Kenji Minogue, “de Gentse hitsensatie” gaat al om acht uur ’s avonds tekeer met een absurdistische eigenheid en geweld. Kenji Minogue (dat klinkt als ken je mij nog?) bestaat uit een varken op live drums, trashy electro uit backing tracks en twee dames, die in stilte gesluierd op het toneel van Mezz KZ verschijnen. Het stel treedt voor het eerst op in Nederland. Vanaf ‘Gazastrook’ springt het duo in beweging om de geweldige clips op YouTube ‘Nomnom’, ‘Min Oeders’ en vooral ‘Naam Familienaam’ ook live uitbundig te laten zien en horen. De soms best nog wel serieuze onderwerpen, alhoewel dat interpretatie is, zijn maar half te verstaan door het West-Vlaams en verdrinken in de vaak komische overdrijving. Hiphop clichés moeten eraan geloven, net als metal. Bij ‘Danny’, met in het refrein “Aj’et ni wil toen, wel doe et danni”, crowdsurft de ene helft, ‘Conny Komen’, zelfs door de Kleine Zaal. Kortom: er gebeurt iets. Of zoals een vrouwelijke toeschouwer als snel zei: “Die wil je niet op de wc tegenkomen.” Act geslaagd, super indruk gemaakt.
Ik Zie U Graag 2014: de zaterdag
Kenji Minogue, Amatorski, King Dalton, The Sore Losers, Byron Bay
Drie dagen Ik Zie U Graag, het Belgenfestival van Nederland had er rustig naar toe gewerkt, met akoestische voorproefjes in de stad. Dit is het verslag van de tweede avond, zaterdag 12 april 2014, met Kenji Minogue, Amatorski, King Dalton, The Sore Losers en Byron Bay. Of: hoe twee dames vanaf 20:00 uur met absurdisme en beats een avond vol creativiteit van hoog niveau inluidden en King Dalton wat ons betreft de deur naar Nederland intrapte.
Amatorski is een van vele bands op Ik Zie U Graag waarvan een album verschijnt. Sterker: ‘From Clay To Figures’ komt aanstaande maandag 14 april officieel uit. Vandaag speelt de band uit Gent sommige songs voor het eerst live. Het trio is trouwens net terug uit China, voor een optreden in Beijing. Gelukkig wordt het gepraat aan de bar na twee nummers minder, want Amatorski blinkt uit in het subtiele, het muzikale. Inne Eysermans op piano, zang en synths, Sebastiaan Van den Branden op gitaar, toetsen en bas en drummer Christophe Claeys zijn vooral met de nummers bezig, al probeert Eysermans wel met zachte stem te communiceren met het publiek tussen de nummers door. De eigen lichtshow geeft ook een intieme setting. ‘Hudson’ en ‘Wild Birds’ van het nieuwe album bijvoorbeeld, ze vragen om aandacht, al is het minder minimalistisch en geheimzinnig dan voorheen bij Amatorski. Een mooie show na het geweld van Kenji Minogue, waar Amatorski overigens fan van is. Geduld tonen wordt beloond.
Onze excuses aan Sarah Devreese, een van de vier acts die via een wedstrijd van het festival met vi.be is gekozen, samen met Mocking Jay/Byron Bay. De overlap was te moeilijk en de verwachte drukte voor King Dalton in de Kleine Zaal (zoals gisteren bij Yuko) te groot, we maken het goed als je nog eens terugkomt!
Na het akoestische optreden in de Ik Zie U Graag popup-store bij Nieuwe Tijden is King Dalton alweer terug in Nederland. Het werd toen zwoel in Nieuwe Tijden. En dat wordt het nu weer. Mezz Kleine Zaal is al tijdens de soundcheck helemaal vol, zoals gisteren bij Yuko. De band bestaat naast broers Pieter en Jonas De Meester (AedO) uit bassist Tomas De Smet (Zita Swoon), zangeres Jorunn Bauweraerts (Laïs) en drummer Frederik Heuvinck (A Brand) en die brengen allemaal iets anders mee naar King Dalton. Een band die stijlen combineert op een eigen en toffe manier: of het nu blues, folk, funk of jazz is, het maakt niet uit. Om over de veelheid aan instrumenten, een metalen bak als drums en heel gave effecten uit de bas en bouzouki-slides, nog maar te zwijgen. Laat staan hoe Bauweaerts haar stem soms op opera-achtige manier inzet. Goed, Pieter de Meester doet qua stem heel veel aan Stef Kamil Carlens denken, maar dat is geen nadeel. De eerste twee nummers zijn vooral funky, vanaf ‘Diligence’ is het instant feest! Dat kietelende riffje, de bluesy samenzang en de opbouw daarna, sexy. Een absolute aanrader. King Dalton krijgt het publiek aan het dansen met een geweldige sound en energie en trapt vanavond de deur naar Nederland in, kom maar door.
The Sore Losers, die zagen we nog niet eerder in Breda, maar dat verandert nu de Hasseltse band net het tweede album ‘Roslyn’ heeft uitgebracht waarvan we ‘Girl’s Gonna Break It’ en ‘Working Overtime’ al kennen van Studio Brussel. De twee singles doen het live zeer goed. De eerlijke rock met blues invloeden van The Sore Losers valt in de smaak, net als het oudere werk uit 2010. De uitstapjes met bluessolo’s en wat distortion op de bas voorkomen dat saaiheid uit een krocht of ander donker hoekje komt kijken. Tijd voor een Nederlandse doorbraak? Zou kunnen, ‘Roslyn’ is er sterk genoeg voor, nu nog wat optredens na Breda vandaag, want als de speeltijd voorbij is, heeft het publiek nog behoefte aan meer. En The Sore Losers die staan er.
Byron Bay, voorheen Mocking Jay, is een van de vier acts die via vi.be is gekozen. Net voor de finale van Humo’s Rock Rally 2014 kwamen de vier er achter dat ‘Mocking Jay’ al een geregistreerde merknaam is, de band hernoemde zich Byron Bay. Ze beginnen iets later, omdat The Sore Losers een toegift wil spelen. Het voordeel is wel dat zij Byron Bay aankondigen en vragen de aandacht te geven aan hun buren op het kleine podium.
Dat geeft Byron Bay een goede start, maar dat niet alleen. De muziek en songs van dit piepjonge groepje spreken voor zich: melodieuze indiefolk met passende samenzang. De band heeft daarnaast een zelfverzekerde uitstraling. Kreeg als advies van de jury van de Rock Rally zich nog even terug te trekken in het repetitiehok en te schaven aan hun songmateriaal. Maar geen top 3 notering? Dan moet het niveau wel héél hoog geweest zijn. Want ‘God Only Knows’ en ‘Do You Wrong’ zijn goeie nummers en Byron Bay weet de aandacht zelfs op dit uur vast te houden.
De tweede avond van Ik Zie U Graag 2014 was er een van zeer hoog niveau en veel variatie. Wie nog zin en energie overhad, kon nog naar de Kleine Zaal voor een dj-set van WcoolJ, muziekjournalist en Belpop-kenner Willem Jongeneelen.