Het is de eerste show van het Brusselse Robbing Millions in Nederland, een van de tips van programmeur Marco Petersen, een psychedelische, artistieke band. Het is het eerste optreden van de band in Nederland dus en dat is niet zo vreemd, ze bestaan een goed jaar en hebben één EP uit ‘Ages And Sun’. Robbings Millions bewijst zich een fijne opener voor Ik Zie U Graag en brengt energieke indiepop met psychedelica, electronica, vertragingen en een enorm enthousiasme. Met meer meerstemmigheid natuurlijk, van twee zangers en de rest van de band. Leuke act, die inderdaad wat aan MGMT doet denken. (DH)
Ik Zie U Graag 2014: de vrijdag
Robbing Millions, Geppetto & The Whales, Leonore, Yuko, Intergalactic Lovers, Age Of Giants
Drie dagen Ik Zie U Graag, het Belgenfestival van Nederland had er rustig naar toe gewerkt, met akoestische voorproefjes in de stad. Dit is het verslag van de eerste avond, vrijdag 11 april 2014, met Robbing Millions, Geppetto & The Whales, Leonore, Yuko, Intergalactic Lovers en Age Of Giants. Met glazen van echt glas, geroezemoes en dringen bij Yuko. En hoe Intergalactic Lovers het hart van de zaal won.
Geppetto & The Whales zagen we al vaker, in 2012 voor het laatst bij ‘Ik Zie U Graag… voor efkes dan’ tijdens 10 Jaar Mezz. Het Antwerpse zestal is ook blij weer in Breda te spelen en heeft een eigen decor meegebracht: een tapijt van theedoeken beslaat de volledige achterwand en om de band staan gebogen pilaren met gloeilampen. Dat ziet er mooi uit, jammer dat die lampen soms worden ingezet als stroboscopen, veel te fel en veel te snel voor de set, en daardoor irriteren. De rookmachine draait aan het begin ook te enthousiast. Geppetto & The Whales bracht eind vorig jaar debuutalbum ‘Heads Of Woe’ uit. Een mooi album met indie-folksongs. De band begint met ‘Esther, You’, dat een serieuze, emotionele toon zet. Wat vooral opvalt, is dat Geppetto & The Whales in twee jaar volwassener is geworden. De luchtigheid is verdwenen. De bandleden nemen hun tijd om de nummers op te bouwen, soms gaat dat wat traag, maar dat past ook bij het materiaal. De kenmerkende meerstemmigheid is gebleven, het donkere ‘Cocklane Ghosts’ heeft zelfs een meerstemmige fluitpartij. (DH)
Leonore is een van de vier acts die via een wedstrijd van het festival met vi.be is gekozen, samen met Age Of Giants. De Brusselse is de eerste act op het zijpodium in de zaal. Zangeres/gitariste Chloë Nols heeft celliste Jasmijn Lootens meegebracht, waar ze normaal nog drie extra bandleden heeft. Het is haar eerste optreden in Nederland en na ouverture ‘Justine’ komen we erachter dat Mezz weer even een café heeft vanavond. Nols heeft dat ook snel door: “Het is heel leuk om hier te spelen, maar wellicht een beetje luid op de achtergrond?” Een beetje luid is nog zacht uitgedrukt, een bekende kwaal van publiek dat meer aandacht heeft voor slap geouwehoer dan een breekbaar optreden. En dat terwijl het geluid hard genoeg staat. De songs zijn goed, maar de melodie en melancholie reikt slechts tot wat mensen vooraan. Sonde, Leonore had meer aandacht verdiend, wellicht op een zondagmiddag in Mezz Kleine Zaal? (DH)
De Kleine Zaal staat ondertussen stampvol voor Yuko. Deze formatie rondom Kristof Deneijs brengt verstilde folk-indiesongs met een subtiel zweempje elektronica. De bijzondere kopstem van de frontman doet bij vlagen denken aan Dez Mona-collega Gregory Frateur. Alleen drumster Karen Willems bleef over na de cd 'As if we were dancing' waarmee Yuko in 2011 al op Ik Zie U Graag speelde. Op de nieuwe plaat horen we ook ‘iets’ IJslands á la Sigur Rós. Het nieuwe album, ‘Long Sleeves Cause Accidents’ wordt vol trots en met veel intensiteit gepresenteerd. Helemaal stil krijgt de band het voormalige café niet. Jammer want Yuko verdient een fluisterstille zaal. Het optreden is mede hierdoor soms wat weinig uitgebalanceerd. (LR)
‘Little Heavy Burdens’ heet de nieuwe plaat van Intergalactic Lovers en de enige kleine last die de band rond Lara Chedraoui vanavond te dragen had, was weer dat rumoerige publiek. Terwijl de zangeres zo graag even uitlegde dat de setlist “heel professioneel” uitgeschreven stond op plastic bordjes. Dit was al aan het begin van de set, net voordat ‘Shewolf’ al als derde kwam. Dat kent men nog in Breda! Daarna is het een gelopen koers. Intergalactic Lovers speelt lekker, vertraagt geregeld en Chedraoui danst en maakt veel contact met het publiek. Van het nieuwe materiaal beklijft ‘Islands’ direct, met een typisch loom loopje en Chedraouis stem om in te verdrinken. Of ‘Obstinate Heart’, nog zo’n mooi indiepop nummer. Ene Nadine die ook bij de akoestische set bij Inspire Coffee Company was vanmiddag, krijgt grootste hit ‘Delay’ opgedragen.
Het publiek was al mee, maar nu is het applaus en gejoel nog groter. De band is er fier op gitarist Philipp Weies mee te hebben, nu Lara zelf geen gitaar meer speelt na een “accidentje”. Alle bandleden krijgen aandacht te excelleren, Maarten Huygens op gitaar speelt ook een mooi stuk op de steel pedal strings. Intergalactic Lovers pakt Mezz in. (DH)
Aan Age Of Giants de lastige opdracht vrijwel direct na Intergalactic Lovers af te sluiten op het kleine podium. Zanger/gitarist David Caggiari, gitarist Jerome Van den Bril en toetsenist Matthieu Vandenabeele zijn drie leden van een kwintet muzikanten uit België, Groot-Brittannië en Frankrijk dat verhalen wil vertellen en enkel het moment waarin het leeft wil uitdrukken. Voorwaar een poëtische inslag, die ook blijkt uit de teksten van het album ‘The Wolves Of Winter’. En dat verhalen vertellen gaat goed, in de songs dan. Verder is het trio weinig spraakzaam, zeker niet zo spraakzaam als het volk aan de bar.
Voordeel is wel dat het langzaam de zaal verlaat, bijvoorbeeld naar de dj-set van Mintzkov bassiste Lies Lorquet in de Kleine Zaal. Age Of Giants weet van het half uurtje een boeiende set te maken. Vandenabeele speelt naast toetsen ook het cajon en tamboerijn met pedalen, Van den Brils gitaar klinkt gevarieerd en als geheel staat de act. Een optreden dat uitnodigt je meer te verdiepen in ‘The Wolves Of Winter’. (DH)