Vlak voor aanvang veranderde het schema enigszins, gelukkig verspreidde Mezz al snel het nieuwe rooster met Hitsville Drunks en Gruppo Di Pawlowski vlak achter elkaar. De hele avond draaide dj-duo The Collectors in de Kleine Zaal hun verzameling 7'' singles van Belgische bands. En: op maandag maakte Mezz trots bekend dat deze zesde editie de bestbezochte Ik Zie U Graag ooit is.
Ik Zie U Graag 2014 - de zondag met Mauroworld
Black Cassette, Mauro solo, Nieuw Zwart Trio, Hantrax, Hitsville Drunks, Gruppo Di Pawlowski
Drie dagen Ik Zie U Graag, het Belgenfestival van Nederland had er rustig naar toe gewerkt, met akoestische voorproefjes in de stad. Dit is het verslag van de slotavond, zondag 13 april 2014, met vooral veel Mauro Pawlowski en Mauroworld: Black Cassette, Mauro solo, Nieuw Zwart Trio, Hantrax, Hitsville Drunks en Gruppo Di Pawlowski. Mauroworld beleefde zijn Nederlandse primeur na eerdere edities in het Antwerpse Trix. Mauro’s muzikale vrienden renden ook van hot naar her door Mezz. En lieten bij Gruppo Di Pawlowski de tent zowat ontploffen.
Sjoerd Bruil (ook Hitsville Drunks, ook Gruppo Di Pawlowski) stond al eerder op Ik Zie U Graag met Broken Glass Heroes en Dez Mona. Hij brengt met zijn eigen rockband Black Cassette dit voorjaar een nieuw album uit: ‘Circo’, de opvolger van het titelloze debuutalbum uit 2011. Ook deze keer laat Sjoerd zich omringen door Pascal Deweze (ook Gruppo Di Pawlowski) op bas, drummer Jeroen Stevens (ook Nieuw Zwart Trio, ook Gruppo Di Pawlowski) en Han Swolfs (ook Hantrax) op toetsen. Uitstekende muzikanten, zoals later nog zal blijken. Hier lijkt Bruil sterk op Pawlowski, als frontman gewoon goeie songs maken voor jezelf en niet als tijdelijk groepslid of zelfstandig muzikant. Met Black Cassette brengt hij eighties funk, synth rock en een beetje new wave en maakt het cool zoals cassettebandjes nu ook weer hip zijn bij hippe vogels. Er komt een videoclip van 'The Strangest Thing' “met Jean-Claude van Damme in Gambia” en er is er al een van single 'Distant Call' met "Michael Jackson in Oostende". Ook goed is het semi-zielige 'Empty Bottle' "and the next, and the next", over alcoholverslaving. Prettige act om een avond Mauroworld mee te starten.
Waar Mauro solo eind 2012 in Mezz Café nog volop kon putten uit niet-verschenen songs van Hitsville Drunks doet hij het vanavond vooral als de Nederlandstalige tekstdichter en zanger Maurits Pauwels. Met hoed. En alweer is het genieten van een droogkomische Pauwels met zijn excentrieke, grappige liedjes, "het Vlaams antwoord op die rare kwibus die in het Engels mooi weer komt maken straks." 'Toen Je Moeder Nog Een Wild Meisje Was’, 'Kop Op Dronken Minnaar' over een impotente zatlap of schoon liefdeslied 'Hier Een Liedje', Pauwels weet ook muzikaal te boeien. De zaal is stil, al voor de eerste noot. Het wachten is op een album, dat er komt. Zo verklapte Maurits al op de Vlaamse tv bij 'Reyers Laat'. En laten we ook de Engelstalige song niet vergeten te vermelden, het countrynummer dat "Hitsville Drunks niet wilde" of het lied dat hij schreef voor de Vlaamse blueslegende Roland van Campenhout voor diens door hem geproduceerde plaat 'New Found Sacred Ground'.
Dan stapt Mauro achter het gordijn voor het grote podium om zich te voegen bij Nieuw Zwart Trio, dat niet rechtstreeks tegenover Hantrax staat, maar meteen na Mauro solo. Het project waarbij Pawlowski op gitaar en soms zang, gitarist Elko Blijweert (ook Gruppo Di Pawlowski) en drummer Jeroen Stevens (ook Gruppo Di Pawlowski en ook Black Cassette) muziek schreven voor de dansvoorstelling Nieuw Zwart uit 2009 van Wim Vandekeybus. Zonder dansers blijft een avant garde mix van hypnotiserende gitaarklanken en drums ook op zichzelf staand overeind. Natuurlijk. Het is technisch enorm indrukwekkend en luid, zeker de capriolen die Blijweert uithaalt, die soms met twee voeten op aparte klankpedalen springt, haast danst. Mauroworld toont veel facetten en karakters die de veelzijdige muzikant Mauro Pawlowski de afgelopen tien jaar verzon, soms eventjes mee optreedt en wat later weer vanonder het stof afhaalt. Zoals voor Mauroworld in het Antwerpse Trix en nu voor het eerst in Breda.
