Recensie: 'Less Yes Mono'

"Tentacle porn is for everyone"

Tekst: Daniël Hereijgers ,

We bespreken ‘Less Yes Mono’, het debuut van MMMM (madmonkeysmakingmusic), een electro techno-punk band uit Breda, opgericht door Danny la Haye (o.a. Giovanca & Concrete Sneaker) en Thomas Rademakers (CampYo & Embrace Fire). MMMM brengt dan eindelijk het langverwachte debuutalbum uit. Het debuut is naar eigen zeggen gevuld met “een rauwe combinatie van electro, punk, techno, synths, gitaren en beats, in combinatie met het onmiskenbare stemgeluid van Thomas Rademakers.” De live reputatie is alvast goed en ‘Heavy Metal Wolf’ was al eens te horen bij radioshow Locals United.

Met ‘Brainwave’ begint het album alvast lekker, de dansbare beats gaan ongeveer halverwege in harmonie met gitaren, de gepreekte lyrics van Rademakers en een robotstem. De break na 2:10 valt precies goed. Ook tweede track ‘Robotic’ brengt gitaren en beats weer samen, maar nu worden de lyrics meer gebruld dan gesproken en doet ook La Haye mee. “She’s robotic, she’s she’s robotic.” De sound van MMMM wordt omschreven als “Aux Raus meets Prodigy meets Bloody Beetroots” en dat moet bevestigd. Misschien iets minder cocky en zelfverzekerd in de uitspraak zoals Prodigy’s Keith Flint, dan denk je inderdaad eerder aan Aux Raus. Bij het begin van derde nummer ‘Alumni’ dreigt saaiheid in te treden, met een monotone tekst en relatief simpele beats. Maar als na 38 seconden een Prodigy-achtige gitaar sneert en in stereo van geluidsbox naar geluidsbox galmt en een up beat tempo erbij komt dan is het weer helemaal technopunk. Om vervolgens met ‘Tentacle Porn’ je ook aan het lachen te krijgen: “Tentacle porn is for everyone, you can do it with your family. It’s mighty fun!”

MMMM heeft met ‘Less Yes Mono’ een bijzondere plaat afgeleverd, een met potentie. Een album om een kans te geven. Want hoeveel electro technopunk-acts kennen we helemaal in Nederland? Bij een eerste luisterbeurt denk je misschien “wat is dit nu weer?”, na een aantal keren blijven de beats en teksten als vanzelf hangen. Teksten die vaak repetitief zijn, maar juist in die punk eenvoud goed werken. Dat geldt ook voor de beats en gitaren op bijvoorbeeld titeltrack ‘Less Yes Mono’ of de Fatboy Slim gitaartlijntjes in ‘Rodeo Retarded Teens’. Eerste single, nou ja van vorig jaar al, ‘Heavy Metal Wolf’, begint met een gabberbeat aangevuld met synths en weer die mc-achtige, prekerige Rademakers: “Drugs are bad, wolves are cool. I am sad. That you’re a tool”, en de wisselingen met een tekenfilmachtige huilende wolvenstem en blije piepjes maakt het redelijk serieuze, donkere nummer weer helemaal electropunk. Zo ook het einde van het album. Een paar seconden na flirtnummer (?) ‘Hong Kong Question Mark’ volgt ‘Nameless Invisible Hidden Track a.k.a. frightened little bunny child’ een dikke knipoog naar verborgen bonus tracks. Het is een haast Aphex Twin-achtig outro, trage pitches met vervormde stemmen. Heel gaaf als dan op repeat meteen ‘Brainwave’ weer binnenknalt, nog een keer!

De officiële albumpresentatie is vrijdag 17 oktober in het Hijgend Hert.