Sanne van Hassel
1. Qeaux Qeaux Joans - Mezz 
Bij dit optreden in Mezz maakte ik voor het eerst live kennis met Qeaux Qeaux Joans. Hoewel het genre, dat ze zelf omschrijft als alternatieve Rhythm & Blues, nooit echt mijn ding was had ze vanaf moment één mijn aandacht. Vooral de enorme overtuigingskracht en haar rauwe stem raakten mij. Het maakte niet uit wat ze zong, ik geloofde het meteen. Dat is dan ook echt de grote kracht van de show. Aan de zijkant stond ik vol verbazing te kijken naar de muzikaliteit van de gehele band. Ik vergat zelfs foto's te maken en dat zegt genoeg, lijkt me.

2. Bettens - Mezz
K's Choice is geen onbekende band, maar voor een nieuw project besloot de band onder de naam Bettens te opereren. Voor de soundtrack van een documentaire over Antarctica schreven zij een geheel album, dat ze tijdens deze Europese tour lieten horen. Sarahs rauwe stem heeft mij altijd al kippenvel bezorgd, maar dat was deze avond nóg meer het geval. Doordat de show zo puur was, kwam de muzikaliteit zo goed naar voren. Zelfs de instrumentale nummers kwamen heel goed binnen, wat meteen laat zien hoe krachtig de muziek kan zijn.

3. Steve Lukather - Mezz
Steve Lukather kende ik vooral als gitarist van Toto, maar ook solo heeft hij te gekke albums gemaakt. Wat een waanzinnig goede gitarist is het! De ene gitaarsolo na de andere kwam voorbij, waardoor het publiek nog enthousiaster werd. Heel bijzonder dat zo'n wereldmuzikant in dit kleine zaaltje kwam spelen. Daardoor werd het nog intenser.

Robin van Essel
1. Raketkanon – Breda Barst
Jaarlijstjes zijn steevast te klein voor alles dat tof was, maar dit jaar is mijn nummer 1 makkelijk. Ik heb in mijn 3voor12-carriere nog nooit eerder een 10 uitgedeeld. Deze was meer dan terecht. Als ik terugdenk, krijg ik direct weer kippenvel. Een snoeiharde, bevreemdende en arrogante band die een oprecht opgefokte sfeer creëert, met een halve vechtpartij, meisjesaflikkerij en man-op-man actie. Vast niet ieders kopje thee, maar het zorgde ervoor dat ik een dag later nog met een oncomfortabel gevoel uit mijn natural high probeerde terug te keren.

2. HIGGS, Berlin Nights, Clandestine en Natural Wave
Vals spelen, maar één kiezen zou de anderen tekort doen. De vier avonden verkennen verschillende uithoeken van de elektronische muziek, maar hebben één ding gemeen. De gasten achter deze initiatieven zetten afgelopen jaar Breda namelijk weer een beetje op de kwaliteitsdancekaart. En dat is geen overbodige luxe voor een stad die nu al twee keer de beste DJ ter wereld leverde maar geen fatsoenlijke club heeft. Mis ook Local Motion op 26 december in Luxx niet, uit de koker van de eerdergenoemde mensen.

3. Popronde – 21 november
Als medeorganisator is dit gore zelfbevlekking, maar niet gehinderd door enige bescheidenheid vind ik dat de terugkeer van Popronde in Breda na de laatste editie in 2008 van toegevoegde waarde is voor de stad. Dat is niet alleen vanwege de gezelligheid en goede sfeer, maar ook de relevantie van het festival. Want als je weet welke Grote Namen van de vaderlandse popscene in de Popronde zijn begonnen, ben je straks heel blij dat je zo'n band nog eens op één meter afstand in, zeg, café De Vrachtwagen of Koffie Bij Teun hebt gezien. 

Hugo de Graaf
Het jaar 13 is voor veel mensen een ongeluksgetal en ik moet eerlijk zeggen dat het in Breda ook dit jaar wat tegenviel als het aankomt op muzikale hoogtepunten. Helaas was er geen Boogie Down Festival en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de programmering van Breda Barst niet de allerbeste was. Ook kondigde Mezz aan het café te sluiten en daarbij ook de repetitieruimtes. Bij terugkijken moet je altijd even graven in je geheugen en daarbij schrok ik eigenlijk wel. Van de optredens die ik in Breda heb gezien was ik niet van 1 enkele heel erg onder de indruk. Er waren een aantal leuke optredens, maar echt bewonderenswaardig was er niet een. Festivals als Bospop en Speedfest daarentegen heb ik voor de eerste keer bezocht en waren geweldig.

Was er dan niets positief te beleven qua muziek en cultuur in Breda? Natuurlijk wel, recentelijk was er de Alias 2 expositie, geïnitieerd door onder andere Martijn van Bonk. Ook was er de samenwerking tussen Fotosynthese en Ares en kreeg de laatste nog een distrack naar zijn hoofd gesmeten maar rekende keihard af met de rapper in kwestie. De Bredase dj Hardwell won de populariteits poll DJ MAG Top 100 en volgt daarmee Bredanaar Tiësto op, ook tof. Qua dance was het best een vruchtbaar jaar, Franky Nuts bracht zijn 'Big Dreams EP' uit op Rub A Duck en ook kwam het album van The Freestylers op dit Bredase label uit. Er kwam van mijzelf een mix cd uit in Rusland dus daar heb ik sowieso niet over te klagen.