Het op het laatste moment aanpassen van het speelschema heeft als grote voordeel dat je alles kunt zien, dus heeft Hantrax over belangstelling weinig te klagen. Al is de opkomst vanavond een stukje minder dan de dagen hiervoor. Han Swolfs (ook Black Cassette) is Hantrax, hoe stoer is die naam?, is het grootste deel van zijn set bezig met het draaien aan knoppen en klikken op het touchpad van zijn laptop. Hij brult wat in de micro en oog gefocust. De keytar wordt sporadisch ingezet. De beats en electro zijn donker en dansbaar. Nergens licht noch agressief. Of komt het door het geweld van Nieuw Zwart Trio dat dat zo lijkt? Hantrax schijnt ook jazz en klassiek op de piano te spelen, maar niet vandaag.
Met Hitsville Drunks brengt Pawlowski vervolgens in de zaal een eerbetoon aan de pop van de jaren zeventig. Eerst speelt hij solo 'Retro Artist' van de plaat 'Sincerely Average', daarna voegen Sjoerd Bruil, bassist Jan Wygers en drummer Herman Houbrechts zich bij hem voor de rustige, meerstemmige songs met een rock-, blues- en countrygevoel. Ontspannen, deze band laat zich niet opjagen. De komische noot is er weer, al wel iets minder, vooral in de teksten en de oude radiojingles van de Nederlandse Top 40, de Roepie-Roepie vogel en "Dit is de nieuwe Alarmschijf..." die Pawlowski af en toe uit een iPad laat komen. 'Clean Adult Fun' is één van de hoogtepunten, net als het onverslijtbaar goeie 'Let Me Know', van Mauro's soloplaat 'Songs From A Bad Hat' uit 2001. En als liefdesverklaring voor Nederland speelt de band nog ‘True Love That's A Wonder’ van de Nederlandse popgroep Sandy Coast uit 1971. Een ware hitgroep! Zelfs kerstsingle 'JC Says JC' komt voorbij want "dat is een kerstlied voor het hele jaar". Hier en daar gaat Hitsville Drunks wat traag, maar dat is dan weer helemaal de bedoeling.
Gruppo Di Pawlowski is na de wisseling van het schema de afsluiter en die keuze blijkt terecht. En vooruit, Hantrax is er toch bij: hij warmt de zaal op met een noise intermezzo, gekleed in een vuilniszak met een prullenbakdeksel op zijn hoofd. Voor de supergruppo verschijnen Sjoerd Bruil, Pascal Deweze en Elko Blijweert opnieuw op het podium, aangevuld met bassist Ben Younes Zahnoun. Onder aanvoering van Mauro Pawlowski, die zich gedraagt als orkestmeester, zoals hij dat ook doet op het live opgenomen debuut ‘Neutral Village Massacre’, geproduceerd door vermaard producer Steve Albini. “Sjoerd, solo!” waarna een gitaarsolo van Sjoerd Bruil volgt. Het knappe is het extreem hoge niveau en gelijktijdige spel dat de band aan de dag legt.
De show zelf is ronduit waanzinnig! Pawlowski is overal, springt op en neer, trekt grimassen naar het publiek, danst, gaat op de grond liggen en steekt een microfoonstandaard in zijn broek, die er maar moeilijk weer uit gaat. Hij noemt de band vaak “een asosociaal feestorkest”, omdat het vooral de Gruppo Di Pawlowski is die zelf uit zijn dak gaat bij optredens. Dat gaat ook op voor Mezz, omdat er zoveel gebeurt op het podium en de uitvoering naast experimenteel en van extreem hoog niveau ook snel en hard is. Veel songs van ‘Neutral Village Massacre’, maar ook het wat oudere ‘Monkey Hands/Perplexing Trousers’ en, omdat het nineties week was op Studio Brussel, ‘Good News For Women’ van Evil Superstars godbetert. Ook ‘Jonge Helden’, in het Nederlands zit in deze set van drie kwartier en Mauro fluistert zich schor aan het slot van wellicht het strafste nummer van de plaat ‘Experiments In Haste’, van “Halalalalailai!”, om in de toegift terug te keren met een psychedelisch en uitgestrekt ‘Back From The Woods’. Na de drie gezichten van Pawlowski voegen we er lachend nog dat van geniale gek bij.
Ik Zie U Graag, u mocht er weer zijn en bewaarde het allerbeste voor het allerlaatst.