De blauw/groene verlichting gaat aan, Klarälven betreedt het podium en is klaar om te beginnen. Deze belichting samen met de nog zwijgende band en de rook in Mezz KZ dragen bij aan een mysterieuze sfeer. Voorzichtig zetten ze het eerste nummer in, wat met een warm applaus wordt beloond door een redelijk gevulde zaal. Zangeres Leine vertelt dat ze niet één, niet twee, maar drie en een half vel consumptiebonnen kregen. ‘’Hierna moeten we dus wel even een feestje bouwen.’’

Klarälven is compleet in de kerstsfeer. Toetsenist Koen van de Wardt is voorzien van een kersttrui en Leine maakt met haar handen op haar hoofd een gewei tijdens het dansen. Maar voor hun bekendste nummer heeft ze haar handen nodig voor de elektrische gitaar. ‘Whyhow’ kent zweverige melodieën en elektronische invloeden. Met af en toe een halve meter afstand van de microfoon zingt ze luide en fraaie zanglijnen. Zonder dat je het soms merkt tussen alle elektronische geluiden, komt Leine haar engelachtige stem weer terug of gaat, als een fade in en out. Al snel kondigt drummer Finn Kruijning aan dat ze het laatste nummer gaan spelen. Ze moeten immers vlug beginnen met drinken, anders gaan die consumpties niet op tijdens de beloofde afterparty. Het laatste nummer is ‘Passenger’. Goede keus, ze sluiten krachtig af met een stevig drum duet. Ze bedanken tot slot Mezz Kleine Zaal met onheilspellende stem (door de effectenmicrofoon) voor het luisteren. Dit was de laatste show van de tour. Dat gegeven viel niet heel erg te merken. Klarälven is een redelijk introverte band die zeker kwalitatief goede live muziek maakt.

Gezien: Klarälven. Mezz Kleine Zaal, zondag 7 december 2014.