht terug op optreden
Eerder verscheen de recensie van 'December Tapes', het initiatief van Memory Serves, bestaande uit There There en Tom Prevoo, al op onze site. Zondag 13 december was het dan eindelijk zover. Awash, There There, BB & van Berlo, Lost Lions Of India, Vagabound, InHale, MacSwordfish, Windup Space, The Martial en No More Jack brachten de nummers van dit speciale album voor het goede doel ten gehore aan het publiek in de Jupiler Zaal van Mezz.
Daarna is het tijd voor The Martial. Vanaf het begin is hij volledig in zijn element, omdat hij deze vorm van muziek altijd al maakt. Toch lijkt hij in het begin zenuwachtig. Maar naarmate het nummer vordert, wordt hij steeds losser. En na het applaus zijn de zenuwen zichtbaar verdwenen. Energiek zet hij 'Green Light' in en neemt hij het publiek mee in zijn nieuwe single.
Een avond waarop het draait om geld ophalen voor het Jeugdcultuurfonds Breda is niet compleet zonder een toespraak van het goede doel zelf. Pim de Jager vertelt over de noodzaak van het geld, waarmee ruim 3500 kinderen lessen kunnen volgen en zo toch cultureel opgevoed worden.
MacSwordfish speelt deze avond zowel het nummer 'Light Me Up' als een nummer van hun debuutalbum. De elektrische gitaar scheurt door de zaal. Het is overduidelijk dat deze band van een heel ander kaliber is dan de overige bands. Pas halverwege het nummer wordt het rustiger door de akoestische gitaar en kan het publiek ademhalen. Sommigen kijken bedenkelijk naar het podium, anderen rocken mee met de band. Wel verdient deze zanger een award voor de meeste emotie in een nummer, want geen andere band heeft deze avond zo'n kracht in hun lied gestopt.
BB & van Berlo moet het vanavond alleen met Rik van Berlo doen. Maar er is een waardige vervanging: Mees Drinkenburg op de contrabas. En dit wordt duidelijk gewaardeerd door het publiek. Een groot deel beweegt mee op de muziek en enkelen roepen Mees' naam. Hoewel een van de twee van deze band mist, BB, is dit niet te merken tijdens de show. De nummers zijn nog net zo krachtig. Rik en Mees spelen naast 'What I Want You To Know' ook ‘Louise’, een nummer van hun nieuwe project Big Rik', waar we binnenkort meer van gaan horen.
'Madman' van No More Jack is daarna aan de beurt. Weer een band van het kaliber 'rockband', maar dan ingetogen. Terwijl ze het nummer ten gehore brengen, communiceert de band met elkaar. De mannen zijn zichtbaar tevreden met hoe het eerste couplet gegaan is en laten dit ook aan elkaar merken. Opluchting en een glimlach zijn van zijn gezicht te lezen. En terecht: een loepzuivere versie is het resultaat.
De laatste band van de avond is de Bredase rockband Awash. Ook deze band is normaal wat harder, maar voor dit initiatief zijn de mannen uit hun schulp gekropen en hebben ze iets compleets anders gedaan. Awash speelt wel vaker akoestisch of in kleinere opstellingen. Deze band is het zuiverst van alle bands deze avond. De lage stem van Geert van der Burg vult de zaal en vrijwel iedereen kijkt dromerig voor zich uit en laat zich meevoeren op de muziek. Vol gevoel brengt de band nummer na nummer en krijgt drummer Bertwin van Avezaath voor drie minuten de kans om achter het vertrouwde drumstel te kruipen.
Terugkijkend op de avond is deze albumpresentatie zeer geslaagd. Het aanwezige publiek en de tien bands lijken tevreden en ook de cd's verkochten goed.
Gezien: December Tapes, albumpresentatie. Jupiler Zaal Mezz, zondag 13 december 2015.