De opening wordt gedaan door de uit North Carolina afkomstige Tift Merritt. Bij opkomst valt de zaal stil en dit zal de rest van de avond onveranderd blijven. Op een afgeragde gitaar, en op het einde nog twee nummers op de piano, vermaakt ze het publiek met haar heldere stem. Ze staat haar mannetje op het grote podium en is niet bang om je aan te kijken, waardoor ze het publiek mee trekt in haar optreden.

Na het bijplaatsen van extra stoelen op de vloer kan Josh Ritter beginnen. Bijgestaan door twee muzikanten begint de avond zoals verwacht. Met zijn fijne warme stem ligt het publiek aan zijn voeten, waardoor het enige bijgeluid wat je hoort de muntjes achter de bar zijn. Naast een verhalenverteller in zijn nummers is de dosis humor een fijne afwisseling deze avond. De muziek begint na verloop van tijd namelijk wat op elkaar te lijken, waardoor de show maar wat door kabbelt. Hoewel het publiek na ieder nummer nog steeds laaiend enthousiast is, komt zijn muzikaliteit minder goed naar voren door weinig verandering in de bij uitzondering akoestische set. Zonde, want het had met wat meer afwisseling een veel betere show kunnen worden. De kleine twee uur zijn dan ook te lang, maar daar zal het publiek vast anders over denken. De goedlachse Amerikaan werd namelijk bedankt met een langdurige staande ovatie.

Gezien: Josh Ritter. Mezz, maandag 4 november 2013.