Het is knap wat Devoldere brengt, hij is zijn eigen eenmansband. En dan niet zoals we in Breda al kennen van het ruige rockwerk bij WanTwo Trash, maar eerder zoals Bert Dockx (Flying Horseman) solo op Breda Barst of Stan Lee Cole tijdens de afgelopen Cultuurnacht. Niet toevallig ook indrukwekkende Vlaamse solisten. Of nee, Devoldere gaat als Anderlecht nog een stapje verder door zelf hele songs op te bouwen met meerdere instrumenten en (echo’s van) zijn eigen stem. Hij gebruikt ook een trompet, xylofoon, melodica, een laptop met backing tracks en heeft een orgelpedalenkast mee om de loopstation te bedienen. En een gitaar waarvan soms alleen de bassnaren vervormd versterkt worden. De opbouw en timing zijn bijzonder goed, de composities bij vlagen adembenemend. Zelfs als een trompetlijntje niet helemaal zuiver of nonchalant lijkt, valt dat weg als onderdeel van het geheel. In een volledig 'achtergrondorkest' van trompetten bijvoorbeeld. Het is vaak gissen wat Devoldere muzikaal uitspookt. De donkere en nergens ‘cheezy’ teksten versterken de ambiance. Zo’n ambiance waarbij het na een nummer even respectvol stil blijft voor het applaus.

Bij de entree van Mezz Kleine Zaal hing een waarschuwing: foto's, maar vooral opnames, waren niet toegestaan. Met toestemming van de manager mogen foto's voor dit verhaal alsnog. Maar de muziek vastleggen? Nee, een optreden van Anderlecht moet je live ervaren. Mooi dat Mezz deze try-out van Devoldere exclusief naar Nederland kon halen. En wat een opmaat voor het Ik Zie U Graag festival over een goeie maand. Dit optreden had het aanstaande IZUG-keurmerk zeker en vast meegekregen.

Gezien: Anderlecht. Mezz Kleine Zaal, donderdag 13 maart 2014.