Het is niet vreemd dat Jongeneelen de lat hoog legt, want alledrie zijn ze actief in bands die bekender zijn dan Dans Dans. Bassist Fred Lyenn Jacques is bijvoorbeeld solo onder de naam Lyenn als singer-songwriter actief en als bassist op toernee met Mark Lanegan, waar hij ook het voorprogramma van is. Drummer Steven Cassiers zit in Dez Mona dat binnenkort een nieuwe plaat uitbrengt en gitarist Bert Dockx gooit zowel met zijn band Flying Horsemen als solo onder die naam steeds hogere ogen, zoals op Breda Barst.

Mannen dus die hun sporen al verdiend hebben of toch goed onderweg zijn, maar zeker ook vanavond met Dans Dans (spreek uit zoals in het Nederlands) niet voor niets naar Breda zijn afgereisd. Het podium ligt vol stemkasten, baspedalen, belletjes en kettingen voor de percussie en Dockx heeft naast pedalen en klankkasten ook een rij cassettebandjes en een cassetterecorder voor zich liggen. Er wordt niet gezongen, maar soms komt er zang van die bandjes, als de gitarist het apparaat tegen zijn gitaar houdt. De band draait om experimenteren en improviseren. Regelmatig zoeken de bandleden even oogcontact om na te gaan waar het precies heen moet.

De muziek daadwerkelijk omschrijven, zou een zotte actie zijn. Volgende keer klinkt het ergens anders misschien wel heel anders. Dat het heel interessant en tof is, blijft ook wel uit de reacties van het publiek. Bij de stillere momenten wacht het af, op wat komt. Voor, maar vooral ook tijdens de songs, gaan zowel gitarist Dockx als bassist Jacques veelvuldig naar beneden, even wat bijstellen, net even dat andere geluid zoeken. Switchen van jazz naar psychedelica of blues, of allebei. Drummer Cassiers zit tactisch in het midden en heeft zo ook zijn momenten om de nummers te sturen. Echt een act waarbij de tijd onbelangrijk is. De tijd die dan ook voorbij vliegt. Met deze Ça va? Ça va! lijkt het wel of ‘Ik Zie U Graag …voor efkes dan’ van afgelopen donderdag nu een verlaat toetje heeft gekregen.

Na het optreden verklaart Dockx dat deze band al lang bestond voordat Flying Horseman startte. “Het was een jazz trio zo’n tien jaar terug, denk ik. Maar in de grote zalen vond men het te jazz en de jazz-podia vonden het te hard. We speelden alleen in kroegen en na zoveel jaar en tal van wisselingen in de bezetting hebben we nu deze vorm gevonden. Die bevalt, want we spelen nu al twee jaar zo en hebben de plaat opgenomen. Ik zou het zelf geen hobbyband noemen. Maar ik snap wel dat het zo gemakkelijker te benoemen is voor promotie.”

Gezien: Ça va? Ça va! Met Dans Dans. Mezz Café, zaterdag 27 oktober 2012.