De flyer had met Smurfin in bikini en een sigaretje op een surfplank al een stoute en speelse verwijzing naar de muziek van vanavond én naar de Smurfin, dé vrouwelijke Smurf sinds 1966, in Mezz die samen met andere Smurfen plekken op het podium van de grote zaal duidt. Maar Smurfin hing te moeilijk in de zaal en dus verhuisde de Smurf met zijn duim omhoog naar de Kleine Zaal om zo toch de Smurfin' vibe, Vader Abraham komt immers ook uit Breda, mee te geven.
Ook al is Dr. Duval dan toch veel meer punk en trash dan dat beetje surf. Explosieve act uit Bennekom, die volgens zanger/frontman Bob vooral in de omgeving Amsterdam, Utrecht en Arnhem speelt. Daarom haalt hij alle Brabantse grappen die hij maar kan bedenken boven. Ook onderling maken ze veel grapjes. Zo is bassist Michiel helemaal niet jarig vandaag, hij was te laat voor een repetitie en wordt op het podium teruggepakt. Dr. Duval maakt stevige, ruige garagerock die aanslaat op een zaterdagavond, met een aanwezige frontman die constant, dus ook tussendoor, de galm op zijn microfoon laat. Dr. Duval ademt energie en klapt erop met slepende instrumenten, luister bijvoorbeeld single ‘Rubber Nights’. Geen surf misschien, wel helemaal WanTwo Trash.
Ook vanavond is het weer volop een ‘Breda Suck City’-feestje, met bandleden van Tio Gringo, Cactus Cowboys en Team Wasted om er maar een paar te noemen, met aanhang. Ze wachten na een stomend potje Dr. Duval op Los Venturas. Niet The Ventures, de Amerikaanse pioniers van de instrumentale rock ‘n’ roll en surf uit begin jaren zestig, maar een Belgische instrumentale surfband.
De vijf Los Venturas komen op in Zwarte Pieten-pakken en vragen of er nog stoute kindjes zijn want “brave mensen bouwen geen feestjes.” Wat volgt is een geweldige, dansbare en zoals gezegd instrumentale show met twee gitaren, bas, drums en een Hammond-orgel. De band laat zich inspireren door surfklassiekers als ‘Dizzy’ van Tommy Roe en maakt er eigen interpretaties van, maar maakt ook eigen werk met titels als ‘Zot Van A’ of ‘Beach Bunny’, waarvoor vanavond Katy in een juten zak uit het publiek wordt gehaald als stout kindje. Ze mag op het podium dansen op de zomerse klanken. Ook ‘Mathar’ verdient het even uitgelicht te worden, als de als een sitar-klinkende gitaar inzet voor een langgerekte, voortsurfende Indiase crossover. “Geef de LSD maar door,” zegt de geschminkte gitarist, ondertussen nog wat pepernoten strooiend. Als toegift geeft Los Venturas het publiek waar het om vraagt, dé surf song bij uitstek, gebruikt als opening van ‘Pulp Fiction’, Dick Dales ‘Misirlou’. Het klinkt als een cliché, het is echt een feestje, ook met de dj’s naderhand. De halfvolle Kleine Zaal had gerust wat voller mogen zijn.
Gezien: Smurfin’ met Dr. Duval en Los Venturas. Mezz, Kleine Zaal, zaterdag 6 december 2014.
Los Venturas laat ‘smurfin’ Mezz KZ dansen op onverslijtbare surf
Dr. Duval als een duveltje uit de Bennekomse garage
Smurfin’ is een avond uit de koker van WanTwo Trash, maar nu met volledige bandjes. Bands die je meenemen naar de jaren zestig. De eerste Smurfin’ was zaterdag 6 december in Mezz Kleine Zaal en de bands Dr. Duval en Los Venturas kwamen spelen, de een met op garagerock geïnspireerde punk, rock en trash en een beetje surf, de ander met volledig instrumentale surfmuziek met crossovers en mixen met andere genres. De ambities voor Smurfin' waren eigenlijk groter, dus een vervolg met meer surf komt vast.