Tot zover de zelfbevlekking, ik hoop oprecht dat 2014 een mooi jaar voor Breda wordt. Sound Dog kan hopelijk een mooie rol gaan vervullen in het Bredase bandjes circuit en Boogie Down Breda komt ook weer terug. Er staat op 7 februari ook iets te gebeuren in Mezz waar ik heel erg naar uitkijk! Als de Harley Dag nou ook weer terug komt (altijd leuke blues bandjes) en Breda Barst de blik iets verder van België afwendt dan denk ik dat het een mooi jaar wordt in de nulzevenzes!

Auke de Vries
1. Ik Zie U Graag: Flying Horseman + Dez Mona, Mezz
De zondagavond van Belgiëfestival Ik Zie U Graag sloot op magistrale wijze af, met eerst een haast perfecte show van Dez Mona en vervolgens met de waanzinnige spanning van Flying Horseman. Overigens was het gehele festival dit jaar erg sterk, met deze climax als einde.

2. Ozark Henry, Mezz
Twee jaar terug nog een redelijk vlakke show, nu is Ozark Henry terug en zangeres Amaryllis Uitterlinden haalt het beste in frontman Piet Goddaer naar boven. Geslaagde comeback met pakkende en mooi gearrangeerde songs.

3. Spinvis, Velvet, Record Store Day
Zelfs in een kleine setting zijn de arrangementen van Spinvis briljant. Tel daarbij de tekstuele vondsten op, die ook nog eens zeer goed te verstaan zijn in de intieme setting van de Velvet, tussen alle albums.

3. dEUS, Mezz
Niet hun beste show ooit, maar onomstreden de beste liveband van de lage landen. Heel erg fijn dat dEUS er om de zoveel tijd voor kiest een try-out in Mezz te doen, zodat we deze helden nog eens in een kleine setting kunnen zien.

Eervolle vermeldingen: een persoonlijk hoogtepunt was de terugkeer van de Popronde in Breda. Daarnaast was de Bad Kids Party tijdens de POB-parade, met Duskhead en Disco in the Disco, twee van de beste lokale bands van dit moment, noemenswaardig. Ook Joris Dee (POB-parade) en Muffler Men (Breda Barst) verdienen een vermelding en daar gaan we ongetwijfeld nog meer van horen komend jaar.

Kyki Vermaire
Mijn eerste half jaar bij 3voor12/Breda is als een sneltrein voorbij gegaan. Er zijn een aantal artiesten die indruk hebben gemaakt met hun passie, performance en lyrics. In willekeurige volgorde:

Mijn eerste VONK avond is met Flip Noorman. Hij heeft mij verrast met zijn diepgaande teksten en zijn sterke stem. Hij speelt hard, maar vervolgens kan hij ook heel klein en zacht spelen. Een mooie vertaling van zijn album.

JosBros, vrolijk, jong en talentvol. Lekkere beats en goeie lyrics. Hiphop is zeker niet dood, spacen met deze Utrechse UFO piloot!

De mannen van Powerized rocken er op los! Nick heeft een enorme strot en barst van de energie. Hij steelt de show, maar laat elk bandlid  ook zijn moment hebben. De band vormt een mooi en goed geheel.

Drie artiesten, eigenlijk is dat voor mij te weinig. Deze verdienen zeker ook credits! Give it up for Soliton, Heavy, Jimmy G, Rank & File, A Giant A Genius en The Hotdogs.

Daniël Hereijgers
1. Flying Horseman
“Adembenemend en onnavolgbaar, bijna postrock en diepe, donkere roots rock. En wat al niet meer, de ervaring is meeslepend. Titels, nummers, ze doen er weinig toe: Flying Horseman is een ervaring die hoe dan ook boeiend is. Het is of meegaan in deze “ultieme soundtrack voor de nacht” of afhaken en naar huis, vroeg de winterkou van een verlate lente in. Dat kan altijd nog, nu zijn er dwingende gitaren, snijdende ritmes waar je niet aan kunt ontsnappen en het slot van een mooi weekend. Ik Zie U Graag had niet beter kunnen eindigen.”

2. POBparade
POB brengt altijd weer mooi het beste lokale bij elkaar met Pasen. Ik kon dit jaar helaas alleen op Eerste Paasdag verslag doen en zag die avond achter elkaar, op verschillende locaties: June, Omi EKP met Frietboer, Disco In The Disco en Kayleigh Leith om te eindigen bij Coco Bryce en Escolar op de Fremdtunes Labelnight. Een tof avondje!

3. Popronde
Ik ben het met Robin eens dat de Popronde van toegevoegde waarde is voor de stad. Na vier jaar was het weer aan in Breda. Ik zag bijvoorbeeld Bells Of Youth bij Koffie Bij Teun en die grappige jongens van Lieve Bertha in De Vrachtwagen. En later op de avond ook nog het gruizend lekkere Girl Beard in datzelfde café waar je eigenlijk nooit komt en al helemaal niet voor talentvolle bandjes. Volgend jaar ook weer lokale bands in het landelijke rondreizende circus, dat zou helemaal mooi zijn.

Mijn eervolle vermeldingen? Méér dan genoeg: twee Club 3voor12/Breda clubavonden met een thema: hiphop en zware muziek. De hernieuwde kennismaking met Flip Noorman op Rauw, Hees, Teder VIII, dEUS dat kwam try-outen en we als vijf betalende bezoekers toch beschouwden, het WanTwo Trash festival met zeven acts in Mezz, het Antronic Festival met een indrukwekkend Combichrist ook in Mezz. En natuurlijk Breda Barst met voor mij als uitschieters Protection Patrol Pinkerton en Het Zesde Metaal. Robins favoriet Raketkanon had ik bij Ik Zie U Graag al gezien. Wij zien u graag terug in 2014!